دسامبر 2024

منشور حقوق بشرسازمان ملل ،پایبندی تمامی کشورهای امضاء کننده به بند ، بند مفاد آنرا الزامی میداند.
علیرغم تاکید این منشور بر حقوق برابر و منزلت شهروندان ،حفظ حیثیت و ارزشهای انسانی ،تساوی حقوق زن و مرد،نقض آشکار و عدم رعایت مفاد آن توسط دولت ها در سطح گسترده ای مشاهده می شود.
ایران هم یکی از امضا کنندگان اعلامیه حقوق بشر، ملزم به رعایت مفاد این منشور میباشد.

و چنین است که در شرایط ترکیب همزمان روندهای شکست خارجی اعم از منطقه ای و تشدیدفشارهای بین المللی همراه با افزایش خشم و نارضایتی جامعه، و تشدیدتعارضات داخلی سیستم، موجب به میان‌آمدن فرصت‌های تازه ای گردد که از زیرپوست جامعه برآمدکند. در چنین شرایطی، چنین تکانه‌ای،می تواند همان نقشی را بازی کند که فی المثل حقو ق بشرکارتر ( موسوم به جیمی کراسی) در زمان شاه سرنگون شده ایفا کرد. کسی نمی‌تواند پیشگوئی کند اما اکنون نیز چه بسا به روی صحنه آوردن پزشکیان و سپس بستن دست و پای او ممکن است همان نقش را بازی کند.

مشاهدات نشان می‌دهند که کیهان نه تنها از زمان مهبانگ همواره در حال گسترش بوده بلکه از نیمه دوم عمر خود به این سو با شتاب بیشتری گسترش می‌یابد. همزمان با گسترش کیهان دمای آن مدام کاهش یافته و به‌طور مجانبی به دمای صفر مطلق، صفر کلوین یا به اصطلاح ’مرگِ گرمایی‘ نزدیک می‌شود. البته شاید کیهان در مرحله‌ای از انبساط به دلایلی از جمله به دلیل نواسانات کوانتومی شروع به انقباض کند و در طول این روند بار دیگر به مرحله‌ی مِهبانگ، دور از تکینگی۲، برسد و یا هم‌چنان به انبساط خود ادامه دهد. سناریوهایی از این نوع را می‌توان برای آینده کیهان تصور کرد.

بی تابی حنجره های عاشق.
بوسه زنبور های سمج بر کلاله های عریان.
درخشش تاج درختان.
در این غوغای شور انگیز زیستن'
سخن می گوید بغض الوده باغبان پیر'
بانهال نو کاشته

امروز، دانشگاه‌ها و مدارس ما به سنگرهایی برای  مقابله با سرکوب بدل شده‌اند. دانشجویان و معلمانی که از آزادی، عدالت و برابری سخن بگویند. با زندان، حذف و سرکوب مواجه می‌شوند. این سازوکار پوسیده و نظم ناعادلانه، تلاش دارد تا مناسبات برده‌ساز سرمایه‌داران نامشروع و استبداد را طبیعی جلوه دهد. اما دانشجو، این آغازگر عصیان، هرگز خاموش نمی‌شود. او با کنش آفرینش‌گرانه و تأمل انتقادی خود، نظام سرکوب و بهره‌کشی را به چالش می‌کشد و توانایی حضور و نافرمانی را در جامعه گسترش می‌دهد

بچه‌های اکباتان و جان‌های شیفته‌ای که قربانی این ماشین کشتار شدند، و تمام آن‌هایی که در صف مرگ ایستاده‌اند، به صدای ما نیاز دارند. امروز، بیش از هر زمان دیگری، زمان آن رسیده که متحد شویم و در خیابان‌ها فریاد بزنیم: نه به اعدام

ما باید جان زندانیان سیاسی را نجات دهیم، باید جلوی این چرخه بی‌پایان خشونت را بگیریم. اجازه ندهیم که جوانان و انسان‌های بی‌گناه قربانی سیستم سرکوبگر شوند. این مبارزه‌ای برای حق زندگی است، مبارزه‌ای برای انسانیت، و مبارزه‌ای برای آینده‌ای بدون اعدام

دانشجویان و معلمان، سنگربانان آگاهی‌اند؛ و این آگاهی، دشمن اصلی استبداد و سرمایه رانتی است. ۱۶ آذر نه تنها روز اعتراض، بلکه روز آفرینش چشم‌اندازهای نو برای جامعه‌ای آزاد و برابر است. ما در کنار شما ایستاده‌ایم تا این سنگرها را از چنگال ظلم بازپس گیریم و آینده‌ای نو بسازیم.

۱۶ آذر، روز برخاستن، روز مقاومت، روز فریاد زدن برای رهایی است. این روز را به نمادی برای نابودی هرگونه استبداد و بهره‌کشی تبدیل خواهیم کرد. ما سکوت نمی‌کنیم. ما عقب نمی‌نشینیم. ما پیروز می‌شویم.