آرام بختیاریانتقاد مارکس و انگس از ایدئولوژی، انتقاد از واقعیات و تفکر تاریخی بود که خود محصول شرایط تاریخی بودند. مارکس و انگلس ایدئولوژی را آلیاژی از تفکر، آگاهی و مقوله قدرت و سلطه می‌دانستند.
حسن نایب هاشمبحث و گفتگو با دکتر حسن نایب هاشمدر تالار تلگرامی حمایت از زندانیان سیاسی و عقیدتی
این گفتگو در تاریخ 29 تیر 1397 برابر با 20 ژوئیه 2018 انجام شده است
مهران زنگنهیا دولت روحانی (و مشاورین نئولیبرال بنیادگرای آن) علیرغم ظاهر متحد کل رژیم مایل به صبر نیستند و می‌خواهند برجام دو را عملی کنند و سیاست‌های اتخاذ شده را آگاهانه به منظور دامن زدن «محدود» به بی‌ثباتی اقتصادی و به این ترتیب فشار بر جریان دیگر برای پذیرش برجام دو در پیش گرفته‌اند، و یا اینکه در مورد آنان بر حسب معنای عینی عمل آنان می‌توان گفت: یکی بر سر شاخ و بن می‌برید
صادق کاراگر فرماندهان بسیج تصور می‌کنند کە با میلیتاریزە کردن واحدهای تولیدی و کشتار معترضان گرسنە می‌توانند اعتصابات و مبارزات حق‌طلبانە کارگران را کە ریشە در وضعیت نان و معیشت‌شان دارد از میدان بدر برند سخت در خطا هستند. دخالت آنها پیامدهای بە مراتب بدتری دارد و تنها وضع‌شان را از اینکە هست بدتر و پیچیدە‌تر می‌کند.
فرید اشکانبحث و گفتگو با فرید اشکاندر تالار تلگرامی حمایت از زندانیان سیاسی و عقیدتی
این گفتگو در تاریخ 10 خرداد 1397 برابر با 31 ماه مه 2018 انجام شده است
بحث و گفتگو در اتاق پالتاکی گفتگوی سیاسیسخنرانان:
- یدی قربانی: عضو هیئت سیاسی اتحاد جمهوری خواهان ایران
- کوروش پارسا: عضو هیئت سیاسی همبستگی جمهوری خواهان ایران
- فرید اشکان: فغال سیاسی، عضو شورای مرکزی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
جواد رضایی میرقایدكسانیكه امروز برای اجابت دعای خود نزد مجالس و كابینه‌های دولتهای غربی می‌روند تا برایشان نسخه‌های شفابخش افیونی بپیچانند، از اعتماد به توان مردم ایران نومید شده و بریده‌اند!آیا آنها فراموش نموده‌اند كه قدرت واقعی نزد توده‌های آگاه و متشكل در جنبش‌های اعتراضی خیابانی، دانشگاه‌ها، مدارس، بازار و کارخانه‌هاست.
دنیز ایشچیما گاها هنوز همچنان الگوهائی را که به درستی تجربه ارزشمند تمدنی بشری میباشند، کپی کرده و بدون اینکه به خود اجازه دهیم آنها را مشمول تکامل تاریخی دانسته، زیر ذره بین گرفته و مورد نقد دیالکتیکی قرار دهیم، به تکرار و بازتولید آنها میپردازیم
مجید سیادتمی بايد خاورميانه به مجموعه ای از کشورها و دولتهای ضعيف تبديل شود که -حتی اگر رهبرانش هوا و هوسی کردند - آنها نتوانند به سادگی از کنترل نظم جديد به در آيند. برای درک بهتر اين مقوله، يادمان باشد که تا همين اواخر، سوريه و عراق دو کشوری بودند که هر کدام نيروی نظامی جدی ای داشتند و از درجه ای از استقلال برخوردار بودند. حالا اينها به کشورهائی تبديل شده اند که در هر صورت بايد از ديگران تمکين کنند .