حمزه فراهتی را از یاد نمی کاهیم!
از علایق آخر عمری وی این بود که کی موعد نوبتی "دیدار" زندانیان سیاسی فرارسد تا علیرغم فرسودگی تن با شوق و ذوقی وافر در آن حضور یابد و با بوئیدن عطر دوستی، جان و روحش را صیقل دهد. آخرین ساعت هر "دیدار" با به نوا درآمدن ترنم دوستی توسط این هنرمند ویولن زن به پایان میرسید که آن را در هر غم و شادی بهمراه داشت. یاد این یار کی رود از خاطر؟
