می 2023

دولت در آغاز سال بە بهانە کاهش تورم دستمزد و حقوق کارگران و کارکنان دولت را کمتر از نیم نرخ تورم رسمی افزایش داد. با این حال تورم آن قدر طی دوماە گذشتە بالا رفت و ارزش یارانە ها آنقدر تقلیل پیدا کرد کە بە هیچ وجە جوابگوی گرانی های روز افزون نیست. جامعە هم در برابر این وضعیت ساکت و منفعل نیست و نخواهد ماند و با اعتصاب و تظاهرات خیابانی علیە مسئولین این وضع اقدام خواهند کرد. همین جمعیت انبوهی کە امروز برای خرید نان ارزانتر صف می بندند در صورت ادامە وضعیت موجود تبدیل بە تظاهرات ضد دولتی خواهد شد.

مطالب این شماره جنگ کارگری:
افزایش همە روزە ی قیمت ها و فرا افکنی مقامات رژیم! - صادق کار
کار کودک: علل و عواقب تداوم فقر بخش اول
برنامۀ بین المللی برای محو کار کودک - ژان مانینات
این جنایات بخاطر نزدیک شدن بە تە خط است! - صادق
نکاتی پیرامون تعدیل قانون بازنشستگی کارهای زیان آور و پیامدهای آن

و...

نرمه باد بهار از پنجره نیمه باز

راه می کشد،

می گذرد از من وُ تختی که بیدار است

هوایِ خواب آلود خانه را می روبد

پلکها خسته نیمه باز می مانند

بارانِ نیمه شب

حالا دیگر پایانی ندارد

کانون نویسندگان ایران از همه‌ی نهادهای مدافع آزادی‌ و حقوق انسانی و تشکل‌های همسو در سراسر جهان می‌خواهد به صراحت مخالفت خود را با موج جدید اعدام‌ها در ایران اعلام کنند و تمامی‌ امکانات خود را برای متوقف کردن ماشین سرکوب جمهوری اسلامی به کار بگیرند.

تشدید موج اعدام ها در بلوچستان و دیگر استان های کشور
رحیم بندوئی در اتاق تلگرام بکتاش آبتین، بولتن کارگری ،اتحاد چپ
پنجشنبه: ۲۸ اردیبهشت ماه برابر با ۱۸ ماه می ۲۰۲۳
ساعت ۲۰:۰۰ به وقت ایران و ساعت ۱۸:۳۰ به وقت اروپای مرکزی
ساعت ۱۲:۳۰ به وقت شرق امریکا و ساعت ۹:۳۰ به وقت کالیفرنیا

پرسش اصلی بحث من این است که در برابر چنین وضعیتی بدیل مطلوب طبقه‌ی کارگر و فرودستان جامعه چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد. آنان باید در پی چه تغییراتی باشند؟
نخستین نکته‌ این است که تمامی بحران‌هایی که امروز با آن مواجه‌ایم ناشی از آن است که زندگی سیاسی ما در تمامی چهار دهه‌ی گذشته و فراتر از آن در بخش بزرگ تاریخ ایران معاصر در نظام‌های سیاسی خودکامه گذشته است. اولویت نخست پایان بخشیدن به چرخه‌ی استبداد و بازسازی استبداد است.

این ادعا که طبقه‌ی کارگر دیگر وجود ندارد، معمولاً با جایگزین کردن واژه‌ی «پریکاریا» همراه است که حقوق منظمی دریافت نمی‌کنند. اما شرایط بی‌ثبات تجربه‌ی اکثر کارگران قریب به اتفاق در سرتاسر تاریخ سرمایه‌داری بوده است – و هر کجا که وضعیت شغلی با‌ثباتی به چشم‌مان می‌خورد تنها به این دلیل است که سازمان‌دهی کرده بودیم.
امروزه، به‌طور گسترده‌ای بر این مسئله متفق‌القول‌اند که نولیبرالیسم در حالِ هرچه بی‌ثبات‌تر کردن کار است.

پرسش این است که با توجه به این رویکرد و تاکید بر این امر حیاتی که همزمان با گسترش ذاتی جنبش اعتراضی مردم، رسانه ها بیشتر در مرکز این تحولات قرار خواهند گرفت و شکل دهی افکار عمومی توسط این مراجع فکری! بسی بیشتر از گذشته اهمیت خواهد یافت، ما به عنوان یک نیروی سیاسی مهم در صحنه رویدادهای کشور، تا چه میزان کادرهایی را برای حضور در این رسانه ها آماده کرده ایم؟