پیام شورای مرکزی سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت) به ياران فدائی!

چه خبر شده که بعد از سه دهه یاد یاران داخل افتاده اید. یارانی که از کنگره دوم منسی شدند. یادمان نرفته بعد از ضربات ناشی از پلنوم وسیع تاشکند چه لطماتی به رفقای داخل کشور وارد کردید. کنگره دوم بعد از ذی اثر بودن سیاست تشکیلاتی بنیان برافکن کمیته مرکزی وقت در ضربه به داخل کشور مصوبه ای داشت. مصوبه ای که در قالب قطعنامه تنظیم و نشر یافت. حالا بعد 27 سال که سازمان اعلام می کند دارای کمیته ارتباط با داخل نیست چرا بیانیه ای در عنوان خطاب به یاران فدائی تدوین می شود ولی در پایان آن یاران دارای پسوند محل جغرافیایی شده و یاران داخل کشور – منظور همان هواداران فدائیان خلق – اعلام می شود. جدای از اینکه درخواست یاری از یاران فدائی داخل کشور بنفع حزب چپ ایران کاری خلاف اساسنامه و لغو مصوبه کنگره دوم نیست؟ اگر این درخواست برای سازمان متبوع یاران داخل کشور بود توجیه تشکیلاتی داشت ولی درخواست از یاران برای حزب چپ ایران امری پسندیده است؟ ایا چه کسی پاسخگوی تبعات ضرر و زیان به یاران داخل کشور خواهد شد؟ 

 از اینکه شورای مرکزی سازمان اکثریت رو بسوی نظرات و آرای رفقای داخل کشور نموده است جای شکر و از اینکه آنها را به حمایت و همراهی با حزب چپ فراخوانده جای قدردانی دارد. یقینا رفقای داخل نیز شرایط موجود کشور را بخوبی درک کرده و متناسب با احساس مسئولیت خود اعلام نظر و اقدام خواهند نمود. با توجه به شناختی از دیدگاه طیفهای مختلف فدایی و رفقای چپ دارم آنها نسبت به این پیام شورای مرکزی حداقل دو مقوله را مد نظر قرار خواهند. اول اینکه نقش سازمان اکثریت در تاسیس حزب چپ چگونه می بایست باشد و تاکنون چگونه بوده است؟ دوم به انتظاراتی که از یک حزب تازه تاسیس متعلق به خانواده چپ دارند، چه بوده و  در آینده چه خواهد بود.
در ارتیاط با سازمان اکثریت باید گفت وقتی بعد از ده سال تلاش برای امر وحدت آنها نخواستند و یا نتوانستند قبل از کنگره مشترک تمام مقدمات کار  وحدت را طی یک دوره انتقالی در درون تشکیلات خود حل و با عزمی راسخ در این خصوص تعیین تکلیف نمایند بطوریکه برخی از نیروهای آنها در پیوستن به جزب سردرگم و شاید هم در سر "سودای" دگر دارند! آیا وقتی شورای مرکزی سازمان اکثریت نتواند رفقای خارج کشور خود را با حزب همراه نماید و تا کنگره بعدی نیز باید منتظر آبستن حوادث باشند، می توانند از رفقای داخل  انتظار داشته باشند تا آنها این وظیفه و نقش را بعهذه گیرند!؟
ناگفته پیداست شورای مرکزی سازمان اکثریت بجای تعیین تکلیف با سرنوشت خود و نیروهایش در بلاتکلیفی بسر میبرد و کاری را که می بایست قبل از تشکیل حزب انجام دهد بطور مسئولانه انجام نداد و باری سنگینی را بردوش رفقای کنشگران و رفقای اتحاد فدایی گذاشت بطوریکه می توان گفت هر تاخیری در خانه تکانی خود می تواند تاثیری بمراتب بدتر از انشقاقهای گذشته در جنبش چپ گذاشته و امید حاصل از وحدت را به نومیدی سیاسی تبدیل نماید.
با تشکیل علنی و رسمی حزب چپ، رفقای سازمان اکثریت باید با شفافیت و شجاعت قبل از اینکه موجود عجیب الخلقه ای از درون آن بیدار و یا برجای آن بنشیند ضمن پذیرش میراث گذشته باید به ادامه کار سازمانی خود بطور رسمی و علنی پایان دهند. 
با توجه به شرایط موجود بخش زیادی از رفقای داخل کشور به حزب و سازمان همچون دو مقوله جدا از هم فکر می کنند و از این عدم جدیت در سازمان و عدم شفافیت در حزب را نوعی بی پرنسیپی و بازی محفلی میدانند.
آنچه ممکن است برای بخش زیادی از رفقای داخل کشور در ارتباط با حزب چپ مهم باشد بطور خلاصه می تواند گفت: 1/ اتخاذ سیاست شفاف در مقابل کلیت حکومت اسلامی و پرهیز از ساست صبر و انتظار و  بازی جناحی نیروهای حکومت اسلامی 2/  باورمندی و تاکید بر عدالت اجتماعی و سوسیالیسم بعنوان آلترناتیوی نظام سرمایه داری 3/ برداشتن گامهای عملی جدی در جهت تشکیل جبهه متحد چپ و یا بقولی "بلوک چپ" و همینطور کمک به تشکیل جبهه دمکراتیک ملی که بلوک چپ بعنوان اهرم قوی و موثر بتواند در جهت منافع ظبقات محروم در آن ایفای نقش نماید 4/ تمرکز بر ساختار حزبی و پرهیز از پراکندگی و بی پرنسیپی چند عضویتی بدون تحت لوای دمکراسی حزبی 5/  تشکیل کمیته و یا گروه های مختلف کاری و تقسیم کار 6/  تلاش برای ایجاد و یا بهره گیری از یک امکان رسانه ای با ثبات بهمراه جریانات همسو  7/  ایجاد راههای ارتباطی برای رفقای داخل و  بهره گیری از آرا و نظرات آنها.
با سپاس