پروسه تشکیل " حزب چپ ایران (فدائیان خلق)" ، و مباحث مطروحه در این روند پر فراز و نشیب نقطه عطفی در تاریخ جنبش چپ ایران از یک سده پیش تا امروز به حساب می آید. برای ما بعنوان هواداران حزب چپ ایران (فدائیان خلق) که خوشبختانه امکان داشته ایم که تحولات مثبتی را که منجر به تشکیل حزب شده است دنبال کنیم، بسی جای امیدواری وخوش بینی به آینده به وجود آمده است که بالاخره جریانات مختلف با سوابق سیاسی متفاوت توانسته اند نقطه پایانی بگذارند به جدائی بین خودشان. طی این مدت مواضع سیاسی حزب روز به روز کامل تر و پخته تر شده است. اکنون نظرات حزب چپ به اعتقاد ما بیشترین انطباق را با برداشت دموکراتیک و تحول طلبانه از دیدگاههای مارکسی دارد.
در ترکیب و سوابق ما هواداران حزب، فصل مشترک بسیار زیاد است. اکثر ما کسانی هستیم که در سالهای ۵۷ و۵۸ قبل از انشعاب اکثریت – اقلیت، به عضویت سازمان فدائی در آمده ایم. سپس در مسیر تغییرات و انشعابات درون سازمان فدائی عده ای به اقلیت، تعدادی به گرایش شانزده آذر و تعدادی نیز به اکثریت پس از سال ۱۳۶۱ پیوسته بودند. پس از گرفتاریها و حبس ها و در سایه امانتداری وشرافت برخی رفقا، از کوران حوادث وجان سوزی ها، جان سالم به در برده ایم. طی تمامی این سالها، روابط رفیقانه و احترام متقابل را حفظ کردیم که موجب دیدارهای پراکنده و تبادل نظرهایی میشد. با تشکیل حزب چپ ایران (فدائیان خلق) با استفاده از آشنائیهای قبلی بحث ها و گفتگو ها تداوم یافت و به درک متقابل و پذیرش چارچوب های مواضع اعلام شده حزب رسیدیم. ما با تشکر از زحمات همه رفقائی که برای تشکیل حزب تلاش کرده اند همبستگی خود را با برنامه و سیاستهای اعلام شده آن اعلام می داریم. البته هنوز هم با توجه به ارتباطاتی که داشتهایم این برای ما آشکار نیست که جایگاه و فاصله ما با حزب چپ ایران (فدائیان خلق) از نظر شورای مرکزی و هیات سیاسی- اجرائی چگونه است؟
رفقای گرامی! اخباری که از حزب چپ در سطح فعالان سیاسی منعکس می شود پرسش هائی برای ما ایجاد کرده که خواهان پاسخ هستیم: آیا از نظر رفقای شورای مرکزی حزب عاقبت و آینده اشخاص و محافلی که در دو حزب "عضویت "دارند و در "آن واحد" به لحاظ عضویت تشکیلاتی می بایست دو اتوریته را پذیرا باشند چیست؟ در کنگره تشکیل حزب چپ قراری گذاشته شد تا وضعیت اعضای "سازمان اکثریت" در یک بازه زمانی، برای وحدت تشکیلاتی با حزب چپ روشن شود. بسیاری از رهبران و کادرهای برجسته سازمان اکثریت در ارگانهای حزب چپ انتخاب شدند، تعدادی از اعضا و کادرهای سازمان اکثریت نیز به وحدت نپیوستند و برخی از آنها سالها پیش از اکثریت هم کناره گیری کرده و در سطح جنبش کناره گیری خود را اطلاع رسانی کرده بودند.
حالا دوباره بحث دو عضویتی جریان پیدا کرده و به نظر می رسد سازمان اکثریت که دوره گذاری در کنگره ۱۶ خود تصویب کرده بود، آن را کنار گذاشته و قصد انتقال تمام نیرو و امکانات خود را به حزب چپ زیر سوال برده است. این بحث برای ما که با تمام قوا به وحدت پیوسته ایم بی معناست. برای ما پس از نزدیک سه سال که از وحدت گذشته و در حالی که بیش از دوازده سال از آغاز پروسه وحدت می گذرد، بحث فعالیت در دو حزب قابل فهم نیست. از نظر ما می توان در درون یک حزب واحد، نقطه نظرات مختلف و فراکسیونهای متعدد داشت، ولی نمیتوان در یک لحظه تحت دو اتوریته سیاسی و تشکیلاتی فعالیت کرد.
