عمل شنیع توهین به مزار دکتر غلامحسین ساعدی

پرتوِ نیکان نگیرد هر که بنیادش بد است
تربیت نااهل را چون گِردِکان بر گنبد است

هتک حرمت شخصیت‌های بزرگ فرهنگی و مبارزان روشنفکر به‌ویژه پس از مرگ، رویکردی است که در تاریخ ایران و جهان توسط عوامل رژیم های دیکتاتوری به کرات دیده شده است. هم اکنون در رژیم استبدادی حاکم بر ایران نە تنها آرامگاە متفکر بزرگی چون شاملو، بلکە محل های خاک سپاری جانباختگان آزادیخواهی کە توسط رژیم کشتە شدەاند، از تعرض همە روزە چماقداران جیرە خوار رژیم در امان نیستند. در پشت همە ی این تعرض ها عوامل رژیم ها و نهادهای طرفدار دیکتاتوری غالب و مغلوب قرار دارند. 
از نمونه‌های تأسف‌برانگیز و مذموم این اقدامات، رفتار توهین‌آمیز برخی از عناصر مزدور  به مزار دکتر غلامحسین ساعدی، نویسنده و روشنفکر برجسته ایرانی، است. این عمل که در چارچوب رفتارهای توهین‌آمیز فالانژهای سلطنت‌طلب رخ داده، تنها نشانگر عمق دشمنی با آرمان‌های آزادی‌خواهانه و انسان‌دوستانه ساعدی است.

هتک حرمت به مزار دکتر ساعدی نه تنها بی‌احترامی به یک شخصیت بزرگ فرهنگی است، بلکه توهینی به تمامی ارزش‌های انسانی و فرهنگی محسوب می‌شود. این رفتار نه‌تنها مخالف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه یادآور این حقیقت تلخ است که برخی گروه‌ها، حتی در مواجهه با اجساد مخالفان خود، از خشونت و توهین دست برنمی‌دارند. این اقدام از سوی عناصر منحط و بی اخلاق سلطنت‌طلب از آنجا ناشی می شود که ساعدی یکی از برجستە ترین نمادهای مخالفان دیکتاتوری سلطنتی بود و همواره برای آزادی و عدالت تلاش کرد.
غلامحسین ساعدی (گوهر مراد)، از مهم‌ترین نویسندگان و روشنفکران معاصر ایران، نقش بی‌بدیلی در آگاهی‌بخشی به جامعه و مبارزه با استبداد داشت. او با آثار ادبی و فعالیت‌های سیاسی خود، همواره در صف اول مبارزه با دیکتاتوری پهلوی قرار داشت.
ساعدی در دوران پهلوی دوم، به دلیل فعالیت‌هایش بارها دستگیر و زندانی شد. آثار او، از جمله عزاداران بیل، گاو و چوب‌به‌دست‌های ورزیل، نه‌تنها بازتاب‌دهنده رنج‌ها و مشکلات مردم عادی بودند، بلکه نقدی تند و مستقیم به ساختارهای ناعادلانه قدرت و استبداد به شمار می‌رفتند.
فعالیت‌های سیاسی ساعدی در کنار تعهدش به هنر و فرهنگ، او را به یکی از نمادهای مقاومت و مبارزە در برابر دیکتاتوری تبدیل کرد. او هیچ‌گاه از مبارزه برای آزادی دست نکشید، حتی زمانی که مجبور به ترک ایران شد و در غربت بسر می برد از مبارزە و تلاش در این راە دست بر نداشت. .

ساعدی به عنوان یک پزشک و روشنفکر، در تمام عمر دغدغه اش خدمت به مردم بود. او در کسوت پزشک، تلاش بسیاری برای کمک به نیازمندان کرد و در عین حال، از قدرت قلم خود برای انعکاس دردها و مشکلات اجتماعی مردم بهره برد. سجایای اخلاقی او، از جمله تواضع، صداقت و دلسوزی برای انسان‌ها، موجب شدە بود تا او نه تنها در میان اهل قلم، فرهنگ و هنر، بلکه در میان مردم عادی نیز جایگاهی ویژه پیدا کند..
ساعدی در طول عمر کوتاه اما پربارش، با فقر، بی‌عدالتی و استبداد مبارزه کرد. او علاوە بر فعالیت در عرصه فرهنگ و ادب، در حوزه سیاسی نیز حضوری فعال داشت و در تمام عمر پر ثمر خود بەآرمان‌های انسانی و سیاسی اش پایبند ماند و مغلوب و تسلیم بە خواست دیکتاتوری سلطنتی نشد. سبب اصلی تعرض کینە جویانە و بیشرمانە عوامل دیکتاتوری پیشین بە مزار او نیز بهمین جهت است..
رفتارتوهین‌آمیز با مزار دکتر غلامحسین ساعدی، نشانه‌ای از عمق دشمنی با آزادی، فرهنگ، انسانیت و دفاع از جهل و استبداد است. ساعدی نه تنها یک نویسنده برجسته، بلکه نماد مقاومت و مبارزە در برابر دیکتاتوری، بی عدالتی بود. توهین به شخصیت او، توهین به فرهنگ و هنر و آثاری است کە ساعدی در طول زندگی پربار خود خلق کرد. .
این اقدام کثیف که توسط عناصر جاهل و کوتە بین مدافع دیکتاتوری سلطنتی و وابستگان سلطنت طلبان انجام شده، لکه‌ ننگ دیگری است بر دامن این جریان کە تلاش می کنند بە مانند جریانات فاشیستی با حملە بە مظاهر فرهنگی و هنری، روشنفکران و اهل فرهنگ و ادب و با اعمال فاشیستی چرخ تاریخ را بە عقب برگردانند و نظام دیکتاتوری دیگری را جانشین نظام استبدادی فقاهتی نمایند. 
آزادیخواهان و مخالفان دیکتاتوری، بویژە، اهل فرهنگ و هنر و قلم، وظیفە دارند با محکوم کردن چنین اعمالی، مانع از تکرار آنها شدە و با قلم و هنر سبب، ماهیت، پیامدها و عاملان آن را افشا کنند
.
دیگر نباید سکوت کرد ! این هتک حرمت، تعرضی به روح ملت است. ساعدی صدای عدالت و مبارزه، همچنان در قلب ما زنده است. هر ضربه‌ای که بر مزار او وارد شده،  سیلی‌ای است بر صورت تک‌تک ما.
از تاریکی نخواهیم هراسید هر چراغی که خاموش کنند، هزاران شعله دیگر برمی‌خیزد. این جنگ است؛ جنگی میان جهل و آگاهی، سیاهی و روشنایی، و آماده‌ایم تا به هر قیمتی از حقیقت دفاع کنیم.

پوریا نایب