زندان گوهردشت تعطیل گردید

در روزهای اول انقلاب گزارشی از زندان گوهر دشت که هنوز ساخت آن به اتمام نرسیده بود از تلویزیون پخش شد. گزارشگر این برنامه اظهار داشت که "شاه به جای دانشگاه و بیمارستان زندان می ساخت"، اما دیری نپایید که حاکمیت تمامیتخواه و سرکوبگر اسلامی نه تنها از تمام زندانهایی که رژیم شاه آنها را برای جانشینان خود به میراث گذاشته بود، برای حبس و شکنجه دگراندیشان و آزادیخواهان استفاده کرد، بلکه تعداد زندانیان را به چند برابر افزود و افزون بر آن زندانهای نیمه تمام را کامل کرده و در تمام ایران زندانهای جدیدی ایجاد کرد. حتی از پادگانها و مساجد نیز به عنوان زندان استفاده کرد و نه تنها زندانهای اوین، قزل حصار، قصر و کمیته مشترک با نام جدید "توحید"، بلکه در تمام زندانهای کشور دههاهزار دگراندیش را به بند کشیدند و شکنجه و اعدام کردند.

اداره این زندانها با اعضای کهنسال و میانسال حزب مؤتلفه و حزب الهی های جوان بود که با خشونت و کینه نسبت به دگراندیشان با رفتاری وحشیانه و لمپنی بر زندانها حکومت می کردند.

زندان نیمه تمام گوهردشت در سال 61 آماده بهره برداری شد و افتتاح گردید. شکنجه گاه و قتلگاه دیگری آغاز به کار کرد.

زندان گوهردشت در زمینی به مساحت 60 هکتار و با 8 بلوک سه طبقه با 800 اتاق و سلول در شهر کرج قرار دارد. طی 41 سال گذشته دههاهزار زندانی در این زندان شکنجه شده و سالهای عمر خود را در آن سپری کرده اند. پس از فاجعه ملی در سال 67، افزون بر زندانیان سیاسی زندانیان غیرسیاسی را که خود قربانی بیعدالتی نظام اند، در این زندان جای دادند که هر روز در این زندان درگیریهای خونین روی می دهند و تاکنون چندین نفر به قتل رسیده اند و حتی در بخش زنان این زندان نیز تاکنون چندین زن به قتل رسده اند. وضعیت زندانیان غیرسیاسی در زندان گوهردشت و دیگر زندانها از نظر اعتیاد، قتل، چاقوکشی و تجاوزخود مطلب جداگانه ای را می طلبد.

هرچند زندانهای جمهوری اسلامی از سال 60 سراسر عرصۀ شکنجه و اعدام بوده، آما روزهایی در تاریخ این زندانها وجود دارند که این جنایات بیحدوحصر و فراموش ناشدنی اند. روزهای فاجعه باری در تابستان سال 67 در زندان گوهردشت وجود دارند که در تاریخ جنایات جمهوری اسلامی ماندگار خواهند ماند. در این روزها پس از فتوای خمینی مبنی بر قتل عام دگراندیشان در زندانها، به ویژه زندان گوهردشت، هزاران زندانی پس از سالها تحمل زندان و شکنجه در یک محاکمه چند دقیقه ای در بیدادگاه ها اعدام شدند. بعضی از زندانیان حتی دورۀ محکومیت خود را به پایان رسانده بودند. فتوای خمینی توسط چهار قاضی قاتل به نامهای نیری، رییسی، اشراقی و پورمحمدی به اجرا گذاشته شد. این اقدام جنایتکارانه و قتل عام شایسته ترین فرزندان مردم میهن در آن روزها به علت عدم رسانه های پر مخاطب بازتاب چندانی در افکار عمومی نداشت، اما پس از چند روز که وصیتنامه ها و وسایل باقیمانده اعدام شدگان را به خانواده ها تحویل دادند، ابعاد فاجعه نسل کشی آشکار شد. آن روزها، که در برابر زندان گوهر دشت یا دیگر زندانها یا کمیته ها وصیتنامه ها و وسایل اعدام شدگان را در میان گریه و زاری مادران و دیگر اعضای خانواده به خانواده ها تحویل می دادند، یکی از دردناکترین روزهای تاریخ سرزمین مان است.

 یکی از زندانیان گوهردشت که از قتل عام جان به در برده بود، درخاطرات خود نقل می کند که پورمحمدی پس از صدور حکم اعدام و خروج از بیدادگاه ها از باغچه محوطه زندان چندین شاخه گل را از شاخه می چید و با خود می برد. شگفتی آور است قاتلی که در یک روز صدها حکم اعدام صادر کرده و گلهای زندگی جوانان را پرپر کرده است، چگونه می تواند از زیبایی و بوی گل لذت ببرد؟

زندان گوهردشت در 14 مرداد 1402 تعطیل گردید. استاندار استان البرز با وقاحت علت تعطیلی زندان را ایجاد مزاحمت خانواده های ملاقات کننده برای ساکنان اطراف زندان بیان کرده است، در حالی که علت تعطیلی زندان گوهردشت شهرت بدنامی آن، به عنوان زندان شکنجه و اعدام، در افکار عمومی و انجمنهای طرفدار حقوق بشر پس از محاکمه حمید نوری است که باعث شد بخشی از جنایات در این زندان آشکار شود.

زندان گوهردشت تعطیل شد، اما خاطره نسل کشی و شکنجه های هولناک هیچ گاه فراموش نخواهد شد.  وصیت نامه ها، کارهای دستی که با حداقل امکانات درست شده بودند، مقاومتها، دلاورانه و جان برکف در برابر قضات مرگ ایستادن و مرگ را پذیرفتن، خودکشیها، کامیونهای حمل پیکر جانباختگان، ... همواره در یادها خواهند ماند. و نامهای فتوادهنده قتل عام – خمینی - و رییسی، پورمحمدی، اشراقی و نیری لشکری و مقیسه و حمید نوری هم به عنوان جنایتکار ماندگار خواهند ماند.