اکتبر 2023

حزب چپ ایران همدردی خود را با فرزندان و خانوده‌ی داریوش مهرجوئی و وحیده محمدی‌فر، دوستان، یارانشان و همه‌ی دوستداران هنر و سینما اعلام می‌کند و جمهوری اسلامی را مسئول فاجعه‌ی قتل داریوش مهرجوئی و وحیده محمدی‌فر می‌داند. نباید گذاشت حکومت از زیربار مسئولیت این جنایت شانه‌خالی کند. حکومت تلاش می‌کند، با صحنه‌سازی و منحرف کردن اذهان مردم، عاملان قتل را در جای دیگری جز درون خود جست‌وجو کند.

نتیجه ی جنگ؟ - هنوز روشن نیست که جنگ کنونی به چه شکل پایان مییابد. ابعاد نهائی جنگ هم روشن نیستند. تا آن‌جا که به مردم معمولی و غیر نظامی – اسرائیلی و فلسطینی مربوط است – این جنگ فاجعه آفرین بوده ولی ابعاد دیگر این جنگ روشن نیستند. مسلم است که استقلال فلسطین دوباره به صدر مسائل خاورمیانه بر می‌گردد و تا حل منصفانه ی این مسئله، خاورمیانه نمی‌تواند روی صلح و آرامش را ببیند.

در رویاروئی با شر، زبان ما نمی چرخد، قلبمان فشرده می شود و دلمان می خواهد فریاد بکشیم و یا دهانمان را ببندیم. وقتی از بیان شر ناتوانیم، چگونه می توانیم از آن سر در بیاوریم؟ برای اندیشیدن به شر، بایست از آن سر در آورد، تا بتوان آن را درک کرد، آن را تعریف کرد...نادر

شرایط روی زمین در وضعیت قتل عام فلسطینی ها در غزه، سکوت تایید آمیز اردوگاه امپریالیستی غربی، استراتژی صهیونیستی اخراج دو و نیم میلیون فلسطینی ساکن نواز غزه به صحرای سینا در مصر، هم به نعل و هم به میخ کوبیدن های اردوگاه چپ ایرانی، دیپلماسی فعال اردوگاه "بریکس"، سیال بوده و هر روز در حال عوض شدن می باشد. صحبت خویش را با شعری از محمود درویش، شاعر متعهد فلسطینی به پایان می رسانم.

قتل مهرجویی و همسرش می تواند آغاز دور دیگری از قتل نویسندگان و سیاستمدارانی همچون زندەیادان، فروهرها، پویندە ها، مختاری ها و...باشد کە رژیم نمی خواست مسئولیت قتل آنها را خود بە عهدە بگیرد. اکنون همان هایی کە فرمان حکومت "یکدست" را دربست در اختیار دارند همان سازمانگران قتل های موسوم بە زنجیرەای هستند. به همین دلیل باید نسبت بە آن هشیاری نشان داد و احتیاط های لازم را برای خنثی کردن آن بە عمل آورد.

لیوتار نخستین بار در سال ۱۹۷۱ میلادی در گزارشی پیرامون "وضعیت دانش" در جوامع پیشرفته از اصطلاح "دانش پست مدرن" استفاده نمود. وی میگفت اصطلاحات عظیم روایتی مانند: دیالکتیک روح هگل، یا عدالت و عقلگرایی مارکس وجود ندارند و قابل تجزیه و تحلیل نیستند. او در سال ۱۹۷۹ در کتاب "دانش پسامدرن" مدعی شد که: فلسفه دیگر علم نیست! و ادعای توضیح جهان توسط ایدئولوژی ها و ادیان و سیستم های فکری، اعتبار خود را از دست داده است.

خطر واقعی را نه در پناه دادن به انسان‌های بی‌پناه، که در نزول ارزش‌های انسانی و عدالت و برابری، نادیده‌انگاری حقوق انسانی و شهروندیِ ضعیف‌ترین قشرهای جامعه و کرخت شدن وجدان عمومی در برابر رنج میلیون‌ها انسانِ قربانیِ ظلم‌هایِ تاریخی‌ می‌دانیم. اجازه ندهیم عده‌ای با سوءاستفاده از معضلات کنونی کشور، تخم نفرت، خشونت، تبعیض و مهاجرهراسی بکارند و ما را به ورطه نژادپرستی و نفرت‌پراکنی بکشانند، که حاصلی جز افزایش سطح تنش و خشونت در جامعه نخواهد داشت.