ایرادی که همیشه از سوی مردم و به نیروهای مخالف جمهوری اسلامی میشود؛ این است که می گویند؛ وقتی خود شماها نمیتوانید در میان خودتان همیاری و همگرایی بوجود بیاورید؛ بنابراین چگونه میتوانید برای ایران نوای دمکراسی سر دهید؟ جوهر دمکراسی چیزی نیست جز همکاری و همگرایی و تعامل با یکدیگر که تاکنون از جانب شما نیروهای سیاسی نادیده گرفته شده است.
اما چندی پیش خبری که بسیاری را خوشحال کرد؛ وحدت دو حزب دمکرات کردستان ایران بود.
حزب دمکرات کوردستان ایران به رهبری آقای مصطفی هجری و حزب دمکرات کردستان به رهبری آقای خالد عزیزی بعد از ۱۶ سال جدایی در تاریخ ۳۰ مرداد وحدت دو حزب را اعلام کردند. پیامی بود مسرت بخش هم برای مردم کردستان ایران و هم برای دیگر نیروهای سیاسی ایرانی که برای دمکراسی و حقوق برابر مبارزه می کنند.
اما تجربه نیز به ما آموخته است که با سیاست و احزاب سیاسی بایستی نگاهی واقع بینانه داشت و هیجانات و احساسات را در این خصوص دخالت نداد. اتحاد و وحدت میان احزاب سیاسی که برای هدف و اهداف مشترک مبارزه می کنند همیشه شادی آفرین است و موجب تقویت جبهه دمکراسی و عدالت خواهی می گردد. در شرایطی که جمهوری اسلامی تمام تلاش و نیروی خود را در جهت تفرقه و جدایی احزاب مخالف خود بسیج کرده است؛ این وحدت یک شکست بزرگ برای او محسوب می شود.
اما بایستی این پرسش ها را نیز از خود بکنیم که خروجی این وحدت چه خواهد بود؟
آیا حزب دمکرات کردستان ایران همچنان یک حزب نظامی ـ سیاسی خواهد بود؟ یا اینکه تبدیل خواهد شد به یک حزب سیاسی و خشونت پرهیز؟
نیروی پیشمرگه سلاح بدست چه تناسبی با دمکراسی دارد؟
چه راهکاری را برای مبارزه با جمهوری اسلامی برمیگزینند؟
آیا حزب دمکرات کردستان ایران در صورت امکان از نیروهای پیشمرگه خود برای عملیات نظامی استفاده خواهد کرد؟
مناسبات حزب دمکرات کردستان ایران با دیگر نیروها چگونه شکل خواهد گرفت؟ نیروهایی که هرگونه عملیات نظامی را مردود می شمارند. اگر اتحادی و همکاری صورت پذیرد؛ بنیان های این نوع همکاری ها بر چه اصولی خواهد بود؟
سئوالات بسیاری هست که بایستی برای آن پاسخ داشت.
برای اینکه نگرانی خود را مستند کنم به نوشته آقای آسو حسن زاده؛ جانشین دبیرکل سابق حزب دمکرات کردستان که در تاریخ دوم شهریور ۱۴۰۱ در رادیو فردا انتشار یافته است؛ می پردازم.
آقای آسو حسن زاده انشعاب در حزب دمکرات کردستان ایران که در ۱۶ سال پیش صورت گرفت؛ اینگونه توضیح می دهد:
«این انشقاق با اینکه مهم‌ترین انشقاق تاریخ این حزب محسوب میشود، بیشتر حاصل یک بحران تشکیلاتی و مدیریتی بود تا اختلافات سیاسی و راهبردی».
