رفتن به محتوای اصلی

اولف بیرلد، ماری دمکر، صوفی بلومبک، لین سندبریآیا همه احزاب سیاسی شرایطی خوب برای استفاده از رسانه‌های اجتماعی برای تقویت رابطه‌اشان با رأی‌دهندگان و یا بهبود یکپارچگی درون حزبی دارند؟ آیا رسانه‌های اجتماعی به احزاب تازه تأسیس شده با منابع کم و یک دستور کار سیاسی آلترناتیو کمک خواهند کرد؟ و یا این که رسانه‌های اجتماعی به پلاتفرم جدیدی تنها برای احزاب سنتی، با امکانات و تشکیلات خوب تبدیل خواهند شد؟
نادر عصارهسرزنش کردن همگان از بابت حمایت شان از اقدام تسخیر سفارت امریکا، بخصوص در سایه قرار دادن استقلال طلبی مردم ایران، برخوردی غیر عقلانی با یکی از مراحل تاریخ کشور ماست. به عوض این برخورد احساسی و یک جانبه، جا دارد که به ارزیابی عینی از آن رویداد دست زد. پرسش این است که در کورمال کورمال رفتن در راه استقلال، که این شیوه راه پیمودن، خود ضعفی بوده و هست، چه نتایجی بدست امده است؟
رحمانبرخیز،
ببین دختران دم بخت،
در انتظار لباس سفید و ...
تاج سر،
راه به حجله را...
علی شریفیتحول انقلابی و رسیدن به سوسیالیسم، از راه مبارزه مستقیم با مذهب نمی گذرد. وقتی با مناسبات و زیرساخت ها و عوامل ایجاد کننده بنیاد های مذهبی مقابله شود، بدون برخورد مستقیم با مذهب و تلف کردن وقت برای مبارزه با ظواهر حکومت خودخوانده خلافت اسلامی عراق و شام، می توان و بایست با ریشه های ابوبکربغدادی و اعوان و انصار آن مبارزه کرد. چپ باید بار دیگر به پا خیزد و بر پاهای خود ایستاده و با مردم سخن بگوید.
هیئت سیاسی - اجرائی حزب چپ ایران
گروه کار کارگری حزب چپ ایراندر این شماره می خوانید:

-"منشوری" کە موجب ترغیب کارگران بە شرکت در انتخابات نخواهد شد!
-استراتژیهای اتحادیه های کارگری معطوف به کار نامتعارف - بخش چهارم
-تعداد اعتراضات کارگری مهر ماه: تقریباً دو برابر شهریور!
-با فرمان محمد شریعتمداری غارت بخش دیگری از سرمایە های تامین اجتماعی کلید خورد!
-گزارش ویژه: "ما را به حساب آورید!(1) " - بخش نهم
-گذر و نظری بر رویدادهای کارگری هفتە
مهرداد درویش پوردر این گفتگو نیز به جامعه شناسی سیاسی چرایی ناکارآمدی اپوزیسیون تبعیدی و معضل "گیرکردگی" سیاست پرداختم؛ از جمله به نقش سرکوب سیاسی مخالفان توسط جمهوری اسلامی ایران و نابرابری توازن قوا؛ به شکاف فزاینده بین اپوزیسیون و دغدغه های روزمره مردم که به انزوای نسبی اپوزیسیون تبعیدی انجامیده است؛ به ...
اکبر سیفمحمود از تبار فعالان سیاسی چپی بود که دموکراسی و آزادی را صرفا در حوزه نظر پی نمی گیرند، بلکه در روابط اجتماعی خویش جاری می سازند. اوبه شعر و ادبیات و موسیقی علاقه ای خاص داشت، زبانی طنزگونه داشت؛ بی جهت نبود که حضور او در محافل دوستان و آشنایان گرما و نشاطی خاص به جمع یاران می بخشید. اینک ما هستیم و فقدان محمود! سوگوار در غم از دست دادن او.
دنیز ایشچیاگر رکن دیگر نظام ارزشی سوسیالیستی بر پایه های نقش ارزش آفرینی کار مبتنی بدانیم، نظام و واحدهای سنجشی و تبادلات اقتصادی نیز بر پایه های ارزش آفرینی "کار" مبتنی خواهند بود، نه بر اساس ساخت و پاخت های سوداگرانه در بازارهای پولی، مالی و سهامی جهانی. نظام ارزش آفرینی "کار" محوری فقط میتواند از طریق نقش کنترل کننده حاکمیت سیاسی اردوگاه کار میسر بوده و تنها از آن طریق است که میتوان از سقوط و عقب گشت مجدد آن بدست قدرتمداری سرمایه داری کلان ممانعت نمود.
احمد نجاتی