رفقای عزیز! به اعتقاد ما وجود پدیده "دو عضویتی" به ابزار مناسبی در دست یک گرایش لیبرال دموکراتیک تبدیل شده است که هنوز در حکومت جمهوری اسلامی جوانه ها ونطفه های انقلابی و ضد امپریالیستی سراغ دارد. موفقیتهای چشمگیر حزب چپ در داخل و خارج کشور و جذب نیروهای چپ به صفوف هواداران، ظاهرا" انگیزشی بوده است تا این دوستان نیز به تکاپو در آیند.
تعیین تکلیف با قضیه "دو عضویتی ها" و روشن شدن تکلیف وحدت سازمان اکثریت با حزب چپ ایران(فدائبان خلق)، بسیار حیاتی است، و در این مقطع به عنوان یک پیچ تاریخی مهم بر سر راه حزب چپ قرار دارد. جالب برای ما اینست در حالی که اکثر کادرهای کیفی و مسئولین وقت سازمان اکثریت با تمام وجود در راه تشکیل حزب تلاش کردند و اینک نیز، برجسته ترین کادرهای رهبری سازمان اکثریت در ارگانهای مرکزی حزب چپ حضور دارند و نقش مهمی در تبیین و اعلام مواضع حزب به عهده گرفته اند، به نظر میرسد گرایش لیبرال دموکراتیک سعی دارد نقش همیشگی خود را در تضعیف تشکل های چپ و ایجاد تفرقه در صفوف آنها ایفا کند. ما خواهان پیوستن همه اعضای سازمان اکثریت به حزب هستیم. همانگونه که دیگر جریانات تشکیل دهنده حزب عمل کرده اند. اما اگر برخی از این رفقا نمی پذیرند وجود یک سازمان مستقل بنام "اکثریت" با اعضائی که فقط عضویت آن را دارا باشند و یک حزب، بنام حزب چپ ایران(فدائیان خلق) که اعضا فقط عضو آن محسوب شوند، راه حل دموکراتیک این مشکل ایجاد شده است. بالاخره باید این استخوان لای زخم درمان شود و اگر رفقائی تصور می کنند با عضویت در حزب و وحدت با صفوف آن، داشته ها و"لجستیک" معینی را از دست خواهند داد ، بگذارید به حفظ دارائی خویش بپردازند.
تعدادی از هواداران حزب چپ ایران(فدائیان خلق) در داخل کشور
چهارشنبه ۱۶ مهر ۱۳۹۹- ۷ اکتبر ۲۰۲۰
دیدگاهها
با سلام و درود،پیام فرستاده…
با سلام و درود،پیام فرستاده بودم ،ولی به هر دلیلی نمیدانم چرا درج نشد.
بنظر من، نامه این رفقا «دو کلمه حرف حساب» و نشان دهنده تجربه تشکیلاتی بالا و کیفیت سازمانی شاخص این رفقایت. دوآلیسم در مساله عضویت سازمانی یا حزبی ،ره به جایی نخواهد برد. خواهش میکنم با این موضوع در ارکان رهبری حزب چپ ایران - فداییان خلق، بسیار جدی و اصولی برخورد شود.با احترام و سپاس،ع.شریفی
با سلام و درود . «دو کلمه…
با سلام و درود . «دو کلمه حرف حساب» از تعدادی از هواداران حزب در داخل کشور،بسیار سنجیده و نشاندهنده تجربه و کیفیت باارزشی است که در میان اعضای گرایش های مختلف «جنبش فدایی » ، پس از گذشت این سالها متبلور شده است. به نظر من هم ، دوآلیسم در عضویت سازمانها و احزاب سیاسی،هیچ آینده ای نخواهد داشت،و از شورای مرکزی و هیات سیاسی-اجرایی حزب خواهش میکنم با این دو کلمه حرف حساب،بسیار جدی و اصولی برخورد کنند.با سپاس،ع.شریفی
حزب چپ باهمین عمرجوانش نه…
حزب چپ باهمین عمرجوانش نه تنها درچپ ایران بلکه من معتقدم درسطح جهان نیزحرفی برای گفتن دارد.به زیباترین شکلی بوجودآمد.اما صدافسوس ازاین پیرایه ها.
محکم ازاین اعلامیه پشتیبانی…
محکم ازاین اعلامیه پشتیبانی میکنم .حزب چپ ازیک امکان محال درچپ ایران بوجودآمد.شعله ای دربین تمام فداییان وحتی میان اپزسیون ایجادکردواکنون سرافرازانه به پیش میرود.وجهه ای قوی پاک وقابل اتکا درچپ بوجودآورد.منهم موافقم که صفوف یکدست شود.نمی شوددوچهره داشت .آنهم حزبی که گنجایش فراکسیون داردکه درتاریخ چپ ایران بی سابقه است .وهیچ ازامنتائ اکثریت سردرنمی آورم .
افزودن دیدگاه جدید