برای اینکە بە دور تسلسل سالهای سخت پایان دادە شود و مردم و کشور از فجایع پیاپی کە حکومت بوجود آوردە و می آورد رهایی بیابند، راە دیگری جز تبدیل سال جاری بە سال اتحاد و همبستگی برای برچید بساط حکومت وجود ندار. این امر حیاتی حاصل نمی شود مگر اینکە جنبش زن، زندگی، آزادی، را بتوان بە نحوی کە همە گروە های اجتماعی خاصە کارگران و سایر مزد و حقوق بگیران را با در نظر داشت حقوق شان در بر بگیرد تجهیز و تقویت کرد.
اعتراضات و اعتصاب های کارگری در هفتە های اخیر خاصە بعد از پرداخت نکردن حقوق معلمان و فرهنگیان در پایان اسفند و انتشار خبر افزایش ناچیز دستمزد و حقوق های بازنشستگان، بە شدت افزایش پیدا کرد.
بیشترین اعتراضات را معلمان و فرهنگیان طی دو هفتە در دەها شهر برگزار و خواهان اجرای کامل قانون رتبە بندی، همسان سازی حقوق ها، پرداخت حق الزحمە معلمان حق التدریسی، پرداخت حق اضافە کاری ها و فوق العادە شغلی، شدند. معلمان معترض همچنین نسبت بەاجرا نکردن قانون مدیریت خدمات کشوری، محروم بودن معلمان از دریافت خدمات رفاهی، درمانی و بیمە تکمیلی جامع اعتراض کردند.
خشم و اعتراض معلمان در شبکە های مجازی بسیاری منعکس شد. عمل گل گرفتن در ورودی یکی از مراکز آموزش و پرورش توسط معلمی کە حقوق اسفد خو را نگرفتە بود بە روشنی این خشم را کە یقینا بسیاری از معلمان نیز در آن سهیم اند منعکس می کرد. اما علت همە ی خشم این معلم تنها بە علت ندادن حقوق نبود. خشم از آزاد نکردن اسماعیل عبدی بعد از نزدیک بە ٨ سال زندان، بازداشت تعداد دیگری از معلمان در آستانە عید ندادن مرخصی نوروزی بە رسول بداغی، آزاد نکردن تعداد دیگری از رهبران تشکلهای فرهنگیان و ادامە حملات و سرکوب و اتهام زنی های ساختە و پرداخت شدە توسط دستگاە های امنیتی سرکوبگر بە فعالین سندیکایی معلمان هم بود.
رژیم وعدە "عفو" دادە بود، اما بە خاطر وضعیت بحرانی اش حتی از دادن مرخصی بە رهبران سندیکای بیمار نیز خو داری کرد زیرا کە مبارزە در زندان هم بە قوت مبارزە در بیرون ادامە داشت و پیام های مقاومت و پایداری زنان و مردان سلحشور زندانی مرتب از داخل زندان بە بیرون راە می یافت و رژیم بە مصلحت خود نمی دید کە مبارزان نامداری را کە بە نماد مقاومت مردم پیام آوران آزادی تبدیل شدەاند ولو برای چند روز هم کە شدە آزاد بگذارد تا عید را در کنار خانوادە هایشان سر کنند. پیام پشت پیام ها از سپیدە و آتنا و نرگس محمدی گرفتە تا بداغی و شهابی و عثمان اسماعیلی و ... بە بیرون فرستادە می شد. اعتراض خیابانی در روز دوم عید سابقە ندارد. امسال اما بازنشستگان نتوانستند خشم و انزجار شان را بیش از دوم فروردین در سینە نگە دارند و در خانە بمانند. این شد کە در دوم فروردین بە خیابان ریختند وپیام دادند تا حق خود نگیرند از پا نمی نشینند.
