مسئلە اصلی مردم ایران نە ترامپ بود نە بایدن، حکومت است!

بالاخرە انتخابات امریکا با همە کش و قوسها و هیجاناتی کە در داخل و خارج امریکا و در میان مردم، حکومت و رسانەها و احزاب ایرانی بوجود آوردە بود برگزار شد و جوبایدن کاندیدای حزب دمکرات برندە انتخابات شد. انتخاب جوبایدن امید بە کنار گذاشتن فشار حداکثری دولت ترامپ، کاهش تحریمها و بازگشت دولت بایدن بە برجام در میان حکومت و هم بخشهای از مردم را کە افزایش مداوم تحریمهای اقتصادی و همزمان با آنها افزایش سرسام آور قیمت ها، فساد و سرکوب حکومت آنها را بە تنگ آوردە بوجود آوردە و زمینە برای مذاکرە حکومت با دولت جدید امریکا را نیز بیشتر کردە است.

برجستە شدن نقش عامل خارجی در میان عدەای از مردم یک کشور بە هیچ وجە چیز خوشایند و خوش عاقبت نبودە و نیست. باعث تاسف است کە عدەای از مردم یک کشور چنان از فشار یک حکومت مستبد و سرکوبگر بە تنگ بیایند کە برای برای نجات خود دست یاری بە سوی کشور دیگری دراز کند. در جریان انتخابات امریکا متاسفانە ما شاهد چنین پدیدەای در میان گروهی از جریانات سیاسی تبعیدی و طرفداران شان کە بە این امید از یکی از دو کاندیداها ی رقیب حمایت می کردند بودیم. جریاناتی هم در این میان بودند و هستند کە بە دلیل مخالفت با سیاستهای زورگویانە و قلدرمابانە ترامپ و تحریمهای اقتصادی آرزوی پیروزی جوبایدن را داشتند، ولی از برخورد جانبدارانە از وی تا کنون خودداری کردەاند و منتظرند ببینند در عمل چە تفاوتی در سیاستهای وی با ترامپ در برخورد با ایران وجود دارد.

حکومت هم توجە خاصی بە انتخابات امریکا و نتیجە آن داشت و همە امیدش بە شکست ترامپ و آمدن بایدن بود بلکە فشار حداکثری ترامپ از میان برداشتە شود و تحریمهای اقتصادی حداقل تا حدودی کمتر شوند. خود این واقعیت حاکی از آن است کە تا چە حد اقتصاد کشور بە تحریمها و فروش مواد خام وابستە است و چرخ اقتصاد همچنان بە فروش مواد خام وابستە ماندە است.

آنچە کە مسلم است جوبایدن بە رغم تفاوتهایی کە با ترامپ دارد ولی نمایندە و مجری سیاستهای بخشی از نظام امپریالیستی است کە در برخورد با ایران نیز پیشبرد منافع این نظام را دنبال می کند. بنا بر این سیاستهای بایدن و ترامپ در قبال حکومت جمهوری اسلامی ربطی بە منافع و حقوق مردم ایران نداشتە و ندارد و آنها در پی منافع خود هستند و نە حمایت از مردم ایران. تحریمهای اقتصادی ترامپ نیز تا کنون بیشتر بە ضرر تودەهای محروم و زحمتکش و ضربە بە زیر ساخت های اقتصادی، بهداشتی و آموزشی کشور وارد نمودە و بە بهانەای در دست حکومت برای تشدید سرکوب مردم تبدیل شدە است. هیچ کشوری در دنیای امروز یافت نمی شود کە بدون چشم داشت و نیت سئو صرفا برای برقراری آزادی و حقوق بشر در امور کشور دیگری بە نفع مردم آن دخالت کند و پس از آن دست از سر مردم آن کشور بردارد. بهمین جهت رفع و حل مشکلات اساسی در ایران همانطور کە بە تجربە در دوران ترامپ هم بە وضوح مشخص شد، ربط چندانی بە رفتن ترامپ و آمدن بایدن ندارد. این البتە طبیعی است کە حکومت سعی کند از این تغییرات در جهت اهداف و کاستن از بحرانهایی کە دارد بهرە بگیرد و در این میان هم بە نتایجی برسد کە بخشا هم بە سود مردم هم تمام شود. طبعا هیچ نیروی مردمی مخالف مذاکرە و حل مناقشات از طریق آن نیست. کما اینکە در میان مخالفان حکومت هم کم نیستند جریاناتی کە از مداکرە بین امریکا و ایران حمایت و آن را مفیدتر از از بلاتکلیفی کنونی می دانند.

با این همە مشکل و مسئلە اصلی مردم کشور ما وجود رژیمی است واپسگر، سرکوبگر، ستمگر و فاسد و ناکارآمد کە فقر و فلاکت و بی عدالتی را در کشور بە اوج رسانیدە و برای حفظ قدرت از انجام هیچ جنایتی در حق مردم کوتاهی نکردە و حاضر است برای حفظ حکومت نامردمی اش در صورت لزوم بە هر بیگانەای باج و امتیاز بدهد. منشا اکثریت بحرانهایی کە باعث امید بستن عدەای از مردم ایران بە عامل خارجی برای نجات از دست حکومت فقهای مرتجع حاکم و اعوان و انصار آن گردیدە وجود و رفتار همین حکومت فاسد و غارتگر است. اما حتی وجود چنین رژیمی امید بستن بە عامل خارجی را توجیە نمی کند. شکل گیری جنبشها، خیزشها و گسترش اعتصابات و اعتراضات مردمی طی سالهای اخیر و رشد مداوم آنها نشان می دهد کە عامل نیرومند مردمی داخلی برای نجات کشور و مردم از شر حکومت فقها وجود دارد. بنا بر این بهترین گزینە برای مردم کشور ما نە امید بستن بە دخالت عامل بیگانە، نە التماس و درخواست از حکومت برای اصلاح خودش، بلکە حمایت از تحرکات داخلی تحول خواهانە است. دقت کنیم کە توهم پراکنی در مورد بایدن جهت مبارزات اجتماعی مردم را بە بیراهە نکشاند. از تضادها و اختلافات داخلی و خارجی لازم است بهرە گرفت اما در حدی کە بە قیمت اش بی ارزد.