کارگران فصلی که بخش بزرگی از زحممتکشان را تشکیل میدهند به کارگرانی گفته میشود که خیلی هایشان فاقد تخصص هستند وکار ثابت ودائم ندارند وبیشتر در فصل های بهار وتابستان واوائل پائیز شانس بیشتری برای کار موقت یا روزانه دارند.
آنها دربخشهای ساختمان سازی ، کوره پزخانه ها، جاده سازی و بخش های خدماتی مختلف بکار اشتغال دارند. البته دربخش ساختمان سازی در مشاغلی مانند بنایی گچ کاری، نقاشی ونصاب کاغذ دیواری که نیاز به تخصص ومهارت دارد عدەای کار می کنند کە این عدە نیز بە رغم داشتن مهارت شغل و درآمد ثابت ندارند.
بیشترین تعداد کارگران فصلی را کارگران ساختمانی تشکیل میدهند که آمار دقیقی از شمار آنها وجودندارد، اما تخمین زده میشود که جمعیت آنان حدود 2 میلیون نفر باشد که با خانواده هایشان حدود 5 میلیون نفر از جمعیت کشور را راشامل میشوند.
کارگران فصلی اغلب دارای منشا روستائی هستند یا از شهرهای کوچک برای تامین هزینه های زندگی راهی شهرهای بزرگ مانند تهران میشوند و غالبا بخاطر کرایە سنگین مسکن درحاشیه شهرها وزاغه ها ساکن هستند. درسالهای اخیر بعلت تعطیل شدن شماری از کارخانه ها، رشد بیکاری وخشکسالی ورکود کشاورزی برمیزان کارگران فصلی وساختمانی افزوده شده است ؛کارگران کوره پزخانه ها که اغلب خانوادگی کارمیکردند ودر جوار کوره پزخانه ها که فاقد امکانت اولیه زندگی بودند گذران می کنند. در سالهای اخیر بعلت رکود بخش ساختمان سازی و ماشینی شدن تعداد زیادی از کورەهای آجر پزی کە بە تعطیلی ٦٠ درصد از کورەهای سنتی منجر شد، تنها در این شغل دهها هزار نفر شغل خود را از دست دادە و بە اردوی انبوە بیکاران کشور افزودە شدەاند.
نحوه کاریابی کارگران ساختمانی دوگونه است گونه اول کارگران ازساعات اولیه بامداد برسر چهارراها ومیدانها ومکانهای مشخصی درانتطار کارفرمایان می ایستند ، دراین مکانها صحنه های دردناکی که نشانگر نیاز، شکاف عمیق طبقاتی وفقر است بچشم میخورد. با توقف یک اتومبیل دهها کارگر بطرف آن هجوم میبرند تا بلکە متقاضی کارگر آنها را انتخاب کند. در شرایط رکودکنونی خانه سازی اغلب کارگران بدون نتیجه مایوس وناامید وشرمنده خانواده به کلبه های محقر خود باز میگردند
.گونه دوم کاریابی از طریق شرکتهای واسطەای و پیمانکاری است که کارگران را بطور موقت استخدام کرده وآنانرا به شرکتهای ساختمان سازی اجارە می دهند و بخشی از درآمد کارگران را بابت این کار دریافت می کنند. مزایای شرکتهای کاریابی در این است کە تا چند ماه امکان کار کردن برای کارگر را درازی تصاحب بخشی از دستمزد آنها بخود ممکن می سازند. سطح دستمزد در این شرکتها نازل است، کارگران را بیمە نمی کنند، از حمایتهای قانونی اثری نیست و امنیت شغلی وجود ندارد و کارگران خود را هر از چندی برای پیدانکردن سابقە اخراج می کنند و بجای آنها عدە دیگری را بکار می گیرند.
بیشترین آمار مرگ کارگران درحین کاردرمیان کارگران فصلی وساختمانی است که هروز شاهد سقوط کارگران از بلندی یا سقوط درچاه ودیگر حوادث مرگ زا هستیم کارگران فصلی از بیمه سوانح وبهداشتی هم برخوردار نیستند ،این دسته ازکارگران بە رغم کثرت شان پراکندە و فاقد تشکل های مستقل کە بتواند از حقوق شان در مواقع لازم حمایت کنند هستند.
درشرایط بحران ورکود اقتصادی وتورم روزانه با توجه به اینکه حاکمیت هیچ برنامه ای برای بهبود وصعیت اقتصادی مردم ندارد بدون شک وضعیت کارگران فصلی وساختمانی بمراب بدتر از سالهای گذشسته خواهد شد وشاهد فقر وفلاکت بیشترآنها خواهیم بود . بلدی
افزودن دیدگاه جدید