ژوئن 2022

اشکال اصلی خود سیستم است کە مرکز و آفرینندە فساد و آلودگی و بحران و فجایع است. اصولا افراد درستکار و توانا را بە درون سیستم راە نمی دهند زیرا کە گردانندگان اصلی حکومت ولایی خود ام الفساد هستند. در چنین ساختاری بفرض اینکە کسی بتواند رخنە کند یا بعد از مدتی آلودە و بە جزئی از سیستم تبدیل می شود و یا بە نحوی دفع می شود.

هیئت ملی بازار کار (AMS) نقشی کلیدی در اجرای سیاستهای عملی ناظر بر بازار کار در سوئد ایفا کرده است. این هیئت یک نهاد سه جانبه (اکثریت کارگران، کارفرمایان و دولت) است که بودجۀ سالانۀ آن از طریق تخصیص بودجه توسط پارلمان تأمین می شود. هیئت ملی بازار کار دو بار در ماه برای تصمیم گیری در مورد مبادلات نیروی کار، برنامه های آموزشی و یارانۀ دستمزدی کارگرانی که ظرف شش ماه استخدام نشده اند، تشکیل جلسه می دهد. کارگران بیکار تنها در صورتی که تمامی گزینه‌های استخدامی و آموزشی "ته کشیده باشند"، مشمول دریافت مزایای بیکاری خواهند شد، و پس از به سرآمدن دورۀ این مزایا، کارگر بیکار طبق قانون حق دارد تا شش ماه در استخدام دولت، که به عنوان آخرین کارفرما عمل می‌کند، کار کند.

عمر افزایش مزد ١٠ درصدی دولت ظاهرا قرار نیست بیش از سە ماە طول بکشد. این البتە نظر بە گرانی دم افزون قیمتها موفقیعت بزرگی برای مزد و حقوق بگیران نیست و زودتر از آنکە انتظار می رود توسط اژدهای گرانیها بلعیدە خواهد شد، ولی در هر صورت یک موفقیعت هر چقدر هم کوچک باشد، بهر حال موفقیعت محسوب می شود و گامی است بە سوی موفقیعت های بیشتر و اساسی تر و یادآور این واقعیت کە هر موفقیعتی ثمرە مبارزە است و مبارزە همیشە سودمند است و نتیجە بخش!

پیکر ١٤ کارگر جان باختە تا روز دوشنبە این هفتە از زیر آور برج متروپل آبادان بیرون کشیدە شدند. از سرنوشت بقیە ٥٠ کارگری کە هنگام ریزش گفتە می شود در داخل ساختمان مشغول بە کار بودەاند، هنوز خبری منتشر نشدە است. اکثر کارگران جان باختە از اهالی جزیرە مینو بودند.

لیبرالیسم از نظر: فرم، محتوا و عملکرد، نقدی بود به ساختار حکومتی نظام مطلقه، به فئودالیسم و به آریستوکراسی غیر لیبرال، از موضع خرد گرایی مدرن. دو ستون لیبرالیسم یعنی حقوق بشر و قرارداد اجتماعی متکی به نظرات جان لاک و کانت هستند. لیبرالیسم همیشه خواهان تهیه امکانات نامحدود برای رشد و تحول سرمایه داری، تایید اندیشه فردگرایانه بورژوایی در لباس آزاداندیشی، در کاپیتالیسم و آزادی نامحدود اقتصادی برای سرمایه و استثمار نیروی کار زحمتکشان بوده.

به مناسبت کنفرانس سالانه سازمان جهانی کار، ما تشکلات سندیکایی امضا کننده این فراخوان، همه را به شرکت در یک تظاهرات ایستاده در روز جمعه ۱۰ ژوئن ۲۰۲۲ در مقابل مقر سازمان ملل متحد در ژنو فرا می خوانیم

درد هم جاری و هم ماندگار آبادان را باید به پرچم اعتراضی بدل کرد. بگذار آبادان چه در وجود جزغاله‌های فاجعه به آتش کشیدن سینما رکس توسط همین اسلامگرایان ضد انسان پیشا‌قدرت و چه در وجود فاجعه برج متروپل محصول رفتارهای پسا قدرت جمهوری اسلامی، ثبت تاریخی بیابد. آبادان‌ای که یک قرن است شریان‌های هستی ملت ایران را غذا رسانده است و شهری که در مقابله با تجاوز عراق به ایران آوردگاهی برای ابراز حماسه مقاومت بود. آبادان و ایران یک چیزند. برای رهایی ایران، همبستگی ملی را نیاز داریم.

سپردن قدرت به ناجی، چه سلطنتی، چه اسلامی و چه هر ناجی دیگر، راه نجات ایران نیست، بیراهه ای است برای سر در آوردن ظلم و خودسری دیگر. انسان ها و در کل جامعه، برای حل دشواری‌های زندگی به اراده و خرد افراد و دموکراسی در جامعه تکیه می کنند تا در مقابل قدرت حاکم، خلع سلاح نشوند و سرنوشت میلیون‌ها هموطن، دیگر به‌دست خودسری چون محمد رضا شاه یا سید علی خامنه ای ولی فقیه نیفتد.

در همدلی با مردم آبادان، و همبستگی با اعتراضات اخیر ایران
جمعه ۳ ژوئن ۲۰۲۲، برلین ، آلمان

بعضی خبرهای رسیدە از آبادان حکایت ازافتادن کنترل شهر بە دست مردم دارد. ماموران سرکوبگر امنیتی دقیقا معلوم نیست بە چە دلیل در مقابل انبوهی از مردم کە خیابانهای شهر را پر کردەاند و بە اعتراض و عزاداری عزیزان شان مشغول اند در حال عقب نشینی هستند.
در عین حال خبر می رسد کە بعضی از فرمانداران و استانداران شهرها بە اتفاق خانوادە هایشان شهر را ترک کردەاند.