یک طرفە بە قاضی رفتەاید

خبرهای منتشر شدە در رسانە ها حاکی از آن است کە کارفرمایان و سرمایە داران و شرکتهای پیمانکاری دستمزد و حقوق کارگران و کارکنان خود و حق بیمە آنان را نیز بە حساب تامین اجتماعی واریز نمی کنند و در مواردی نیز کارگران خود را بە مرخصی بی حقوق می فرستند.

حتی عدەای از آنها سهم حق بیمە کارگر را با وجود اینکە از دستمزد کارگر کسر کردەاند ماە ها آن را بە حساب تامین اجتماعی واریز نکردەاند. این مسایل البتە بخشا قبلا نیز وجود داشتە، بنا بر این نمی شود آن را صرفە بە حساب جنگ و قطع برق گذاشت. اما عدم پرداخت بە موقع دستمزد ها و حق بیمە در دو سە ماە اخیر بە شدت افزایش یافتە و فشار زیادی را بە خانوادەهای کارگری وارد کردە است تا جایی کە تامین اجتماعی از عرضە دارو و خدمات درمانی بە کسانی کە حق بیمە شان را کارفرمایان پرداخت نکردەاند خودداری کردە است.

بطور کلی سالهاست کە حقوق کارگران توسط سرمایە داران و حکومت زیر پا گذاشتە می شود. دستمزدها زیر خط فقر است، قرارداد ها اکثر موقتی است، کارگران فاقد امنیت شغلی هستند و بە راحتی ا ز کار اخراج می شوند، حق بیمە کارگران را کمتر از آنچە هست برای تامین اجتماعی رد می کنند، حق تشکل از کارگر سلب می شود، حوادث کار نیز بیداد می کند و...این وضعیتی است کە دەها سال است وجود دارد و پدیدە تازەای نیست.

در چنین اوضاعی سر مقالە نویس جهان صنعت بە بررسی وضعیت بد تولیدات صنعتی و کشاورزی و آمار صادرات و واردات می پردازد و دغدغە های سرمایە داران تولیدی و صنعتی را در آن بیان می کند و از وضع موجود گلایە و شکایت می کند.ایشان البتە حق دارند از منافع اقتصادی و سیاسی طبقە  ای کە خود را متعلق بە آن می داند دفاع کند، ایراد من بە ایشان بە این خاطر نیست من منکر انتقاداتی کە ایشان از حکومت و دولت دارند هم نیستم. این انتقادات پر بیراە نیستند.  

با بخشی از نوشتە و نتیجە گیری های نویسندە کسی نمی تواند دلیلی برای مخالفت بیابد اما آنجا کە نویسندە  در بخشی از پاراگراف پایانی مقالە و نتیجە گیری می کند و می نویسد: 
بدون تردید بازنده این وضعیت غم‌انگیز میلیون‌ها مزد و حقوق‌ بگیرند که از یک‌سو قدرت خریدشان آب می‌رود و از سوی دیگر در هراس از دست دادن شغل خود هستند. با این رکود برگشت داده شده بسیاری از بنگاه‌های کوچک توانایی بقا را از دست داده و این مردم بخت برگشته‌اند که شغل و قدرت خریدشان به سوی هیچ شدن پیش رانده می‌شود".

جای تامل دارد، زیر ایشان همە ی تقصیر بد شدن وضعیت "مزد و حقوق بگیران" را بە عهدە دولت قرار می دهد و نقش بخش خصوصی و سرمایە داران و پیمانکاران را یکسرە درز می گیرد. من با آن قسمت از نوشتە مخالف هستم.  نە آقای جنان صفت شما همە ی حقیقت را نمی گویید.  نصف حقیقت را می گویید، اما نصف دیگر را کە بخشی از فلاکت و فقر مزد و حقوق بگیران نتیجە رفتار همان هایی است کە شما مرتب و بە صورت یک طرفە در نوشتە هایتان دغدغە آنان را دارید است کە آن را سعی می کنید ماهرانە پنهان اش کنید.

اگر قصد شما گفتن حقیقت است و نشان دادن راهکار  و کارگران و مزدبگیران را برای دفاع از منافع سرمایە داران وسیلە قرار ندادەاید، لطف کنید از سرمایە داران و کارفرمایان هم بخواهید کە دستمزد کارگران شان را حداقل بە اندازە خط فقر و تورم زیاد کنند و بە موقع  بپردازند، تا مجبور نباشند، نان و برنج را قسطی بخرند ، حق بیمە شان را مرتب و بە اندازە بپردازند، تا بی دارو نمانند. جوالی بە همسایەات اگر می زنی، یک سوزنی هم بە خودتان بزنید بلکە درد دیگران را احساس کنید. از بی رونقی ناراحتید؟ حق دارید، ولی پدر بیامرز با این دستمزدها کە نمی شود رونق ایجاد کرد. نوشتە شما نقل یک طرفە بە قاضی رفتن و راضی برگشن است.