اختلاف بر سر رهبری تشکلهای وابستە در میان انجمن های صنفی اخیرا بالا گرفتە و شعبە سازمانهای کارگری و کارفرمایی وزارت کار کە در واقع نهادی امنیتی برای نظارت و کنترل بر تشکلهای کارگری با امتناع از برسمیت شناختن نتیجە انتخابات انجمن های صنفی ساختمانی عملا جلوی فعالیت آنان را گرفتە است.
تشکلهای سندیکایی مطابق مقاولە نامە های ٨٧ و ٩٨ سازمان بین المللی کار مجاز بە تشکیل و فعالیت هستند و مقامات و نهادها دولتی و کارفرمایی حق دخالت در امور آنها را ندارند.
با این وصف اما دولتها ٩٠ سال است کە از اجرای مقاولە نامە های سازمان بین المللی کار امتناع ورزیدە و در امور تشکلهای کارگری دخالت و تشکلها و اتحادیە های کارگری مستقل و فعالین آنها را سرکوب می کنند. مقررات، اساسنامە و آئین نامە داخلی تشکلهای کارگری توسط نهادهای دولتی مطابق میل دولت و کارفرمایان نوشتە می شود و کارگران در تنظیم آنها نقشی ندارند.
در این کشور تنها بە تشکلهای سازماندهی شدە توسط وزارت کار و نهادهای امنیتی کە مطابق درخواست و منافع دولت و کار فرمایان فعالیت کنند اجازە فعالیت رسمی می دهند و مقررات ناظر بر تشکیل و فعالیت تشکلهای رسمی بە قدری سختگیرانە است کە مانع از هر فعالیتی خارج از خواست کارفرمایان و دولتها می شود.
علاوە بر مقررات قانونی سختگیرانە این نوع تشکلها نیز هموارە زیر نظارت نهادهای امنیتی قرار می گیرند کە نتوانند خارج از حیطە ای کە برای فعالیت شان در نظر گرفتە شدە عمل کنند. هر گاە نیز بین اعضای تشکلهای وابستە اختلافی بر سر بە دست گرفتن رهبری پیش بیاید تصمیم نهایی را شعبە سازمانهای کارگری و کارفرمایی خواهد گرفت.
در سالهای بعد از انقلاب با وجود اینکە در قانون کار مصوب سال ٦٩ بە سە نوع تشکل "شورای اسلامی، انجمن های صنفی و نمایندگی کارگری" در واحدهای متوسط بە پایین دادە شدە است، با این حال تا زمان احمدی نژاد ببیشتر بە شوراهای اسلامی اجازە فعالیت دادە می شد. رهبری و هدایت شوراهای اسلامی و خانە کارگر در دست حزب کارگزاران سازندگی بود و احمدی نژاد کە میانە خوبی با طرفداران رفسنجانی نداشت تصمیم گرفت با تشکیل انجمن های صنفی از بالا تشکل جناحی خاص خود را بوجود آورد و شوراهای اسلامی تحت نفوذ رقبای سیاسی خود را با کمک آنها از میدان بدر کند.
بعد از تشکیل انجمن ها رقابت سختی بین این دو تشکل رقیب بر سر اشغال جایگاە در نهاد های وابستە بە زیر مجموعە های وزارت کار، مانند امین اجتماعی و غیرە شروع شد کە تا انتصاب علی ربیعی بە سمت وزیر کار ادامە پیدا کرد. علی ربیعی وزیر کار دولت روحانی کە اختلاف بین تشکلهای حکومتی را ناصواب می دانست با بازتقسیم موقعیت های دولتی بین سرکردگان هر دو تشکل بە اختلافات آنان پایان داد.
بر خلاف شوراهای اسلامی در میان انجمن های صنفی تعدادی پیدا شدند کە تلاش کردند از دولت اندکی فاصلە بگیرند و مبنای مراودات شان با وزارت کار و دولت را بر اساس رفتار آنها تنظیم کنند اما همانطور کە انتظار می رفت با موانع مدیران سازمانهای کارگری و کار فرمایی مواجە شدند و موفق بە این کار نشدند. امتناع وزارت کار از تائید نتیجە انتخابات مجمع عمومی انجمن های صنفی کارگران ساختمانی کە دو ماە پیش انجام شد نمونەای از دخالت آشکار وزارت کار حتی در امور داخلی تشکلهای حکومت ساختە است. قبل از این نیز این وزارتخانە با امتناع از بە رسمیت شناختن انجمن روزنامە نگاران، دخالت مستقیم در تشکیل شورای اسلامی کارکنان شرکت واحد، امتناع از بە رسمیت شناختن فعالیت سندیکاهای مستقل هفت تپە و واحد و تشکیل صوری چند انجمن صنفی وابستە در تعدادی از شرکتهای نفتی و پتروشیمی دخالت خود را نشان دادە بود.
بە گزارش ایلنا در پنجم بهمن سید رضا هاشمی (رئیس کانون انجمن های صنفی کارگران ساختمانی خوزستان) ضمن انتقاد از عملکرد وزارت کار:" با اشاره به برگزاریِ انتخابات کانون عالی کارگران در ۲۸ دی ماه گفت: این انتخابات با مداخله وزارت کار و بازنشستگانی که قبلا در این کانون سمت داشتند، به شکل صوری برگزار و به اکثر نماینده‌های کارگری کشور از تمامی صنوف بی‌احترامی شد. و افزود ... همچنین تقریبا دو ماه قبل، انتخابات کانون انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی سراسر کشور در تهران برگزار شد. این انتخابات با حضور ۴ نماینده از وزارت کار با رأی ۳۳۹ انجمن از سراسر کشور به تأیید هیئت رئیسه مجمع رسید. با این وجود تاکنون وزارت گواهی ثبت کانون را صادر نکرده و قصد انحلال کانون کشوری را دارد".
هنوز بە روشنی علت رفتار دخالتگرانە وزارت کار و امتناع از تائید نتیجە مجمع عمومی انجمن کارگران ساختمانی معلوم نیست اما حدس می توان زد کە این دخالت بە واسطە ظرفیت اعتراضی شکل گرفتە در میان کارگران ساختمانی بر سر بیمە آنها باید باشد کە در این اواخر اعتراض زیادی را بر انگیختە و رهبران این انجمن ها را بر آن داشتە با نمایندگان دولت و مجلس درگیر شوند. وزارت کار برای اینکە بە قضیە خاتمە بدهد. و جلوگیری از فعالیت تشکل مذکور از بە رسمیت شناختن انتخابات انجمن های صنفی کارگران ساختمانی امتناع می کند. بە عبارتی خیال کردە با پاک کردن صورت مسئلە گویا می تواند مشکل بیمە کارگران ساختمانی را منتفی و بە اعتراض آنها پایان دهد! انجمن صنفی کارگران ساختمانی جا دارد بجای التماس و درخواست و گلایە بی نتیجە از دخالتهای مداوم و مخرب وزارت کار خود را از وابستگی و اسارت بە آن خلاص کند و استقلال خود را بە دست آورد.
افزودن دیدگاه جدید