فوریه 2025

جمهوری اسلامی چه شرایط ترامپ را بپذیرد و به پای میز مذاکره برود و چه نپذیرد و لجاجت به خرج دهد در هر دو حالت بازنده است. اگر شرایط پیشنهادی مذاکره را بپذیرد با عمل خود از تمامی مواضع و اصول خود عقب نشینی کرده‌است و این به این معنی است که دیگر آن جمهوری اسلامی که سال‌ها بود، دیگر نخواهد بود. و اگر شرایط مذاکره را نپذیرد و هم‌چنان شاخ و شانه بکشد، با گزینه نهایی که همان گزینه برخورد نظامی است روبرو خواهد شد.

چپ باید باخانه تکانی و نقد سیاست ها واشتباهات گذشته علاوه بردفاع وپشتیبانی همه جانبه از مطالبات ومبارزات توده ها برای سازماندهی نهادهای قدرت کارگری و مردمی از پائین وبی وقفه بکوشد، تا بتواند به ضروزت های ایجاد آلترناتیو ازپائین یاری رساند.

خامنه‌ای مجدا آدرس «بن بست» بارها آزموده شده را می‌دهد. یک بار دیگر ثابت می شود که حکومت اسلامی هیچ گاه قرار نیست به وضعیت عادی و به اصطلاح نرمالیزه شدن برگردد. چرا که تحقق پارادایم اسلام سیاسی و راهبرد سه گانه جامعه اسلامی، دولت اسلامی و تمدن اسلامی، اساسا وجود و بقاء و بسیج توان خویش را در گرو تداوم وضعیت اضطراری نه جنگ نه صلح با جهان جستجو می کند و به‌همین دلیل سیاست دوقطبی سازی مداوم بین خود را راز بقاء ولو زوال یابنده خود می داند.

حزب چپ ایران برآمد مردم علیه دیکتاتوری، وابستگی و تبعیض را ارزشمند می‌داند و با درس آموزی از نتایج انقلاب بهمن، که به استقرار جمهوری اسلامی انجامید، نیروهای چپ، جمهوری‌خواه و طرفداران دموکراسی را، به متحد نمودن صفوف خود فرا می‌خواند. امروز مسئولیت سنگینی بر دوش همه ماست. در دنیائی که راست افراطی در جهان قدرت می‌گیرد، کوچک‌ترین غفلت می‌تواند ایران را از این استبداد به ‌دامان دیکتاتوری و استبداد دیگری گرفتار کند. ۴۶ سال پس از انقلاب بهمن۵۷، ایران در آستانه‌ی تحولی بزرگ قرار دارد.

پیشوایانِ دینی بلوچِ ما خود به نیکی آگاهند که آنچه امروز در حاکمیتِ شیعیانِ در جامعه‌ی ایرانِ ما حاکم است، جدا و به دور از همان رفتاری نیست که  دینمداران و پیشوایانِ دینی جامعه‌ی سنّیان نیز پیش از بوجود آمدنِ شیعیان، نسبت به دگر اندیشان و دانشمندانِ بزرگِ نامداری مرتکب شده اند و هنوز نیز می شوند..

لابیگری تا زمانی خوب است که منافع عمومی قربانی منافع گروه‌ها و یا افراد ذینفع نشود. امروزه اما بیشتر کارشناسان رسانه و دمکراسی بر این باورند که ساختار لابیگری در کشورهای پیشرفته سرمایه‌داری که مدعی داشتن دمکراسی کامل هستند، به پدیده‌ای بسیار خطرناک بدل گشته است، زیرا در ساختار پسادمکراسی بازیگرانی هم‌چون الیگارش‌هائی از تبار ایلان ماسک و ... که فاقد مشروعیت دمکراتیک هستند، می‌توانند در کشوری چون آمریکا که بزرگ‌ترین قدرت سیاسی، اقتصادی و نظامی جهان است، بر روند تصمیم‌گیری‌های سیاسی تأثیر نهند و اجازه ندهند قوانینی که منافع کلان‌الیگارش‌ها را می‌تواند تهدید کند، به تصویب رسند.

«همگامی برای جمهوری سکولار دمکرات در ایران» بار دیگر ضمن تاکید بر منشور حقوق بشر و میثاق زندگی و با محکوم کردن هرگونه حکم اعدام، خواستار لغو شکنجه و احکام اعدام، آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی و رفع حبس خانگی و محدودیت از رهنورد، موسوی و کروبی است.

برای رهبران انقلاب ۵۷، وحدت نعمت می شود، و تفاوت محنت. بنام استقلال آزادی و جمهوری، محنت اراده کلی و جهانی غیر حقیقی یعنی اراده خمینی و همدستانش باید رفع می شد، با رعب و وحشت تا مرگ صاحبین اراده های غیر حکومتی. از شعار انتزاعی استقلال آزادی جمهوری اسلامی است که ناگزیر این اراده کلی مرگ آور برون می آید.