کارگری

این نامە حامل یک پیام مهم دیگر نیز هست، و آن این است کە مقاومت و مبارزە ادامە دارد و همان‌طور کە همە روزە در اعتراضات کارگران و بازنشستگان، معلمان و دانشجویان و کشاورزان می‌شنویم، "نە سرکوب، نە زندان، دیگر اثر ندارد... تا حق خود نگیریم، از پا نمی‌نشینیم ...".

با در نظر داشت سطح آگاهی و سابقە مبارزاتی در هفت تپە، شورای اسلامی را تنها با پراکندن توهم و زور و تهدید و همکاری شمار کوچکی از کارگران فریب خوردە و خستە از مبارزە می‌توانند بە کارگران تحمیل کنند.

پیداست کە سطح مبارزات و آگاهی و هوشیاری کارگران در مقطع کنونی چنین سئواستفادە هایی را دشوار می کند. با این حال کارگران و بخصوص آنهایی کە بە راستی معرف و نمایندە واقعی مطالبات کارگران هستند بایست هوشیار باشند تا بە این دام مهلک نیفتند.

افزون بر اینها تمام اقدامات استانداری و شورای امنیت ملی در خصوص سرکوب کارگران خلاف قانون و عرف و انسانیت و تبعیض آمیز است چرا کە هیچ قانونی نیست کە کارگر را به خاطر نگرفتن چند ماهە دستمزد اگر اعتراض کرد، محکوم و سرکوب کند و حق را بە کارفرمای قانون شکن بدهد.

اعتصابات و مبارزات کارگری و مقاومت و ایستادگی کارگران روی خواستە هایشان دوبارە جنبش کارگری را کە کوشش چهل سالەای برای راندنش از متن بە حاشیە شدە بود بە متن برگرداند. عامل آزادی بیشتر کارگران زندانی بە واقع چیزی غیر از این نیست. بە این اعتبار با اطمینان می توان گفت، بخشی و دیگر کارگران زندانی را، گروە های نامبردە در بالا از زندان آزاد کردند!

تداوم اعتصابات و همبستگی‌ها کلید مقابله مؤثر با نقشە‌های شوم مستبدین حاکم و پیش‌فرض رهایی همە زندانیان سیاسی و سندیکایی است.

اکنون در خوزستان اعتصابات بزرگی در جریان است. کارگران هفت تپە ١١ روز است کە در اعتصاب بە سر می برند و دامنە اعتصاباتشان بە خیابانها و میادین شهر امتداد یافتە است. کارگران فولاد اهواز نیز کە از چند روز پیش تا کنون در اعتصابند و در خیابانهای شهر مشغول تظاهرات هستند از اعتصاب کارگران هفت تپە حمایت کردەاند.

کارگران ایران و کارگران شرکت واحد نیز با تجربە تر و آگاهتر از ان هستند کە فرق سندیکای واقعی با سندیکای قلابی را نفهمند! سندیکای قلابی بە واسطە عوامل و نیاتی کە پشت سر تشکیل آنها وجود دارد، نمی توانند برای مدتی طولانی اهداف ضد کارگری شان را پنهان نگاە دارند و خود فروختگانی کە با این پروژە همراە شدەاند طولی نمی کشد کە رسوای عام و خاص خواهند شد. در شرایطی کە مبارزە طبقاتی چنین در جامعە حاد شدە است دوام این پروژە لاجرم دیری نمی پاید.

روحانی بدون تکیە بە دستگاە سرکوب قادر بە پیشبرد سیاستهای اقتصادی نئولیبرالی خود نیست و جناح رقیب هم هوادار سینە چاک بازار بی در و پیکر اقتصاد بازار بنیاد است. بە تبع آن هر دو جناح در مقررات زدایی از مناسبات پیشین بە سود کارفرمایان داخلی و بین المللی و ارزان و مطیع کردن نیروی کار با هم متفق القولند.

