نە جابجایی مهرەها و نە سرکوب نمی تواند این جنبش را فرو نشاند، مردم تحول می خواهند!

در این روزها در حالیکە اعتراضات گستردە مردمی نسبت بە گرانی و سقوط شتابان قدرت خرید کارگران و عموم زحمت کشان در چندین شهر کشور جریان دارد و در بسیاری از شهرها گروە های اجتماعی مختلف بهم می پیوندند و علیە سیاستهای حکومت دست بە اعتراضات مشترک می زنند مقامات حکومتی و نمایندگان مجلس از یک سو در تلاشند تا با جابجایی تعدادی از صاحب منصبان دولتی و دادن وعدەهای توخالی بە مردم بە جان آمدە اعتراضات را قبل از اینکە فراگیرتر بشود فرو نشانند. از سوی دیگر هم زمان با این اقدامات کوشش می کنند بە بهانە واهی نفوذ بیگانگان دراعتراضات این اعتراضات را کە دارد بە یک جنبش سراسری برای تغییرات بنیادی در کشور تبدیل می شود تخطئە کنند تا آسانتر بشود سرکوبشان کنند. آنها برای سرکوب جنبش ٨٨ و خیزش دیماە ٩٦ از همین ترفندها بهرە گرفتند. در برخورد با جنبش ٨٨ با کمک اصلاح طلبان سازشکار و اعتدالیون و کشتار بربر منشانە و زندانی کردن تعدادی از رهبران و استفادە از ضعف های آن هم بهرە گرفتند تا توانستند آن جنبش را تا حدود زیادی فرو بنشانند. در برخورد با خیزش دیماە کە از جنس دیگری بود هم سعی کردند با رفتار بە مراتب وحشیانەتر و استفادە از روشهای کە علیە جنبش سبز نیز بکار گرفتند این خیزش را بی اثر سازند و مانع انکشاف آن شوند و بخشی از سران اصلاح طلب نیز از سرکوب این خیزش دفاع کردند. با این همە اما با وجود تفاهمی کە میان جناح های حکومت بر سر سرکوب خیزش دیماە شکل گرفت از آن زمان تا کنون این خیزش بە واقع عمیقا خلقی کە بر بستر حرکتهای اعتراضی کارگران و معلمان و بازنشستگان و دیگر گروەهای اجتماعی از زحمت کشان و دانشجویان و بیکاران بوجود آمد همچنان در قالب تظاهرات و اعتراضات تودەای جریان پیدا نمودە درآستانە تبدیل بە یک جنبش شکست ناپذیر سراسری ست. اعتراضاتی کە در اصفهان، شیراز، کرج ، اهواز، تهران و دیگر شهرها شاهد وقوع آنها بودەایم همە از جنس یک جنبش هستند کە ریشە در مطالبات عمومی اقشار و گروەهای زحمت کش جامعە و بویژە معیشت دەها میلیون ایرانی مصمم بە حق خواهی دارد. اکنون مسئلە معیشت آن چنان حاد شدە کە بخشی از اقشار متوسط وابستە بە طبقە متوسط را هم بە میدان مبارزە کشاندە است و از لحاظ طبقاتی ترکیبی را بوجود آوردە کە بە اسانی قابل حذف از صحنە نیست. اینها تا پاسخ مطالباتشان را نگیرند آرام نخواهند گرفت. هم از این روست کە با ترفند و سرکوب نمی شود این جنبش را فرو نشاند. وعدەهای بی پشتوانە هم دیگر اثر نمی کند چرا کە مردم بە هیچ یک از جناح ها اعتماد ندارند و این وعدەها را باور نمی کنند و می فهمند کە جابجایی چند مهرە فاسد در دولت و حتی استیضاح دولت نیز مشکلی را حل نمی کند چرا کە خانە را از پای بست ویران نمودەاند. .شعارهایی هم کە در تظاهرات سر دادە می شوند، شعارهای تحولخواهانە اند کە در ادامە اعتراضات هم بیشتر رنگ و بوی تحول خواهانە می گیرند و هم رادیکالتر خواهند شد. براستی هم راە نجاتی بە غیر از اینکە مردم تکلیف شان را یک بار برای همیشە با حکومت روشن کنند و خودشان بر سرنوشتشان حاکم شوند وجود ندارد. نتیجە ٤٠ سال حکومت داری فقها و متحدین شان چیزی جز سرکوب و دیکتاتوری، فقر و بی عدالتی ، فساد و عقب ماندگی و خرابی و ویرانی کشور نبودە است. طولانی تر شدن عمر حکومت تنها موجب بدتر شدن وضعیت فاجعە بار کنونی خواهد شد. عقب نشینی های تاکتیکی کوچک در این یا آن عرصە نیز هیچ مشکل اساسی را حل نمی کند. وقت آن رسیدە کە ادارە کشور و سرنوشت مردم بە منتخبین واقعی مردم سپردە شود و بە مصلحت سران حکومت و روحانیون و فرماندهان سپاە است کە بجای سرکوب معترضین داوطلبانە حکومت را رها کنند چون این سیستمی کە درست کردەاند نە دیگر پشتوانە مردمی دارد، نە کارآ ست و نە قابل تحمل و دوام است و با هیچ سلاحی هم نمی شود حفظ اش نمود. مقاومت در مقابل مردم بی نتیجە است.