رفتن به محتوای اصلی

ابوالفضل محققیکودک آغاز به شگفتن می کند.
درخت شاداب زندگی جوانه می زند!
چرخه حیات
این چنین بربستر آزادی
با شکوه جاری می گردد
ابوالفضل محققیناخواسته، غرق در موج‌های حاصل از سیل انقلاب به قلعه پرت شده بود. مجموعه‌ای از حوادث، ماجرا‌جویی، شور، میل به قدرت و جان‌بخشیدن به رویاهای انقلابی. قرارگرفتن در حلقه دوستانی که می‌خواستند طرح جهانی نو در‌اندازند. انقلاب این قلاب نشسته به تن! قدم به قدم او را به داخل این مهلکه کشاند و امکان گریز را از او سلب کرد. انقلاب او را بلعید. از خانه و کاشانه بیرون کرد؛ حتی از مردمانی که به خاطرشان می‌جنگید.
مهرداد درویش پور
فرزانه عظیمی
وهاب انصاریگفتگوی علیرضا اردبیلی مسئول سایت تریبون

با رفیق وهاب انصاری، مسئول گروه کار ملی - قومی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
هیئت سیاسی - اجرائی حزب چپ ایرانما از آزادی فعالیت تشکل‌های مستقل دانشجویان و دانشگاهیان دفاع می کنیم. باید به تهدیدها، احضارها، و محرومیت از تحصیل دانشجویان به دلیل فعالیت‌های صنفی و سیاسی پایان داده شود. نهادهای وابسته به‌ ارگان‌های سرکوب رژیم در دانشگاه‌های کشور برچیده شوند و فعالیت تشکل‌های دانشجوئی به رسمیت شناخته‌شود.
صادق کارماندن در جمهوری اسلامی و بازگشت بە نظام سلطنتی هر دو جا ماندن از تاریخ و زمانە است. آیندە را ببینیم و مبارزات مردم را سعی کنیم در جهت ایجاد سیستمی سوق دهیم کە با روح و نیاز زمانە و مردم سازگار باشد و بتواند نیازهای انسان امروزی را تا حد ممکن بر آوردە سازد و از زمانە جا نماند. کشور ما همە ظرفیت های لازم برای ایجاد و ساختن چنین نظام و آیندەای را دارد.
اِما سروینومشخصه اصلی اعضای اتحادیه ها و رأی دهندگان به آنها این است که هر دو گروه از کارگران دارای قراردادهای دائمی تشکیل می شوند. طبق تحقیقی که سالها پیش زیر نام "ساختار، زندگینامه و آگاهی طبقه کارگر" انجام شده است، ۸۸ درصد اعضای اتحادیه ها یا کارمند دولت (۲/۵۲ درصد) یا از زمره مزدبگیران دارای قرارداد دائمی (۶/۳۵ درصد) بوده اند. از سوی دیگر بیش از ۸۵ درصد رأی دهندگان به اتحادیه ها کارگرانی بوده اند که دارای قرارداد کار دائمی اند.
انور میرستاریبرنامه پرسش و پاسخ تلگرامی، جمعه ۱٥ آذر ۱۳۹٨

میهمان برنامه: انور ستاری، یکی از سازماندهندگان تجمع در حمایت از مبارزه مردم ایران در مقابل پارلمان اروپا
مراد رضاییرادیکالیزه شدن اعتصابات کارگری، امری است که باید پس از خیزش با شکوه آبان ماه، منتظر آن بود. کارگران دیگر نه با زبان مسامحه و مطالبه، که با زبان تهدید و معارضه با حاکمیت سخن می‌گویند. به ویژه که حاکمیت بیم این را دارد که اعتراضات آبان ماه از سر گرفته شوند. نزدیک بودن انتخابات مجلس، که در اسفند ماه سال جاری برگزار خواهد شد این بیم را در مسئولین حکومت تشدید می‌کند. بنابراین این بهترین فرصت برای پیش روی اعتراضات کارگری است.