در ٢٤ آبانماە فراخوان های شبکە های سازمانگر اعتراضات انقلابی بمناسبت سومین سال جنبش خرداد بە سە روز اعتصاب و تظاهرات خیابانی پیاپی با استقبال گستردە مردم رو بە رو شد و در بیش از ٧٠ شهر کشور مردم کسب و کار خود در بازار و خیابان را بستند و در شهر و دیار خود با برگزاری تظاهرات سالگرد جنبش آبان ٩٨ و یاد جانبختگان آن را گرامی داشتند و بر ادامە اعتراضات تا پیروزی جنبش انقلابی تاکید کردند.
کارگران چند کارخانە از جملە ١٨ هزار کارگر ذوب آهن اصفهان اعتصاب و یا بە شکلی بە اعتراض برخاستند. کارگران و معلمان و سایر مزد و حقوق بگیران در تظاهرات خیابانی خاصە در مناطق کارگری نیز شرکت فعال نموند و همراە سایر مردم علیە دیکتاتوری و خامنەای و دیگر سرکردگان جنایتکار رژیم شعار دادند.
گستردگی استقبال از فراخوانها بی سابقە، امید بخش، تحسین انگیز و برای خیلی ها غافلگیرانە بود و حکایت از استواری پایگاە اجتماعی جنبش انقلابی و عمق نارضایتی طبقات مختلف اجتماعی از حکومت و بی نتیجە بودن تلاشهای جنایتکارانە و تبلیغات گوبلزی آنان برای فرو نشاندن انقلاب ریشە دار و مدرن و مترقی را بە وضوح عیان نمود.
با وجود بە قتل رساندە شدن بیش از ١٠ نفر دیگر از هم وطنان عزیز طی اعتصابات سراسری ٣ روزە و تلخکامی ناشی از آن، باید گفت برآمد سە روزە یک پیروزی اساسی برای پیشرفت جنبش انقلابی و نقطە عطفی شد در تاریخ مبارزات همە سالهای بعد از انقلاب و ضربە سنگینی است کە مردم با حضور حماسی و دلاورانە خود بر پیکر نحیف رژیم جنایتکار و مستبد فقاهتی وارد نمودند.
جنبش انقلابی جاری در واقع حاصل یک تجربە تکامل یافتە تاریخی و سە جنبش سرکوب شدە طی یک دورە ٢٠ سالە است. جنبشهای ٨٨، ٩٦ و ٩٨ و شکست تلاشهایی است کە برای اصلاح و سازگار نمودن حکومت با نرم های جوامع امروزین انجام گرفت.
در زمان رخ داد هر سە جنبش رژیم آنها را سرکوب کرد بدون اینکە در صدد رفع سبب و علل آنها برآید. بنا بر این زمینە ساز وقوع هر سە جنبش و جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی بە واقع خود رژیم است و نسبت دادن جنبش ها بە دولت های بیگانە کە رژیم و سایبری های آن کوشش دارند با القاء و مستمسک قرار دادن آن جنایات و بی لیاقتی شان را موجە جلوە دهند، تلاشی عبث جهت وارونەکردن واقعیات مسلم است.
مردم اگر این لاتائلات رژیم را باور می کردند بە رغم تهدیدهای پیاپی سرکردگان جنایتکار رژیم با ابعادی کە در اعتصاب سە روزە دیدە شد داوطلبانە در آن شرکت نمی کردند.
سلطنت طلبها ها هم هنوز با گذشت ٤٤ سال از انقلاب ٥٧ آن را نتیجە و دسیسە قدرتهای حامی رژیم شاە می دانند! طبعیت هواداران نظام های دیکتاتوری این است کە مخالفین شان را وابستە بە بیگانگان معرفی کنند.
عوامل رژیم کە نتوانستە بودند مانع از انجام اعتصاب بزرگ و بی مانند ٢٤ تا ٢٨ آبان شوند با کشتن وحشیانە عدە بیشتری از مردم تلاش کردند از آنان انتقام بگیرند و در این راە تا توسل بە ترور عریان در ایذە و کشتن کودک دە سالە و نسبت دادن ترور بە مخالفان رژیم پیش رفتند. تلاشهای نیروهای امنیتی برای نسبت دادن ترور در حالی انجام می گیرد کەهمە کسانی کە در عملیات تروریستی نیروهای امنیتی و آتش بە اختیار رژیم کشتە شدند از مردم عادی هستند. نسبت دادن ترور بە مخالفان اما نە تنها کسی را اغوا نکردە بلکە بە خشم و نفرت از رژیم دامن زدە است و انگیزە مردم برای بە زیر کشیدن رژیم جنایتکار را بیشتر نمودە است.
ابلهان حاکم کە هنوز بعد از وقوع چهار جنبش راە دیگری بە غیر از سرکوب بلد نیستند تصور می کنند با تشدید سرکوب و تبلیغات گوبلزی و مبارزە با معلول بجای علت می توانند بر جنبش متکثر انقلابی فائق آیند.
آنان گویا از یاد بردەاند کە کشتار ١٥٠٠ مبارز ظرف دوروز در آبان ٩٨ نە تنها مانع از وقوع جنبش انقلابی کنونی نشد، بلکە سبب ساز جنبشی متکثرتر، رادیکالتر، و توانا تر شد. جنبشی کە با گذشت دوماە از آن نتوانستەاند آن را از میدان بە در کنند.
برآمد پرتوان سە روزە جنبش انقلابی نشان داد کە رژیم نە قادر است جنبش انقلابی زن، زندگی آزادی، را کە در میان گروەهای اجتماعی مختلف ریشە دواندە سرکوب نماید و نە مانع از رشد و گسترش پایگاە اجتماعی آن شود. وقوع انقلاب در کشور ما برای برکنار کردن رژیم از قدرت بواسطە اینکە رژیم سد راە آزادی و دمکراسی و ترقی دمکراتیک كشور شدە است یک نیاز اساسی و اجتناب ناپذیر است.
افزودن دیدگاه جدید