فرزانه بذرپور
عباس عبدالرحیمی زندانی دهۀ شصت، رفیق و همرزم فدایی خلق جلیل شهبازی، انسانی راستین، رفیقی صادق، کمونیستی پرشور، مبارزی شجاع و سازمانگر، مدافع خستگی ناپذیر کارگران و زحمتکشان، با سینه ای مالامال از عشق به مبارزه و رهایی، دیگر در میان ما نیست.
گروه کار کارگری حزب چپ ایراندر این شماره می خوانید:-پس از عراق، لبنان و شیلی نوبت بە ایران هم می رسد!
-استراتژیهای اتحادیه های کارگری معطوف به کار نامتعارف - بخش سوم
-تعرضی دیگر به حقوق کارگران، اولین حرکت پیشا انتخاباتی دولت
-این طریق حمایت از حق و حقوق کارگر نیست!
-گزارش ویژه: "ما را به حساب آورید! (1) - بخش هشتم
-گذر و نظری بر رویدادهای کارگری هفتە
ابوالفضل محققیچگونه است که دست انسانی بی پناه به خشن ترین شکلی بریده میشود، و وجدان و روح اجتماعی آن را تاب آورده و اعتراضی نمی کند؟
دنیز ایشچیاز یک زاویه دیگر این مسئله را مورد ارزیابی قرار دهیم. میدانیم که ما در دنیا دارای دهها، بلکه صدها زبان مختلف هستیم، که گروه های انسانی متفاوت به آنها سخن میگویند. میدانیم که این زبان ها نه تنها از کلمات، دستور زبان و انواع مختلف بسته بندی های ترکیبی لغات جهت توصیف و بیان حالت های مختلف هستند، بلکه الگو های بیانی آنها برای تفکرات، احساسات و تشریحات متفاوت با همدیگر بکلی متفاوت هستند. آیا این تفاوت ها موجب آن میگردد تا گروه های زبانی مشخصی از نظر میزان قدرت تفکر از گروه های زبانی دیگر برتر، یا پایینتر باشند؟ آیا کسانی که به چندین زبان تسلط دارند،
شادیم برای گشوده شدن درهای زندان بر روی عزیزان جنبش کارگری: سپیده قلیان، عاطفه رنگریز، مرضیه امیری، امیر امیر قلی، ساناز اللهیاری و امیر حسین محمدی فرد.به امید آزادی همه زندانیان سیاسی
جیمز اسپنسربه خاطر پولهای بی حساب و کمکهای مادی دیگری که به آنها میشد، این بازیگران جدید از امکانات کافی برخوردار شدند که بتوانند علیه حوثیها قد علم کنند. پر سر و صداترین آنها، " شورای موقت جنوب" است که از پشتیبانی امارات برخوردار است. همچنین، امارات چند نیروی کمابیش مستقل دیگر را در جنوب با پشتیبانی مالی و تعلیمات (جنگی) به راه انداخته که "کمربندهای امنیتی" به وجود بیاورد.
علی فکریجلسه پرسش و پاسخ تلگرامی، جمعه ۳ آبان ۱۳۹ꓥ،ساعت ۹ شب به وقت ایران
میهمان برنامه: علی فکری، فعال سیاسی
صادق کاردر ایران استبداد زدە کە زیر لوای خصوصی سازی منابع ملی بە غارت بردە می شود و حق اعتصاب و تشکل از کارگر سلب شدە است، عواقب خصوصی سازی بە مراتب خطرناکتر از شیلی امروزی و مشابە شیلی دوران پینوشە است کە در نهایت بە جز فقر و بی عدالتی و رنج و درد برای اكثریت مردم و ثروت و مکنت بسیار برای یک اقلیت کوچک در بر ندارد.
اِما سروینوکارگران جوان تغییرات فرهنگی و ایدئولوژیکی را نمایندگی می کنند که در خلال دهه های گذشته به وقوع پیوسته اند. برخی از محققان بر این نظر اند که آگاهی جمعی پیشین کارگران جای خود را به اخلاقیاتی فردگراتر داده است. در نتیجه هویت یابی ایدئولوژیک، که پیشتر در تعلق اتحادیه ای متجلی می شد، از بین رفته و رویکردی ابزاری نسبت به این قبیل سازمانها بروز یافته است.