با اندوه و تاثر بسیار از درگذشت رفیق کاوه بنائی، بر اثر ابتلا به کووید ۱۹ در دومین روز سال نو ۱۴۰۱مطلع شدیم . قلب او که عمری برای رهائی کارگران و زحمتکشان و علیه فقر و تنگدستی می‌تپید، اینک در غربت و تنگناهای تبعید اجباری، از تپش باز ایستاده‌است.
رفیق کاوه در تمام عمر خود برای دستیابی به آزادی و عدالت اجتماعی مبارزه کرد. او مبارزه با فقر و بی‌عدالتی را در محیط زندگی آموخته بود. متولد ۱۳۳۴ در بهشهر مازندران و در یک خانواده‌ی زحمتکش بود و زندگی‌اش از همان سنین نوجوانی با مبارزه برای جهانی بهتر عجین شده‌بود. با همین پیش‌زمینه هم به صفوف جنبش فدائیان خلق پیوست. بعد از انقلاب مسئول بخش کارگری سازمان در بهشهر بود. از سال ۶۰ به بعد مسئولیت تشکیلات فدائیان خلق (اکثریت) در این شهر را بر عهده گرفت. در سال ۱۳۶۵ دستگیر، شکنجه و زندانی شد. اما خوشبختانه توانست از کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷ جان سالم به در برد.
رفیق کاوه در آغاز دهه‌ی ۸۰ خورشیدی به دلیل پیگردهای دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی، مجبور به ترک کشور گشت و بعد از تحمل مرارت‌های گریز ناگزیر از کشور، نهایتا در ایتالیا اقامت گزید. او علیرغم محرومیت از دیدار با خانواده و مشکلات عدیده‌ای که با آن‌ها درگیر بود، در محیط جدید نیز از تلاش بازنایستاد و با وجود این‌که از فعالیت متشکل در سازمان خود فاصله گرفت، اما به مبارزه با بی عدالتی و استثمار در هر شکل آن ادامه داد.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق)، یاد رفیق کاوه بنائی را در پافشاری بر آرمان‌های انسانی او و مبارزه برای ایجاد جامعه‌ای آزاد و عادلانه گرامی می‌دارد. ما درگذشت این رفیق را به همسر گرامی او منیژه، فرزندان‌شان شوره، آلاله و آلیار و دیگر اعضای خانواده و نیز یاران او تسلیت می‌گوئیم و در این لحظات دشوار برای آن‌ها آرزوی بردباری را داریم.
دفتر شورای مرکزی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
۷ فروردين ۱۴۰۱ - ۲۷ مارس ۲۰۲۲
افزودن دیدگاه جدید