آقای آسوحسن زاده ادامه می دهد:
«با درنظرگرفتن روابط حسنه میان حزب دموکرات کردستان ایران و سایر جریانات سیاسی کردستان ایران مخصوصاً کومله‌ها و اینکه هر دو حزب دموکرات پیشین ضمن برخورداری از نیروی پیشمرگ، از پایگاه مردمی قوی برخوردار بودند، و نیز نگاه مثبت و کارایی به حوزه مردم و فعالان مدنی در داخل کشور داشتند، اتحاد دوباره حزب دموکرات می‌تواند برای کردها در ایران به طور رسمی یا در عمل باعث ایجاد یک مرکزیت جدید سیاسی با سازوکارهای مبارزاتی توانمند و فراگیر شود».
گفته آقای آسو حسن زاده؛ آنجا که تاکید دارد « برخورداری از نیروی پیشمرگ» این ذهنیت را تقویت می کند که این نیروی پیشمرگه در چه راهکاری قرار است مورد استفاده قرار گیرد؟ نیروی خواهد بود برای عملیات احتمالی نظامی؟ یا نیروی پشتیبانی از فعالین مدنی حزب در داخل؟ آیا اختلاف مدیریتی که موجب جدایی در حزب دمکرات کردستان ایران شد بخاطر چگونه مدیریت کردن این نیروی نظامی بود؟ حال قرار است با این نیروی نظامی چکار کنید؟
آقای آسو حسن زاده ادامه میدهد:
«مهم‌ترین چالش را نباید در کوتاه‌مدت و در یکی شدن ظرفیت‌های عملی مبارزه مردم کردستان جست، بلکه باید در درازمدت و در حوزه سیاسی و گفتمانی به دنبال آن گشت. به طور مشخص، ۷۷ سال پس از تأسیس حزب دموکرات کردستان، با همه هزینه‌ای که کردهای ایران در راه آزادی و دمکراسی پرداخت کرده‌اند و علیرغم رویکردهای روی‌هم‌رفته متعادل و مسالمت‌آمیزی که جریانات سیاسی آنها در پیش گرفته‌اند، عدم توجه جامعه سیاسی ایران به جوهر اصلی مسئله کردستان، رفته‌رفته برخی از نخبه‌های سیاسی کنونی و نسل‌های آتی کردستان را به این نتیجه‌گیری می‌رساند که اگر قرار باشد نگاه و تعامل حاکمیت و جامعه سیاسی ایران به مسئله کردستان همانی باشد که تا کنون بوده است، شاید آنها دیگر خود را با اصل تمامیت ارضی مقید نکرده و به فکر سیاست‌ورزی عملی بر اساس حق تعیین سرنوشت باشند».
متاسفانه آقای آسو حسن زاده با این گفته خود آب پاکی را روی دست تمام نیروهای سیاسی غیر کرد می ریزد که در صورت تخطی و «عدم توجه به جوهر اصلی مسئله کردستان» به سر خط باز خواهیم گشت و «شاید آنها دیگر خود را با اصل تمامیت ارضی مقید نکرده و به فکر سیاست ورزی عملی بر اساس حق تعیین سرنوشت باشند». ایشان قبل از اینکه به تقویت همبستگی ملی قدم بردارد و سیاست ایران برای همه را پیش ببرد؛ خود را آماده می سازد تا راه خود را از بقیه جدا کند و به راهی برود که تبعات آن برای همه گران تمام خواهد شد.
آقای آسو حسن زاده در پایان از اعتبار و بیشترین روابط حزب دمکرات در سطح خارجی می گوید. آقای آسو حسن زاده بواقع نشان میدهد که هیچ شناختی از روانشناسی مردم ایران ندارد و یا شاید هم برایش مهم نیست که مردم ایران چه احساسی به نیروهای دارند که این چنین از روابطد حسنه و اعتبارشان نزد خارجی ها می گویند.
