افزایش حقوق با چە هدفی؟

مجلس و دولت کە تا پیش از شروع جنبش "زن، زندگی، آزادی" بە رغم امواج بیسابقە اعتراضات معیشتی، حاضر بە افزایش حقوق کارکنان شاغل و بازنشستە دولت نبودند و در نهایت حتی با افزایش بیش از ١٠ درصد بە حقوقها تن ندادند، پس از شروع اعتراضات بە ناگهان دست و دل باز شده اند و حقوق کارکنان دولت و نیروهای مسلح را داوطلبانە ٢٠ درصد افزایش داده اند و بە سرعتی کە سابقە نداشته همۀ مراحل قانونی آن را نیز طی کرده اند. بر اساس لایحە مصوب علاوە بر افزایش ماهانە یک میلیون تومان بە حقوق کارکنان دولت و نیروهای مسلح، مبلغی اضافی نیز بابت حق اولاد و عائلە مندی بە آنان پرداخت خواهد شد. بنا به برخی شواهد تنها کارکنان دولت و نیروهای مسلح مشمول این "امتیازات" نشده اند، بلکه دادن "پاداشهائی" از یک میلیون تومان و بیشتر، شامل حال کارکنان حداقل بعضی از شرکتهای دولتی-خصوصی نیز، که مطالبۀ معیشتی صریحی هم نداشته اند، شده است. در موارد اخیر قول تبدیل این پاداشها به افزایش قطعی حقوق نیز داده شده است، اما به نظر می رسد این قول تابع روند جنبش جاری مردم باشد.
کل بودجۀ در نظر گرفتە شدە برای این منظور گفتە شدە سر بە ٢٠٠ هزار میلیارد توامان می زند. اختصاص این بودجە کلان در شرایطی انجام می گیرد کە گفتە می شود، دولت حداقل از قبل ٣٠٠ هزار میلیارد تومان کسری بودجە دارد و درآمدهای واقعی نفتی نیز کمتر از میزان پیش بینی شده در بودجە سال جاری بودە است.
بە نظر می رسد تن دادن بە افزایش حقوق کارکنان دولت و دیگران، با توجە بە موارد ذکر شدە بە جهت پیشگیری از پیوستن کارکنان دولت بە جنبش انقلابی و تشویق نیروهای مسلح بە سرکوب جنبش باشد. به همین جهت طرح مطالبات معیشتی و رفاهی در کنار مطالبات آزادیخواهانە، در شرایطی کە وضعیت معیشتی سە چهارم جمعیت کشور زیر خط فقر و لبە خط فقر قرار دارد، برای گسترش پایگاە اجتماعی جنبش انقلابی و تسریع کامیابی آن و همچنین بی اثر کردن بخشی از استراتژی حاکمیت برای سرکوب جنبش اهمیت حیاتی دارد.
واقعیت این است که هر توصیف تحولخواه و انقلابی از حاکمیت 44 سالۀ جمهوری اسلامی ناقص است، اگر کردار آن را تنها با صفاتی چون تبعیض، تحقیر، سرکوب، خشونت، ... بیان کند و از تحمیل فقر و نابرابری اقتصادی گسترده تحت این حاکمیت بر جامعۀ ایران غفلت ورزد. شعار "زن، زندگی، آزادی" به صراحت این واقعیت را آشکار می کند که وسیعترین گروه تحت تبعیض و تحقیر در این دورۀ 44 ساله زنان کشور ما بوده اند. "زندگی" و "آزادی" در این شعار نیز در تقابل با تضییقاتی هستند که جمهوری اسلامی بر وسیعترین گروه های اجتماعی اعمال می کرده است. طبعاً مفهوم زندگی چندان گسترده است که می تواند ظرفیت لازم برای مقابله با فقر و نابرابری فراگیر را علیه جمهوری اسلامی فرهم آورد. از این رو لازم است این شعار بە نحوی تشریح شود کە انبوە ناراضیان معیشتی و اقتصادی نیز مطالبات خود را در آن بازیابند. نباید گذاشت طرح فریبکارانە پرداخت یارانە نقدی، کە مردم عواقب آن را دیدند، با ترفند ضد انقلابی مشابهی تکرارشود  و بە مفری برای حکومت تبدیل گردد.