روز یاد بود رئیسی در سازمان ملل به واقع روز گرامیداشت چوبه های دار، اعدام و کشتار جمعی علیه مردم ایران است.

روز یاد بود رئیسی در سازمان ملل به واقع روز گرامیداشت چوبه های دار، اعدام و کشتار جمعی علیه مردم ایران است.

وقتی دولت های جهان ، ناقض فاحش حقوق بشر و جلاد تاریخ سرزمین ایران را که تا روز مرگش ابزار سرکوب یک ملت بود، در جایگاهی قرار می دهند که گویی انسانی صلح طلب و دموکرات را از دست داده اند، دیگر نباید انتظار داشت که دیکتاتورها، سرکوبگران، ناقضان حقوق بشر ، شکنجه گران و جلادان مرگ آفرین دیگری در جاهای دیگر جهان سر برنیاورند. چرا که مشاهده و یقین می کنند که روز مرگشان پرچم سازمان‌ملل نیمه برافراشته و سیاستمداران و دولتمردان جهان تسلیت گو خواهند بود و صدای مردمان معترض بی پناه و تحت ستم به دیوار " روابط دیپلماتیک" و " اقدامات مسبوق به سابقه" ی دولتها خواهد خورد.
گشودن در سازمان ملل به عنوان ملجا ملل برای یاد بود رئیسی در واقع بستن درد آلود در شکسته پایگاه حقوق بشر در این سازمان جهانی است که عمیقا ابراز تاسف می کنم.

برای حقوق بشر که تنها و بی پناه مانده ، برای صلح که بی صدا مانده و برای مردم ایران نگرانم.

بی تردید ما مردم سربلند ایران نیک آگاه و شاهدیم که رئیسی چه در دهه شصت به عنوان یکی از اعضای "هیئت مرگ" که خاوران ها خلق کرد و چه در سال‌های اخیر که با انتخاباتی حداقلی رئیس دولت جمهوری اسلامی نامیده شد و سرکوب و کشتار معترضان را در خیزش ها و جنبش باشکوه مهسا رقم زد، در جایگاه جنایتکار تاریخ سرزمین ما نشسته است.

خلا جلادان و دیکتاتورها و ناقضان حقوق بشر، ملا آزادی و پیروزی ماست. 

به امید پیروزی
نرگس محمدی
۷ خرداد ۱۴۰۳
زندان اوین