یاد مادر گلچوبیان، از مادران خاوران، گرامی باد!
با اندوه بسیار سحرگاه ۲۲ فروردین ماه یکی دیگر از مادران خاوران، فرنگیس صلصالی که به مادر گلچوبیان شهره بود، در اثر سکتهی قلبی، درگذشت.
در سال ۱۳۶۰ جمهوری اسلامی فرزندش کورش را که در ارتباط با سازمان راه کارگر دستگیر شده بود، به جوخهی مرگ سپرد و فرزند دیگرش کامبیز را، در سال ۱۳۶۷ در جریان کشتار وحشیانهی زندانیان در زندان، به دار آویخت. کامبیز در ارتباط با فدائیان خلق پیرو بیانیهی ۱۶ آذر دستگیر شده بود.
مادر گلچوبیان یکی از مادران شجاع و از دادخواهان پیگیر خاوران بود که نه تنها در گلزار خاوران حضور ملموسی داشت، در عموم مراسم هائی که برای گرامیداشت جانباختگان برگزار می شد، شرکت می کرد. او در مراسم ها از شرکت کنندگان درخواست می کرد که جمعی ترانه کاروان را بخوانند چون به قول خودش، کامبیز عاشق این آهنگ بود. متاسفانه در چند سالهی اخیر به دلیل بیماری خانهنشین شد و نمیتوانست در مراسم جانباختگان در گلزار خاوران حضور داشته باشد.
مادر گلچوبیان در آخرین پیام خود چنین گفتهاست: آرزو داشتم که بمانم شاهد به خاکسپاری این سیستم مستبد باشم؛ و اضافه کرده است سلام مرا به دوستان و رفقای کورش و کامبیز برسانید و بگوئید که خیلی دوستشان دارم.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) درگذشت مادر گلچوبیان را به خانواده و خویشان ایشان و دیگر مادران خاوران تسلیت میگوید و بار دیگر اطمینان می دهد که در دادخواهی خانوادهی جانباختگان در کنار آنها بوده و از هر گامی که در این مسیر برداشته شود، پشتیبانی خواهد نمود.
یاد مادر گلچوبیان عزیز گرامی باد!
دفتر شورای مرکزی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
۳۰ فروردین ۱۴۰۰ - ۱۹ آوریل ۲۰۲۱
زنده یاد کامبیز گلچوبیان
یک کلیپ با یاد زنده یاد «مادر گلچوبیان»
دیدگاهها
ترانه کاروان در پایین گزارش…
ترانه کاروان در پایین گزارش افزوده میکردید
با سلام / شما را دعوت به…
با سلام / شما را دعوت به دیدن باحوصله فیلم مستند تجربی - غلامحسین ساعدی و یک جام دگر - که هنرمندانه برشی از تاریخ فرهنگی - اجتماعی - سیاسی/ را نمودار میسازد .
غلامحسین ساعدی و یک جام دگر
https://www.youtube.com/watch?v=7dOcRHpjSow&t=6s
«به گلگشت چمن ،بد سروی آزادز…
«به گلگشت چمن ،بد سروی آزاد
ز بالای بلندش خلق دلشاد
هیولا ،باغبان تیشه بر دست
به خاک و خون کشید آن سرو شمشاد ...»
این دوخط شعر را از چهل و چند سال پیش ، سی ام فروردین ،بیاد بیژن جزنی و یارانش ،خوانده ام و بر جسم جانم سایه انداخته است.
با خواندن یادواره مادر داغدیده و بسیار عزیز، مادر گلچوبیان و رفقای عزیزمان کوروش و کامبیز، درست در سی ام فروردین،سالروز شهادت بیژن و یاران، یک بار دیگر بیاد همه آن پرندگان پیام آور آرمان و رفاقت ،خواهم خواند:
به گلگشت چمن بد سروی آزاد...،
ع.شریفی
افزودن دیدگاه جدید