ژوئیه 2020

قرارشد که فردای آن روز اولین نوشته خود را تحویل آقای طنین بدهم. نخستین نوشته ام که گزارشی میدانی از مردم کوچه و بازار بود، بسیار مورد استقبال قرار گرفت؛ طوری که از فردای نشر آن قرار بر این شد که بعنوان عضوی از هیئت تحریریه روزنامه هر روز درجلسه هیئت تحریریه شرکت کنم، و نظر خود را در رابطه با مسائل مطروح شده و تعین نوع مقالات بدهم .

وطن پرستی افراطی با انکشاف افسانه ای از عظمت گذشته ی تمدن ایران باستان و توجیه غارت ها و کشور گشایی های شاهان دوران هخامنشی و ساسانی تحت پوشش ابرمردان اسطوره ای با سیاست های مبتنی بر تقلید از مدرنیسم اروپایی رضاشاه در هم آمیخت و شمار بسیاری از روشنفکران و اهل علم و قلم را به خود مجذوب ساخت.

هوگو دارای توانایی ترکیب ادبیات تاریخی،رمانتیک، و رئالیسم را با هم دارد؛ همچنین توانایی ترکیب روایتی جهانبینی با درام هیجانی را. شاید بهتر باشد هوگو را از سنت ادبیات "آنگلوزاکسن" بشمار آورد تا از سنت فرانسوی.او غیر از شاتوبریان در سالهای آغازین، خویشاوند ادبی شکسپیر و سبک کتاب انجیل است.

خانه بزرگی را در منطقه کارتیه سه در اختیار سازمان قرار داده بودند که رفقای تازه وارد شده عمدتاً مجرد در آن جا مستقر شوند. خانه ای که از آن بسیار خاطره دارم از زندگی دسته جمعی "کمونی" تا مشکلاتی که این نوع زندگی و در هم آمیزی بوجود می آورد.

در این حرکت اعتراضی بیانیه ای انتشار یافت که در آن ضمن افشای رژیم جمهوری اسلامی در اعمال ستم و تبعیضات همه جانبه، خواهان، آزادی تمامی زندانیان سیاسی و لغو احکام ظالمانۀ اعدام سه تن از جوانان کشورمان به نامهای امیر حسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی شده است.

بهروز خلیق و مجید عبدالرحیم پور در گفتگو با تلویزیون آزادی

مجری برنامه: مهدی نخل احمدیان

ما از شما هموطنان آزادیخواه وعدالت جو، شهروندان آزاده ایرانی، زندانیان سیاسی سابق و تمام ایرانیان دردمند ومصیبت دیده دعوت می کنیم ضمن امضای این فراخوان برای آغاز کاری با برنامه، سازمان یافته و فراگیر تدارک یک نشست و گردهمایی ملی را در راستای یاری رساندن به آزادی زندانیان سیاسی-عقیدتی و تحقق خواسته های جنبش دادخواهی فراهم آوریم .

جلسه پرسش و پاسخ تلگرامی این جمعه ۲۰ تیرماه ۱۳۹۹ / ۱۰ جولای
 ۲۰۲۰ - ۹ شب به وقت ایران ۶ و نیم عصر اروپا ۱۲ و نیم شرق آمریکا و کانادا

میهمان برنامه: بهروز ستوده، فعال سیاسی

این همان نقطه‌ی حداقلی است که کارگران ایران باید بر آن پافشاری کنند. چانه‌زنی بر سر حداقل حقوق در انتهای سال 98 با جرزنی طرف کارفرما مواجه شد و البته نمایندگانِ مثلا کارگری هم اول گفتند صورتجلسه را امضا را نمی‌کنند و مدتی بعد صورت‌جلسه‌ای به مراتب بدتر را امضا کردند. حال در میانه‌ی سال 99، همان حداقل حقوق مصوب، به طرز شدیدی ارزش خود را از دست داده و بر وضعیت بحرانی کارگران افزوده است. ترمیم دستمزد باید به شعار جنبش کارگری بدل شود. و نه تنها ترمیم، که بازسازی حداقل دستمزد باید در دستور کار قرار گیرد. 

بخشی از مسئولیت مشکلات و سواستفادەهایی کە تا کنون از اموال تامین اجتماعی بە عمل آمدە و پیامدهای آن بە عهدە نمایندگان تشکل های حکومتی در هئیت امنای تامین اجتماعی است. این افراد بخاطر عمل نکردن بە وظایف شان و همدستی با مدیریت دولتی باید از مسئولیت های شان برکنار شوند و جای آنها را نمایندگان منتخب کارگران و بازنشستگان بگیرند. بدون انجام این تغییرات حداقلی و مقدماتی تامین اجتماعی بطور واقعی قادر بە انجام وظایف اش نیست.