رفتن به محتوای اصلی

کارگران جهان متحد شوید! بخش سوم

کارگران جهان متحد شوید! بخش سوم

منادیان همبستگی فراملی - ادامه

در جهان به سرعت در حال تغییر و به هم پیوسته ما، کارگران با این موانع و بسیاری موانع دیگر روبرو اند. با این حال، تأکید صرف بر موانع به سادگی نوعی بدبینی را موجب می شود. جهانی شدن می تواند همچنان که درهائی را می بندد، درهائی را نیز بگشاید. مثلاً در ابتدایی ترین سطح، جهانی شدن ارتباطات به مقابله با یکی از مهیب ترین موانع در برابر اقدام مشترک جهانی برخاسته است. کارگران از ایمیل، رسانه‌های اجتماعی و دیگر پلاتفرمهای آنلاین – از این  ابزارهای بسیار کاراتر - برای سازماندهی در سراسر کشورها بهره می گیرند؛ تصور کنید یک قرن پیش را که تلاش می کردید یک اعتصاب فراملی را سازماندهی کنید. علاوه بر این، ارتباطات جهانی شده همبستگی را تقویت می کند، زیرا کارگران می توانند از این طریق شرح حال یکدیگر را ببینند، بشنوند و به اشتراک بگذارند. با نگاهی به آینده، پیشرفت در نرم افزار ترجمه می تواند به پر کردن شکاف زبانی کمک کند و در نتیجه راه های جدیدی را برای گفتگوی میان فرهنگی باز کند. ای بسا سرمایه داری جهانی شده پایه و اساس طبقه کارگر جهانی جدید را ، نه تنها در شرایط مادی هستی آن، بلکه همچنین برای نیل به آگاهی، فراهم آورده باشد.

اتحادیه گرائی فراملی می تواند اشکال مختلفی بپذیرد. این نوع سازمانیابی می تواند به عمل در میان مدیران اجرائی  اتحادیه یا در میان پایگاه مردمی آن دست زند، کما این که سازماندهی می تواند متوجه محل کار باشد یا بر اساس همکاری با سازمان های غیردولتی در کمپینهای موضوعی شکل گیرد. اتحادیه گرائی فراملی موفق این ظرفیت را دارد که از پیچیدگیها گذر کند و در سطوح مختلفی عملکرد داشته باشد. اتحادیه های فراملی مشخصاً با سازماندهی اقدامات فراملی کارگری، تشکیل ساختارهای فراملی جدید و تقویت همبستگی با کارگران مهاجر در جامعۀ خودی، از جهانی شدن به نفع خود بهره گرفته اند.

وقتی یک شرکت فراملیتی مراکز تولید خود را در سراسر کشورها می پراکند، در نتیجه نیروی کار را توزیع می کند. گسترش جغرافیایی نیروی کار نیز به نوبۀ خود نقاط اتکای اهرم اقدام برای سازماندهی نیروی کار را در برابر شرکت افزایش می دهد. این واقعیت را کارگران شرکت هواپیمایی ارزان قیمت ایرلندی رایان ایر به خوبی درک می کنند. از مایکل اولری مدیر عامل رایان ایر، از همان زمان تأسیس آن در سال 1984، از مخالفان سرسخت سازمانیابی اتحادیه ها بود، اما کارگران ترجیح دادند به او وقعی ننهند. آنها در اواسط سال 2018 دست به اعتصاب زدند. اعتصاب از ایرلند شروع شد و سپس در سراسر اروپا گسترش یافت. مطالبات کارگران افزایش دستمزد، اشتغال مستقیم و قراردادهای کار دسته جمعی منطبق با قوانین کار ملی بود. مدیریت که از موقعیت فراملی خود برای قرار دادن  کارگران در برابر یکدیگر بیشترین استفاده کرده بود، حال با نیروی کار سازمانیافته فراملی متحد روبرو می شد.

کارگران همچنین با مشارکت با متحدان اش در حلقه های مختلف زنجیره تولید، که در سطح جهانی گسترده است، قدرت خود را نشان داده است. کمپین ضد بیگاری در صنعت پوشاک نشان داد که چگونه اقدام مستقیم دانشجویان در ایالات متحده می تواند از سازماندهی کارگران در هندوراس حمایت کند. معمولاً کارگران بخش پوشاک در زنجیره‌های تولید جهانی در مقایسه با شرکت‌های پرتحرک و پرسود مانند نایک ضعیف تلقی می شوند. اما دقیقاً این دست شرکتها در برابر تحریمها آسیب پذیر اند. اتحادیه های فراملی متمرکز بر یک صنعت یا کشور خاص، قدرت قابل توجهی در تنظیم سهم بازار و در نتیجه تقویت تقاضاها در نقطۀ تولید دارند. 

چشم‌انداز اقتصادی جدید، علاوه بر امکان اقدامات خاص، باعث ایجاد ساختارهای سازماندهی جدیدی نیز شده است، زیرا اتحادیه های کارگری متوجه شده اند که روش‌های قدیمی عمل دیگر نمی توانند کافی باشند. در دهه 1960، دبیرخانه اتحادیه های بین المللی که امروزه به نام فدراسیون اتحادیه جهانی یا GUF شناخته می شود، از تشکیل شوراهای شرکتهای جهانی شروع به پاسخگویی به افزایش شمار شرکت های چندملیتی و گسترش جهانی آنان کرد. شورا شرکت جهانی برای اولین بار توسط کارگران متحد خودرو و بنیاد بین المللی فلزکاران تأسیس شد و فعالیتهای اتحادیه های کارگری ملی مختلف را در عملیات یک شرکت چندملیتی هماهنگ کرد. با این حال، بعداً آشکار شد که این شوراها قادر به ایجاد ثبات و تداوم مورد نیاز برای دستیابی به قدرت چانه زنی جمعی فراملی نیستند؛ امری که اتحادیه ها امیدوار بودند در سطح جهانی بسط دهند.

 

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • No HTML tags allowed.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید