فدراسیون جدید - ادامه
درحالی‌که فدراسیون بولیواری کارگران FSBT و جریان آلفردو مانریو با برخی از رهبران بزرگ‌ترین اتحادیه‌ها، عمدتاً از بخش خدمات عمومی و صنایع دولتی - که بیشتر کنترل را در دست دارند - درگیر گفتگو و مذاکره بود، دو جریان دیگر CTR و CCURA تلاش خود را بر روی گفتمان مدیریت شراکتی و جلب اتحادیه‌های نوظهور به‌ویژه در بخش خصوصی متمرکز کرده بودند.
در کنگره ۲۰۰۶ ظاهراً بر سر زمان انتخابات اختلاف به یک وضعیت بحرانی رسید، اما درواقع اختلاف بر سر تفاوت‌های فردی و ایدئولوژیک ازجمله نحوه ارتباط با دولت چاوز و سیاست‌های وی ریشه اصلی آن بود.
جریان طبقه خودمختار انقلابی CCURA که در کنگره اکثریت را داشت، خواستار انتخابات فوری بود، درحالی‌که سایر جریان‌های موجود خواستار تأخیر انتخابات تا بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۶ بودند تا باعث انحراف افکار عمومی از انتخاب هوگو چاوز نشوند. کنگره در اثر اختلاف به تصمیم‌گیری نرسید و از آن زمان به بعد اتحادیه ملی UNT باوجود شعب قدرتمند محلی نتوانست به انسجام سازمانی دست یابد.
علاوه بر این انشقاق‌ها و اختلافات، خصیصه دیگر جنبش اتحادیه‌ای، به‌ویژه در ارتباط با تغییرات رادیکال اجتماعی که در ونزوئلا اتفاق افتاد، عدم وجود یک استراتژی سیاسی در مورد تعمیق روند بولیواری به‌سوی ساختن سوسیالیسم و کنترل حقیقی کارگران بود.
این موضوع به‌شدت در طبیعت اقتصادی درخواست‌ها متصور می‌شود، همان‌طوری که اقتصاددان مارکسیست کانادایی مایکل لبویتس می‌نویسد: "در سمت‌گیری آنان به‌طرف افزایش دستمزدها و تمایل به ایجاد یک جامعه اشرافی در کشوری که اکثریت مردم به‌واقع تهیدست هستند تبلوریافته است."
اتحادیه ملی مانند CTV تا حد زیادی از سازماندهی کارگران در بخش‌های غیررسمی پرهیزکرده بود، و توجه بیشتر را بر درخواست‌های بخش ممتاز و موردتوجه کارگران ونزوئلا قرار داد. این باعث شد که شکاف بین اتحادیه‌های متشکل کارگری و بخش‌های تهیدست جامعه که پشتیبانان اصلی و توده‌های طرفدار انقلاب بولیواری را تشکیل می‌دادند افزایش‌یافته و نارضایتی‌های عمومی اشکال گسترده‌تری بگیرند.
تحولات جدید سیاسی
تحولات سیاسی سال ۲۰۰۷ ازجمله شکل‌گیری حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا (PSUV) که بسیاری از گروه‌های طرفدار چاوز و صدها هزار چاویستا را متحد می‌کرد، اصلاحات قانون اساسی پیشنهادی چاوز برای راهبرد سیاسی به‌سوی سوسیالیسم، و انتصاب رهبر فدراسیون FSBT، خوزه ریورو به سمت وزیر کار مسبب بحث‌های بیشتر در درون جنبش اتحادیه‌ای شد.
درحالی‌که اکثر قریب به‌اتفاق جریان‌ها از پیوستن به حزب حمایت می‌کردند، در داخل جریان CCURA بر سر آن انشعاب اتفاق افتاد. یک جریان از درون طبقه خودمختار انقلاب(CCURA) به رهبری چیرینوس به دلیل اظهارات چاوز علیه استقلال اتحادیه‌ها از پیوستن به حزب سوسیالیست امتناع کرد و موضعی علیه دولت چاوز اتخاذ نمود، ازجمله برای عدم رأی به رفراندوم اصلاح قانون اساسی در دوم دسامبر ۲۰۰۷ تبلیغ می‌کرد.
اکثریت CCURA اما به پیوستن به PSUV رأی موافق دادند و جریان "اوج سوسیالیستی" را به رهبری استالین پِرِز بورگس پایه‌گذاری کردند.
افزودن دیدگاه جدید