در تمام دوران چهل سال پس از انقلاب، کشور ما جزدر دورۀ اول ولو بطور نسبی، هرگز یک انتخابات واقعا دمکراتیک و آزاد با حضور احزاب اپوزیسیون، گرایشهای سیاسی دگراندیش و مطبوعات ازاد را تجربه نکرده است. اما این بار در یازدهمین دوره انتخابات مجلس، همه داده ها گواهی میدهند که اقلیت زور گوی حاکم به رهبری ولایت فقیه، با رد صلاحيت گسترده و کم سابقه تعداد کثيری از نامزدهای نمايندگی ونیز بخش چشمگیری از همین نمایندگان مجلس نیم بند کنونی، به کمک نظارت استصوابی شورای نگهبان، همه روزنه ها برای رقابت نامزدها و حضور نمايندگان راستين مردم در نهاد قانون گزاری را بسته اند.
هسته اصلی قدرت به رهبری خامنه ای با تشکیل نهادهای رنگارنگ فراقانونی نظیر "شورای سران سه قوه" و ترکیب جدید کمیسیون " تائید صلاحیت وزارت کشور" عملا کارکرد نهاد مجلس و حتی دولت را از مضمون تهی کرده و "جمهوریت" نظام را از کار انداخته است.
انتخابات در شرايطی برگزار می شود، که اکثريت مردم ميهن ما، بويژه از ميان لايه های فرودست و ميانه جامعه از سياست اقتصادی ـ اجتماعی نطام و ناديده گرفتن رأی و نظر و خواستهايشان بشدت ناخشنود اند. اعتراضات گسترده آبانماه امسال و سرکوب خونین معترضین یکبار دیگر نشان داد که مردم ایران مدت هاست که پايه های اعتمادشان به سران حاکميت و اميد به بهسازی امور جامعه و زندگی بهتر را از دست داده اند.
هم وطنان عزيز!
یازدهمین دوره انتخابات مجلس نشان دیگرِی از ارادۀ گردانندگان نظام به استمرارِ حاکميت استبداد دينی و قانون اساسی تبعيض آميز جمهوری اسلامی و مشروعيت دادن به يک نظام سياسی ضد دمکراتيک و مغاير با منافع ملی ايران است.
حزب دموكراتيك مردم ايران بنا بر باور به پيکار مسالمت آميز و عاری از خشونت موافق شرکت در بسیاری از انتخابات دوره های پیش بمنظور گشایش فضای سیاسی، گسترش پیکار در راه آزادی و مردم سالاری بود. اما اینک با توجه به نکات فوق، همگان را به تحریم فعال انتخابات اسفند ماه مجلس فرا می خواند.
مردم شریف ومبارز ایران! گفتنِ نۀ بزرگ وقاطع به انتخابات فرمایشی پیش رویِ مجلس، درصورت توفیق، می تواند بازتابِ روشنِ نارضایتی های انباشته شدۀ مردم طی این سال ها، این بار درمقیاس کشوری وبیانگرِخواست آن ها برای اصلاحات وتغییرات اساسی درراستای تامین حقوق دموکراتیک مردم و دستیابی به آزادی ها باشد.
فرصت انتخابات را می توان به کوشش در راه ایجاد یک جنبش اجتماعیِ سراسری، جلب نظر مساعد حداکثر گروههای اجتماعی و غیر ممکن کردن مهار جنبش اعتراضی از راه سرکوب، تبدیل کرد.
عدم شرکت فعال درانتخابات، درراستایِ بسیج افکار عمومی و ایجاد یک اجماع عمومی در گفتن "نه" بزرگ به سیاست حاکمیّت است که در رویای برقراری یک حکومت تمام عیار اسلامی در میهن ماست. تحریم فعال انتخابات درصورت پیروزی، بازتابِ توازن نیروهای سیاسی درکشوراست. موفقیت دراین کارزار، زمینه سازِ هر اقدام و خواست بنیادی تر بعدی است. و وزن نیروهای هوادارِ آزادي و دمكراسي در ايران را سنگين تر مي كند.
حزب دموكراتيك مردم ايران
سه شنبه ۸ بهمن ۱۳۹۸’
دیدگاهها
اینکه تحریم انتخابات بار…
اینکه تحریم انتخابات بار دیگر در دستور کار اپوزوسیون مسالمت جو قرار می گیرد چندان جای تعجب ندارد. سیاست تحریم انتخابات در عین اینکه تاکتیک و نوعی عمل سیاسی ست اما هیچگاه در ایران چندان سیاست ساز نبوده ست. چون بعضا اقشار وسیعی از مردم با ایفا نقش موثر و فعال خود رویدادهایی را رقم زدند که نه تنها اپوزوسیون چپ تحریم گر را آچمز کرده بلکه هسته سخت قدرت در جمهوری اسلامی را نیز به عقب رانده اند. مردم ایران همچنین در پرتو شرکت در کارزار انتخاباتی علیرغم محدودیت های خاص آن ثابت کرده اند که جمهوری اسلامی برخلاف تحلیل های فراواقعیت اپوزوسیون ، چندان هم فعال مایشاء نمی باشد. چون هرگونه مقاومت حاکمیت در برابر کارزار مردم سبب انشقاق بیشتری در درون حاکمیت شده تا بدانجا که نه تنها اصلاح طلبان درون وبرون حکومتی ناچار به تجدیدنظر در برخی سیاست هایشان شدند. بلکه جناح راست و افراطیون وابسته نیز ناچار به تجدیدنظر در برخی سیاست هایشان می شوند. معتقدم که هنوز حاکمیت با همه سوء مدیریت، برخوردار از حمایت قابل توجهی از اقشار مردم بوده و همین جمعیت آماری کفایت می کند تا نهادهای انتصابی در این بازه زمانی هم اپوزوسیون تحریم گر را از مردم دور کند و هم نهادهای انتخابی را در اذهان مردم خنثی و بی اثر معرفی کند. بدین خاطر راهکار تحریم اینبار نیز سیاست ساز نیست و پایگاه اجتماعی منادیانش را نزد مردم افزایش نمی دهد. این بار نیز اگر مردم ایران نظیر تجارب قبلی انتخابات در 76 و 92 با خلق رویدادی سبب شگفتی شدند حامیان تحریم انتخابات چه خواهند گفت؟
افزودن دیدگاه جدید