متعاقب آن کارگران نیشکر هفت تپە بە همراە بازنشستگان در شوش و شوشتر و اهواز علیە مصوبە فقر افزون شورای عالی کار اعتصاب و تظاهرات خیابانی برگزار کردند و پیمان بستند تا رسیدن بە حق و حقوق شان مبارزە شان را ادامە دهند
سندیکای کارگران واحد، سندیکای هفت تپە، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، اتحادیە آزاد کارگران، اتحاد بازنشستگان و... نیز با انتشار بیانیە های خشم و اعتراض خود از افزایش ناچیز دستمزد را اعلام و بر ادامە اعتراضات خود تا رسیدن بە مطالبات شان گفتند. همە فعلا بواسطە سرکوب تشکلها اعتراض خیابانی را وسیلە بهتری می دانند، اما از سازمانیابی هم غفلت نکردە و نمی کنند. اعتراض معلمان در واقع نتیجە داشتن حدی از سازمانیابی کاراست کە بە رغم همە ضرباتی کە نیروهای امنیتی بە آن وارد کردەاند کارآیی خود را حفظ کردە است. همین قضیە در مورد اعتصاب کارگران هفت تپە و بازنشستگان هم صادق است. سطحی از سازمان یابی با بهایی گزاف بە وجود آمدە کە امید بخش است. تهیە و انتشار منشور ١ مادەای ٢٠ تشکل صنفی و مدنی مختلف خود جلوە دیگری از سطح سازمانیابی با قدرت سازماندهی و شهامت انتشار مطالبات خود. این ها همە امید برای گذار از دوران پراکندگی و رفتن بە سوی غلبە بر بی سازمانی و پراکندگی را بیشتر می کند. فریادهای پیاپی کارگران ایران، اتحاد اتحاد در شوش جلوە دیگری از تقویت توام با تلاش برای متحد کردن جنبش کارگری است. زمینە لازم برای عملی کردن اتحاد و همبستگی نیز فراهم تر از گذشتە است. مبارزە کارگران اما تنها صنفی و اقتصادی نیست. در ماهیت خود سیاسی است و غیر آز آن هم نمی تواند باشد. زیرا مطالبات اقتصادی، معیشتی، از آب و نان گرفتە تا آموزش و درمان و... سیاسی است و بدون حل مسائل سیاسی حل آنها ممکن نیست.
نارضایتی و اعتراض نسبت بە افزایش ناچیز دستمزد کمتر از نرخ تورم موج نارضایتی هایی را کە از پیش هم وجود داشت پر قدرت تر و زمینە اعتراضات بیشتری را بوجود آوردە است.
اعتراضات دو هفتە اخیر ادامە اعتراضات معیشتی سال گذشتە در سال جاری است. تاثیرات منفی کاهش ٢٠ تا ٢٥ درصدی قدرت خرید مزدبگیران و بازنشستگان بر وضعیت و رفتار سایر گروە های اجتماعی نیز اثر خواهد گذاشت و بە نارضایتی بیشتر آنان،دامن خواهد زد.
افزایش تورم و گرانی و شروع جهش دوبارە قیمت دلار و ارزهای خارجی ظرف یک هفتە و تداوم روند آن بە کاهش باز هم بیشتر ارزش دستمزد و قدرت خرید مردم منجر خواهد شد و سفرهای مردم را خالیتر و کار و کسب ها را بی رونقتر، فقر و شکاف طبقاتی موجود را ژرفتر خواهد کرد.
بە نظر می رسد سال جاری سال بە مراتب سخت تری از سال گذشتە و در عین حال پر تحولتری از همە سالها ی گذشتە باشد. برای اینکە بە دور تسلسل سالهای سخت پایان دادە شود و مردم و کشور از فجایع پیاپی کە حکومت بوجود آوردە و می آورد رهایی بیابند، راە دیگری جز تبدیل سال جاری بە سال اتحاد و همبستگی برای برچید بساط حکومت وجود ندار. این امر حیاتی حاصل نمی شود مگر اینکە جنبش زن، زندگی، آزادی، را بتوان بە نحوی کە همە گروە های اجتماعی خاصە کارگران و سایر مزد و حقوق بگیران را با در نظر داشت حقوق شان در بر بگیرد تجهیز و تقویت کرد.
افزودن دیدگاه جدید