«حزب دموکرات کردستان ایران در طول هفت دهه و نیم گذشته با اینکه آماج خشن‌ترین اشکال یورش و سرکوب از طرف هر دو نظام حاکم پی‌در‌پی در ایران بوده است، قدیمی‌ترین جریان سیاسی در ایران است که کماکان در میدان اصلی مبارزه باقی مانده است، پایگاه مردمی وسیع و آشکاری دارد و در سطح خارجی هم از همه جریانات اپوزیسیون ایرانی بیشتر دارای اعتبار و روابط است.»
۱۱ خرداد ۱۳۹۶ آقای آسو حسن زاده سخنگوی دفتر سیاسی حزب دموکرات کردستان در برنامه تابو « رادیو فردا» شرکت می کند تا در مورد مبارزه مسلحانه گفتگو کند. در آن برنامه آقای فرخ نگهدار نیز حضور دارد . مجری برنامه نیز خانم فهیمه خضر حیدری بود.
فهیمه خضر حیدریک
«اجازه بدهید ببینیم آقای حسن‌زاده که صحبت‌های شما را شنیدند، نظرشان چیست. آقای حسن‌زاده خب آقای نگهدار معتقدند که بعد از انقلاب و شاید از دهه هفتاد به بعد، به هر حال فعالیت‌های مدنی الان جریان دارد و مبارزات مسلحانه می‌تواند حتی اثر منفی داشته باشد. شما در این مورد چه نظری دارید؟
آسو حسن‌زاده: اصولاً من با طرح این مسئله که موافق یا مخالف مبارزه مسلحانه هستیم یا نه، مشکل دارم. هیچ انسانی که عقل سلیم داشته باشد و هیچ جریان سیاسی که مسئول باشد، علاقه‌مند به جنگ و خونریزی و کشتار و اینها نیست؛ فارغ از اینکه ملت‌هایی که از حق سرنوشت برخوردارند، در مقابل زور و ستم می‌خواهند از خودشان دفاع کنند، بنا بر مصوبات بین‌المللی این حق را دارند که متوسل به شیوه‌های قهرآمیز مبارزه هم بشوند.»
اینکه آقای آسو حسن زاده تا چه اندازه شیفته مبارزه مسلحانه است؛ قابل اندازه گیری نمی باشد. اما برای توجیه سیاست حزب خود از قانون بین الملل سود می جوید که هیچ ارتباطی با اختلافات درونی یک کشور ندارد. قانون بین الملل همانطور که از اسمش بخوبی درک می شود تنها به روابط فیمابین کشورها مربوط می شود. چه در زمان صلح و چه در زمان جنگ. آقای آسو حسن زاده یا اطلاع کافی از قوانین بین الملل ندارند یا اینکه برای توجیه یک سیاست دست به تحریف قوانین میزنند.
برای اطلاع آقای آسو حسن زاده.
در فرهنگ حقوق بین الملل دفاع مشروع اینگونه تعریف می شود:
«حق ذاتی دفاع فردی یا جمعی در صورت وقوع حمله ای مسلحانه به یک کشور؛ تا زمانی که شورای امنیت اقدامات ضروری را برای اعاده و حفظ صلح و امنیت بین المللی اتخاذ نماید.»
« براساس ماده ۵۱ منشور ملل متحد در صورت وقوع حمله مسلحانه برضد یک عضو با شرایط فوق؛ هیچ یک از مقررات این منشور به حق ذاتی دفاع مشروع از؛ خواه بطور فردی و خواه به طور جمعی لطمه ای وارد نخواهد کرد.اعضا باید اقداماتی را که در دفاع مشروع از خود به عمل می آورند فورا به شورای امنیت گزارش دهند.»
آنچه که اهمیت دارد سیاست های آتی حزب دمکرات کردستان ایران است که نشان خواهد داد تا چه اندازه از سیاست های گذشته خود دور شده است و یا اینکه همان سیاست های گذشته خود را در قالبی دیگر عرضه خواهد کرد.
سه شنبه ۸ شهریور ۱۴۰۱
۳۰ آگوست ۲۰۲۲
افزودن دیدگاه جدید