چنین نیست و مباد!

در روزها و هفته های اخیر دانشجویان، استادان و کارکنان دانشگاه ها در بسیاری از کشورها، خاصه در کشورهای غربی، دست به اعتراضات فزاینده‌ای علیه اسرائیل زده اند و خواسته های متعددی را – از جمله قطع همکاری دانشگاه های مربوطه با دانشگاه های اسرائیل که با دستگاه های نظامی و امنیتی این کشور مرتبط اند، یا با شرکت‌هائی که به اسرئیل سلاح می دهند – به میان کشیده اند. این اعتراضات، که همه جا با خشونت پلیس مواجه شده اند، چنان ابعاد و پژواکی یافته اند، که گاه با حرکات دانشجوئی پایانۀ دهۀ 60 قرن گذشته، که تحولات اجتماعی ماندگاری را در اروپا و امریکا به بار آوردند، و اعتراضات دانشجویان در دوران جنگ امریکا علیه ویتنام، مقایسه می شوند. اعتراضات اخیر از زمره عوامل مؤثری بودند که امریکا را به پذیرش شکست خود در ویتنام و خاتمۀ جنگ ناگزیر کردند.

دولت بایدن در اقدامی سخیف و فریبکارانه، اعلام کرده است که در صورت حملۀ ارتش اسرائیل به رفح از تحویل سلاحهای سنگین به اسرائیل که مورد استفادۀ این کشور در حملات مشابه علیه مردم غزه بوده اند، خودداری خواهد کرد. دولت نتانیاهو هم در ارتکاب به جنایات عظیم و تحمیل رنجی وسیع و عمیق به مردم فلسطین، که منافع شخص نتانیاهو از زمره عوامل اصلی تداوم آن است، فعلاً از حملۀ "بزرگ ابعاد" به رفح پرهیز، و به "حملات محدود" اکتفا می کند، تا از "خط فرمز" مقامات امریکائی عبور نکند. با این حال هدف ناممکنی که دولت دست راستی اسرائیل برای تجاوز به غزه پیش روی خود گذاشته است، یعنی نابودی حماس، حمله به رفح را "اجتناب ناپذیر" می کند و قابل پیش بینی است که اقدام ارتش اسرائیل برای حمله به رفح به گسترش بیشتر اعتراضات دانشجویان در سراسر جهان بیانجامد.

این کیفیت در حالی است که ما در دانشگاه های ایران تقریباً هیچ صدای اعتراضی را به این جنایت قرن، که برآمدها در فستیوال اروپائی موزیک را هم تحت الشعاع قرار داده است، شاهد نبوده ایم. شاید گفته شود این کیفیت "قابل فهم" است، زیرا "هر صدای اعتراضی از این دست را جمهوری اسلامی به نفع خویش مصادره خواهد کرد". اما روا نیست مردم فلسطین – مردم فلسطین و نه سازمان حماس - در حمایتی که سزاوار است از جانب مردم ایران نیز از آن برخوردار باشند، قربانی بغض این مردم نسبت به جمهوری اسلامی گردند. و سوای این نکته، ابداً چنین نیست که هر اعتراضی به جنایات دولت اسرائیل بتواند توسط جمهوری اسلامی دستمایۀ بهره برداری خودغرضانۀ جمهوری اسلامی شود. جنبش دانشجوئی در ایران از چنان تجربیات سرشاری برخوردار است که بتواند در موضع همبستگی با مردم فلسطین و اعتراض به تجاوز اسرائیل به غزه، تمایز روشن خود را با سیاست فلسطینی مخرب جمهوری اسلامی ترسیم کند.