آنچه که این روز ها درسازمان‌های کارگری اعم از کارگران بخش صنعت و کشاورزی مکانیزه، کارگران بخش خدمات به ویژه حمل و کارگران بخش آموزش نظیر معلمان شاهد هستیم! رویکردی است به سوی این همبستگی ملی و درعین حال تلاشی برای توسعه گفتمانی زندگی اتحادیه‌ای کارگران ایران و همچنین تلاشی برای ایجاد و تقویت روابط برادرانه با کارگران سراسر دنیا. سفر پنج هفته‌ای نمایندگان سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی و نماینده‌ای از انجمن صنفی معلمان نمونه‌ای از این همبستگی بین المللی کارگران‌ِایران و کارگرانِ میزبان در سایر کشور ها بود که ...

مقامات قضایی و انتظامی جنایتکار رژیم کە در واقع برحسب وظیفە و نقش قانونی شان می بایستی دفاع از حقوق شهروندی و قضایی شهروندان و حق و عدالت و پرهیز از دروغ و اتهام زنی ناروا باشد، این بار نیز بر خلاف وظیفە قانونی شان مانند موارد دیگر بجای انجام وظایفشان بە اتهام وتهدید و سرکوب روی آوردە و کوشش می کنند با این گونە وسایل نا مشروع و نا کارآمد بە زعم خودشان با پاک کردن صورت مسئلە هزینە عملکرد و سیاستهایشان را کە موجب این اعتصاب گردیدە است بر دوش رانندگان قرار دهند.

متاسفانه برداشت نادرستی از سازمان‌های صنفی و طبقاتی کارگران وجوددارد که گویااین سازمان‌ها میانجی‌کارگران درروابط کار هستند وبنا دارند به‌مثابه یک واسطه و یا دلال شرایط سازگاری بین کارفرماو دولتِ‌کارفرمایی را با کارگران ایجادکنند. به‌همین جهت نقش سازمان‌های کارگری را درحد یک دلال و واسطه پایین می‌آورند

 نتیجە این کشمکش در نهایت بە سود وزیر بهداشت رقم خورد. اما بازندە واقعی این کشمکش جناحی بر خلاف آنچە وانمود می شد کە گویا بر سر حفظ منافع کارگر و بقای تامین اجتماعی است. بر سر تسلط جناحی بر اموال تامین اجتماعی بود و نهایتا در این  میان کارگران و بازنشستگان بودند کە بار دیگر قربانی شدند

اگر فرماندهان بسیج تصور می‌کنند کە با میلیتاریزە کردن واحدهای تولیدی و کشتار معترضان گرسنە می‌توانند اعتصابات و مبارزات حق‌طلبانە کارگران را کە ریشە در وضعیت نان و معیشت‌شان دارد از میدان بدر برند سخت در خطا هستند. دخالت آنها پیامدهای بە مراتب بدتری دارد و تنها وضع‌شان را از اینکە هست بدتر و پیچیدە‌تر می‌کند.

تعلل در این کار موجب پشیمانی بی فایدە در آیندە خواهد شد.مبارزە با تغییر قوانین کار و تامین اجتماعی از آنجایی کە منافع و آتیە دەها میلیون کارگر و زحمتکش شاغل و بازنشستە را تهدید می کند و هم اکنون برای میلیونها نفر ملموس شدە است یکی از عرصە هایی است کە می شود و باید بە جد در دستور کار تشکلها و فعالین کارگری قرار گیرد و کارزارهای وسیع مختلفی را بە منظور احیای قوانین حمایتی و قطع دستبرد ها حول آن سازمان داد.

در چند سال اخیر بخش وسیعی از مسئولین جمهوری اسلامی ، با خرید سهام واحدهای مختلف تولیدی، در سیستم اقتصادی موجود در جایگاه كارفرما قرار گرفته، خواست‌های اقتصادی خود را در كسوت قوانین جدید بر نیروی كار تحمیل كرد‌ه‌اند. نگرشی كه مدافع منافع کارفرمایان و در تقابل با كارگران، عملاً‌ به ابزاری در دست كارفرمایان تبدیل شده­اند و دیدگاهی كه نیروی كار را ماشین و ابزار می‌پندارد، نمی­تواند حافظ منافع مهمترین عامل تولید یعنی کارگران باشد.