در قسمت گذشتە این نوشتە بە چگونگی روند استحالە نیروهای اصلاح طلب در دولت خاتمی و رجعت آنها بە برنامە اقتصادی رفسنجانی و طرفداری شان از خطوط عمدە پیروان تعدیل اقتصادی اشاراتی داشتیم در این قسمت بە تاثیرات گردش بە راست دولت خاتمی بر قدرت گیری دارودستە احمدی نژاد و سئواستفادە این جریان از آنها در انتخابات اشاراتی می کنیم.
در آنجائیکە صحبت از اصلاحات سیاسی و تعدیل و عقب نشینی خاتمی و اصلاح طلبان از مواضع اولیە و برنامە هایشان مربوط می شود، این واقعیت دارد کە بخشی از آن بواسطە فشارهای محافظە کاران رقیب خاتمی و اصلاح طلبان بود. اما در مورد عقب نشینی از برنامە اقتصادی اولیە عامل فشار محافظە کاران کمتر نقش داشت و عمدتا ناشی از ایجاد تغییرات فکری راست گرایانە در میان خود اصلاح طلبان بود. البتە در برنامە اقتصادی خاتمی هم تناقضاتی وجود داشت کە بستە بە توازن نیرو در درون اصلاح طلبان می توانست سمت گیری متفاوتی را شکل دهد. این تناقضات چنان کە در عمل روشن شد بە نفع جریان راست درون آن حل شد و بقیە هم ظاهرا بە استثنای باقی ماندە طرفداران استحالە ناشدە موسوی بە تدریج یا از آن حمایت کردند و یا سکوت و انفعال را برگزیدند. با این حال این همە عقب نشینی از مواضع اقتصادی و سیاسی دولت خاتمی نتوانست از مخالفت محافظە کاران و شخص خاتمی کە از ابتدا اصولا مانند موتلفە با دادن آزادی های ابتدایی سیاسی و اجتماعی و هم با عدالت اجتماعی و بیشتر از همە با دادن حقوق سندیکایی بە کارگران مخالف بودند بکاهد. بهمین جهت نخستین عقب نشینی در ارتباط با مسدود کردن دوبارە راە فعالیت های سندیکایی صورت گرفت. کە البتە نتوانست مانند دهە شصت فعالیت های سندیکایی را متوقف کند. آزاد گذاشتن فعالیت های سندیکایی هم اصولا با گردش بە راست در سیاست اقتصادی دولت خاتمی دیگر نمی خواند. تلاش برای تضعیف موقعیت خانە کارگر در پایان دورە نخست ریاست جمهوری اسلامی بە واسطە رابطە تنگاتنگ خانە کارگر با رفسنجانی و دارودستە وی و مخالفت اولیە اصلاح طلبان با رفسنجانی در آغاز کار دولت خاتمی بود. براستی نیز رفسنجانی حکم پدرخواندە را برای سرکردگان اصلی خانە کارگر داشت و رابطە مریدی و مرادی بین آنها با رفسنجانی وجود داشت. با این حال با نزدیک شدن دوبارە اصلاح طلبان با طرفداران رفسنجانی میانە دولت خاتمی با خانە کارگر رو بە بهبودی نهاد و آنها ترجیح دادند بە جای رفع موانع فعالیت سندیکاهای کارگری با خانە کارگر کنار بیایند.
شروع تعرض تازە بە قانون کار بە توهم های اولیە کە در میان عدەای از فعالین کارگری در مورد وعدە های دولت خاتمی بوجود آمدە بود و آنها نیز بە سهم خودشان کوشش کردند از فضای ایجاد شدە هم برای گسترش فعالیت هایشان بهرە بگیرند، خاتمە داد. تمام اسناد موجود مربوط بە این فعالیت ها نشان می دهند کە بر خلاف گفتە عدەای از مخالفین فعالیت سندیکایی کارگران تلاش برای تشکیل و احیای فعالیت های سندیکایی در آن مقطع تلاش هایی از پائین توسط فعالین کارگری، با اتکا بە خود کارگران و استفادە از شرایط و فضایی بود کە خود مردم آنرا رقم زدە بودند و کسی بە زعم این گروە کە هموارە ذرەبین بدست بە دنبال تفرقە افکنی در میان فعالین سندیکایی می گردند تا آنها را بە گرایش چپ و راست تقسیم کنند نە می خواست از بالا سندیکا تشکیل دهند و نە می خواست منتظر اعطای فضای آزاد توسط مقامات دولتی برای تشکیل سندیکا بماندند. این ها کە در هیئت موسسان سندیکاهای کارگری بودند همە یک هدف معین را دنبال می کردند و اختلافی بر سر نحوە فعالیت سندیکایی نداشتند و سندیکای واحد هم نتیجە هم اندیشی و تلاشهای مشترک همە آنها بود. سر لوحە همە موضع گیریها، اعلامیە ها و قطعنامە های آنان با اشارە بە مقاولە نامە های ٨٧ و ٩٨ سازمان بین المللی کار و منشور جهانی حقوق سندیکایی بود. عجیب اینکە عدەای نیز تلاش برای تشکیل سندیکاها را در راستای نقشە سرمایە داران و سازمان بین المللی کار معرفی می کردند و بە تبع این دیدگاه شان موافقت با آن را در زمان خاتمی قطعی می دانستند و این تلاش ها را نادرست می دانستند!
احمدی نژاد و محافظە کاران حامی او در نخستین انتخابات بعد از پایان دو دورە خاتمی با بە گرفتن دست پرچم عدالت خواهی و آوردن پول نفت بر سر سفرهای مردم و بر بستر نارضایتی های گستردە کارگران از خلف وعدەهای خاتمی توانستند مردم را فریب دهند و در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شوند. اگر بعد از تغییر و تحولاتی کە در زمان خاتمی رخ داد به فرض اینکە دوبارە اصلاح طلبان هم در انتخابات پیروز می شدند در وضعیت کارگران همانطور کە در دولت وارث آنها دولت روحانی دیدە شد بهبودی اتفاق نمی افتاد. در هنگام انتخاب احمدی نژاد بخش های وسیعی از طبقە کارگر در اثر تجربیات منفی کە در دوران رفسنجانی و خاتمی کسب کردە بودند دیگر تمایلی بە شرکت در انتخابات نداشتند و حتی شعار تحریک آمیز "آوردن پول نفت بر سر سفرە ها" هم نتوانست آرای عدە زیادی از آنها را بسود احمدی نژاد سرازیر کند. بیشتر آرای احمدی نژاد آرایی بود کە حاشیە نشینان و مناطق محروم روستایی و ناراضی از دولت های رفسنجانی و خاتمی و تحت تاثیر تبلیغات بسیج کە توسط حزب پادگانی بە میان آنها بردە شد کسب شد.
*در قسمت های بعدی سیاستهای ضد کارگری دارو دستە احمدی نژاد را مرور می کنیم.
افزودن دیدگاه جدید