امروز، 14 دسامبر، قطعنامۀ شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد دایر بر اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زنان سازمان ملل متحد تصویب شد. کمتر از سه هفته پیش نیز نشست ویژۀ شورای حقوق بشر سازمان ملل برای بررسی وضع حقوق بشر در ایران تشکیل شد و تصمیم به ایجاد یک کمیتۀ حقیقت یاب گرفت تا به تحقیق در گزارشهای ناظر به "نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران در رابطه با اعتراضاتی که پس از 16 سپتامبر آغاز شده" اقدام کند.
واکنش بیرونی جمهوری اسلامی به هر دوی این تصمیمات، چنان که انتظار می رفته است، انتساب آنها به امریکا، تحمیل سیاسی کاری به ارگانهای حقوقی بین المللی، شمارش جنایات دیگران - از جنایات اسرائیل نسبت به فلسطینیان تا جنایات امریکا در اینجا و آنجای جهان – و در یک کلام "کاربست استاندارد دوگانه" بوده است.
این البته واکنش بیرونی جمهوری اسلامی بوده است. آیا در درون جمهوری اسلامی نیز واکنش عیناً همین بوده یا می تواند واکنش دیگری نیز بروز یافته باشد؟ واکنشی غیرانکارگرایانه نسبت به "باد مخالفی" که پس از جنبش "زن، زندگی، آزادی" در ارگانهای بین المللی نسبت به جمهوری اسلامی وزیدن گرفته و کاملاً محتمل است که با ادامۀ روش تاکنونی آن نسبت به جنبش مذکور، شدت نیز پیدا کند.
یک چنین واکنش احتمالی لازم نیست کاربست استاندارد دوگانه در مناسبات بین المللی توسط امریکا و دیگران را نفی کند، بلکه کافی است بر کاربست روزمرۀ آن توسط جمهوری اسلامی، چه در سیاست خارجی و چه در سیاست داخلی، آن هم به طریقی بس خشن و زمخت، و اثرات آن در تضعیف اعتبار ارگانهای بین المللی، مکث کند.
حالا اخراج از کمیسیون مقام زن
افزودن دیدگاه جدید