هشدارِ "از چپ و راست" این روزها، خطر تجزیه یا سوریه ای شدن (جنگ داخلی) ایران است و طبعاً، برحسب تعلق هشداردهنده، با خطاب مؤکد به حاکمیت یا به معترضانی، که با گذشت قریب 7 هفته از اعتراضات شان، هنوز جز این از حاکمیت نشنیده اند که یا متهم به وابستگی به امریکا و دیگران اند، یا در بهترین حالت گول خورده اند.
آنچه در این هشدارها انجام نمی شود، همانا جستجو و توضیح زمینه های واقعی برای جنگ داخلی یا تجزیۀ ایران است، که البته تجزیه نیز به نوعی مستلزم جنگ داخلی است. دلیل این بی توضیحی، اساساً فقدان چنین زمینه هائی در وضعیت کنونی ایران است. تجزیۀ کدام بخش از ایران؟ جنگ داخلی بین کدام دو یا چند گروه از مردم؟ تجزیه یا جنگ داخلی به اتکای کدام نیروی میدانی؟
کردستان که نزد بسیاری نگاه هایِ مشکوک به تجزیۀ ایران یا هراسان از آن، ظاهراً بیشترین پتانسیل برای جدائی از ایران را داشت و ای بسا هنوز در این نگاه ها داشته باشد، اکنون به درستی "چشم و چراغ ایران" فهمیده می شود و در جنبش سراسری "زن، زندگی، آزادی" با همان شعارهائی که در سراسر ایران طنین انداز شده اند، حضور بی بدیلی دارد. مصطفی هجری، مسئول اجرائی حزب دموکرات کردستان ایران، از زمرۀ نخستین کسانی بود که با انگشت گذاشتن بر خشونت نیروهای سرکوب، مردم را از توسل متقابل به خشونت پرهیز داد. سخن همین امروز بایدن در جریان یک سخنرانی دایر بر این که "ایران را به زودی آزاد خواهیم کرد"، قطعاً پریشانگوئی است و سخنی مداخله گرانه، که البته به فاصلۀ کمی هم رسماً تصحیح شد. اما او در عین حال در همان سخنرانی و درست در ادامۀ آنچه از او نقل شد، اضافه کرد: "آنها (معترضان) به زودی خود را آزاد خواهند کرد."
جستجو برای یافتن زمینه های واقعی تجزیه یا جنگ داخلی در ایران، مسئولانه است ولو بی نتیجه باشد.
افزودن دیدگاه جدید