رفتن به محتوای اصلی

فوریه 2019

جُنگ کارگری شماره 5

گروه کار کارگری حزب چپ ایران
در این شماره می‌خوانید: 

 تشدید بگیروببندها مانع تداوم و گسترش اعتصابات نخواهد شد!
- حوادث کار یا قتل عمد کارگران؟
- جنبش کارگران ونزوئلا بر سر دوراهی (بخش اول)
- فاز دوم سرکوب؛ بهمنی که بر سر رژیم آوار می شود!
- اتحادیه‌های کارگری و بنای یک پیکربندی اعتراضی ویژه تونس – بخش 4
- افزایش دستمزد تنها با انجام اعتصابات وسیع میسر است!

"ما" بر متن آن "انقلاب"! (متن کامل)

بهزاد کریمی
"29 بهمن" آغازی بود برای یک پایان و تا حد زیادی هژمونی یابی روحانیت در آن. گرچه این دومی، نه هنوز قابل‌فهم و رؤیت برای بسیارانی و ازجمله "ما". "29 بهمن" اذهان را برای پذیرفتن رهبری روحانیت به زعامت خمینی آماده کرد.

ریشه‌های تحولات اجتماعی در انقلاب 1357

بهروز خلیق
بحث و گفتگو با بهروز خلیق، عضو هیئت سیاسی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
در تالار تلگرامی حمایت از زندانیان سیاسی و عقیدتی

این گفتگو در تاریخ 12 بهمن 1397 برابر با اول فوریه 2019 انجام شده است

چگونه یک کشور به فساد کشیده می‌شود؟

ابوالفضل محققی
تلخی، سختی، خشونت، اجحاف، نابرابری و سرکوب مداوم آن‌ها را گرگی کرده در مصاف زندگی که به چیزی جز یک‌لقمه‌نان باور ندارند. اکثریتی که همیشه زیر نظر حاکمیت‌اند. مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند و با کمترین تخطی سخت‌ترین سرکوب در حقشان اعمال می‌شود!

تشدید بگیروببندها مانع تداوم و گسترش اعتصابات نخواهد شد!

صادق کار
با این اوصاف، تشدید پیگردها و توسل به نمایش‌های اعتراف‌گیری از شکنجه‌شده‌ها نشان می‌دهند که هیچ‌یک از سران و گردانندگان حکومت و دولت، از این‌همه تجربه چیزی نیاموخته‌اند و یا نمی‌خواهند بیاموزند! کارگران و معلمان زندانی محصول طبیعی سیستم عدالت‌ستیز و حق‌کش و زورگوی حاکم است.

حوادث کار یا قتل عمد کارگران؟

مراد رضایی
باوجود نبود آمارهای مستقل و واقعی می‌توان ادعا کرد حدود بیست میلیون کارگر ایرانی هر روز با خطر بیماری و مرگ در محل‌های کار دست‌وپنجه نرم می‌کنند تا اگر بخت با آن‌ها یار باشد و از خطراتی کە در محل‌های کار در کمینشان نشستە جان و تن سالم بدر برند، با دستمزدهای زیر خط فقر روزگارشان را بگذرانند.

جنبش کارگران ونزوئلا بر سر دوراهی (بخش اول)

کراز ژانیکه - فدریکو فوئنته
در زمینه امواج پی‌درپی خصوصی‌سازی، گسترش بیکاری و هشتاد درصد جمعیت زیر خط فقر، چاوز در سال ۱۹۹۸ با یک برنامه ضد نولیبرالی به‌عنوان رئیس‌جمهور ونزوئلا انتخاب شد. انتخاب او نه‌تنها نقطه پایانی بر ادامه برنامه خصوصی‌سازی‌ها گذاشت، که شامل صنعت نفت و انرژی و تولید برق هم می‌شد، بلکه آغازگر برنامه‌های دولتی باهدف بهسازی وضعیت زندگی مردم تهیدست و اقشار تحت ظلم گردید.