مارس 2023

برای اینکە بە دور تسلسل سالهای سخت پایان دادە شود و مردم و کشور از فجایع پیاپی کە حکومت بوجود آوردە و می آورد رهایی بیابند، راە دیگری جز تبدیل سال جاری بە سال اتحاد و همبستگی برای برچید بساط حکومت وجود ندار. این امر حیاتی حاصل نمی شود مگر اینکە جنبش زن، زندگی، آزادی، را بتوان بە نحوی کە همە گروە های اجتماعی خاصە کارگران و سایر مزد و حقوق بگیران را با در نظر داشت حقوق شان در بر بگیرد تجهیز و تقویت کرد.

در آفریقای جنوبی، جایی که تبعیض سیاسی با سطوح بسیار بالایی از نابرابری همراه بود، انتظارات زیادی از دموکراتیزه شدن وجود داشت. در اولین انتخابات دموکراتیک، در آوریل 1994، کنگرۀ ملی آفریقا (ANC) به رهبری نلسون ماندلا، با شعار "زندگی بهتر برای همه" و "برنامه بازسازی و توسعه" (RDP) به عنوان مانیفست، کمپین انتخاباتی خود را آغاز کرد. RDP که با مشورت نزدیک با متحدان کنگرۀ ملی افریقا در اتحادیه های کارگری و جنبشهای دیگر در جامعه مدنی تهیه شده بود، جاه طلبی های کنگره را جسورانه بیان کرد. برنامه انتخاباتی ANC در این باره نوشت: "مقابله با فقر و محرومیت اولویت دولت دموکراتیک خواهد بود.

آری در مادە ٧ قانون تبصرە مبهمی هست کە با توصیە گزارشگر انطباق دارد. با این وصف اما همین تبصرە سالهاست کە بە یکی از پرمناقشە ترین اختلافات بین کارگران از یکسو و کارفرمایان و دولت از سوی دیگر تبدیل شدە است وبخاطر فقدان سندیکاهای کارگری و سرکوب مداوم آنها تعداد کارگرانی کە تا سال ٦٩ ، ٩٠ درصد شان دائمی تلقی می شدند و الان بە ٦ درصد کاهش پیداکردە اعمال می شد.

برای رهایی از این وضعیت رنجبار ما چارەای جز متشکل شدن در سازمانهای سندیکایی و سیاسی خاص خودمان و همراە شدن با بقیە گروە های اجتماعی مترقی و عدالتخواە و حمایت فعال از جنبش عمومی مترقی و انقلابی زن، زندگی، آزادی و کوشش مشترک برای گذار از رژیم تبهکار، فاسد و ناکارآمد و ایجاد جایگزینی برای آن کە پایبند بە آزادی و عدالت باشد و حقوق حقە نیروی کار از جملە مزد عادلانە و مکفی برای زندگی ما را تضمین نماید نداریم.

جمهوری برای ما فقط یک ساختار و شکل سیاسی حکومت نیست، بلکه هدفِ سياسیِ راهبردی ما و اساس نظام حکمرانی آينده‌است که مبتنی‌ بر حق انتخاب‌کردن و انتخاب‌شدنِ آزادانه‌ی ‌همه‌ی شهروندان، حکومت اکثریت، با رعایت حقوق اقلیت و بر پایه‌ی رفع هرگونه تبعيض و تأمين حقوقیِ برابرِ همه‌ی شهروندان کشور، فارغ از تعلق اتنيکی، جنسیت، گرايش جنسی، مذهب، عقیده و مرام آنان است. "جمهوری" هیچ حق و بنیان دیگری، از جمله موروثی و الهی را، به‌رسمیت نمی شناسد. ما بر مخالفت با هر نوع نهاد مادام‌العمر در نظام سیاسی، و بر گردش ادواری و مستمرِ تمامی ارکان قدرت در آینده‌ی ایران تأکید داریم. 

ما جمعی از اپوزیسیونِ آزادی خواه و برابری طلبِ خارج از کشور، دست در دست یکدیگر، در سالگرد ۱۲ فروردین رفراندومِ تحمیلیِ رژیمِ جنایتکار جمهوری اسلامی به خیابان خواهيم آمد، تا با انعکاسِ تصویرِ تکثر و دموکراسی، صدایِ رسایِ انقلاب "زن، زندگی، آزادی" باشیم.

۱۲م فروردین برابر با یکم آپریل در کلن
Universitätsstraße 98, 50674 Köln
Neben Japanisches Kulturinstitut Köln

کمیته کنشگران انقلاب "زن، زندگی، آزادی"
#زنزندگیآزادی
#مهسا_امینی
#ژینا_امینی
#powertopeople
#wlfcomitee

سهراب اسدیان پدر رفیق سیامک اسدیان (اسکندر)، و برادر رفقا توکل و نورالله اسدیان درگذشت. او که متولد سال ١٣۰۸ در روستاى گرزكل از توابع خرم آبادبود، هم در رژیم گذشته و هم در دوران جمهوری اسلامی رنج فراوان کشید. پسرش سیامک اسدیان، در نوجوانی به گروه دکتر هوشنگ اعظمی پیوست و در سال ۱۳۵۳، زمانی هنوز ۱۷ سال بیشتر نداشت همراه این گروه مخفی شد. پدر بارها توسط ماموران ساواک بازداشت شد و زیر فشار قرار گرفت تا اثری از پسر به آن‌ها بدهد. اما سهراب خان، ایستادگی کرد و علیرغم اصرار ساواک، حتی عکسی از سیامک (اسکندر) را هم به آن‌ها نداد.