اوت 2025

شریفه محمدی، فعال کارگری، پیش‌تر از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب رشت به اعدام محکوم شده بود. پس از اعاده دادرسی، شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور این حکم را به دلیل ایرادات متعدد، از جمله عدم ارتباط او با عملیات مسلحانه، عدم اثبات عضویت در تشکیلات موضوع بغی یا گروه باغی، و همچنین وجود اشکالات در نظریه ضابط، نقض و پرونده را به شعبه هم‌عرض ارجاع داده بود.

به نظر می‌رسد که حقوق بشردوستانه نیز در حال تبدیل است. اگر سیاست سانسور خبری اسرائیل نمی‌بود، مشابه همین مقایسه از طرف دیگر هم ممکن بود، اما فعلاً در جهان سگ را گشاده‌اند و سنگ را بسته. قربانیان خاورمیانه‌ای (از جمله هموطنان نگارنده) برای قدرت‌های جهان اهمیت ندارند و پیشبرد سیاست از طریق جنگ اولی است. حقوق بشردوستانه سر جای خود مانده و جنگ جلو می‌رود و آدم می‌کشد و ما کشته می‌شویم و همان دانشی که قرار بود ضامنی باشد برای حفاظت از ما، همان حقوق بشردوستانه، هر روز کم‌بهاتر می‌شود

این روند می‌تواند اسرائیل را به منطقه نزدیک‌تر کند، زیرا باکو و تل‌آویو روابط امنیتی خود را حفظ می‌کنند و این امر موقعیت ایران را در منطقه بیش از پیش تضعیف می‌کند؛ اسرائیل در حال حاضر روابط نظامی خود را با آذربایجان تقویت کرده و سلاح و امکانات اطلاعاتی در اختیار آن قرار می‌دهد؛ این رابطه استراتژیک هم در مقابل ایران عمل می‌کند و هم موقعیت بلوک غرب را در منطقه تقویت می‌کند.

همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ایران، ضمن ابراز نگرانی عمیق نسبت به وضعیت نگران‌کننده‌ زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران و افزایش تهدیدهای جدی علیه جان آنان، با تمام توان از کارزار های «همبستگی برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی و نه به اعدام» حمایت می‌کند.

در پی انتشار این خبر، شماری از سازمان‌های حقوق بشری در بیانیه‌های جداگانه خواستار شفاف‌سازی فوری قوه قضاییه درباره سرنوشت و محل نگهداری این زندانیان سیاسی شده‌اند. در این بیانیه‌ها تأکید شده است که مقامات باید فوراً امکان تماس تلفنی و ملاقات حضوری با خانواده‌ها را فراهم کنند و هرگونه تصمیم درباره اجرای حکم اعدام باید به‌طور رسمی و علنی اعلام شود.

شرافت انسانی حکم می کند حضرت جلال پور لااقل بگوید ما هم در این داستان بودیم و اشتباه کردیم اما این مارهای کزکرده در گوشه و کنار کشور که اتفاقا در آن دوران بخش لمپنی جامعه را تشکیل می دادند و بعدانقلاب از سر ریش و عنبر همان کارخانجاتی که بعد انقلاب مصادره وبرایش مصیبت می خوانند ، خود و رفقایشان به ثمن بخس مالک شدند امروز مدعی هستند آن استاد کمونیست و چپ ها کارخانه ها و کارخانه داران را فراری دادند.

ارزیابی جنگ دوازده‌روزه بر سه محور کلیدی استوار است: نخست ماهیت آن؛ آیا جنگی پیشگیرانه است یا تجاوزکارانه؟ دوم، نگرش نسبت به آن؛ آیا آن را باید استعماری خواند یا ملی-میهنی؟ و سوم، آیا این جنگ از سوی هر دو طرف درگیر، ارتجاعی است؟ این سه محور تحلیلی، به سه رویکرد کاملاً متفاوت منجر شده‌ است:

. بدنام و سرکوب کردن جنبش های اعتراضی مستقل کە هم مخالفت دخالت و تجاوز خارجی بە ایران و هم مخالف رژیم استبدادی و فاسد جمهوری اسلامی هستند، نیک کە بنگریم در خدمت هر دو رژیم حاکم بر ایران و اسرائیل قرار دارد. زیرا اسرائیل جنبش های اعتراضی دمکراتیک را مانع تجاوز خود وتحمیل اپزوسیون دست نشاندە سلطنت می داند، و حکومت اپزوسیون مستقل را خطری برای بقای خود

فقرا در برابر خطر آسیب‌پذیر اند، چون ابزار و منابع کافی برای محافظت از خود را ندارند. اگر یک بحران یا وضعیت اضطراری پیش بیاید، آنها دارایی اندکی دارند که بتوانند از آن برای حل مشکل استفاده کنند، و اگر مجبور شوند همین دارایی اندک را هم مصرف کنند، ممکن است به اعماق فقر بلندمدت تری سقوط کنند. افزون بر این، بسیاری از آنها امکان گرفتن وام یا دسترسی به منابع مالی رسمی را ندارند.

تو در عکس‌هایت جوان مانده‌ای با آن نگاهی که مرا ساعت‌ها جذب می‌کند و هزار حرف و خیال به ذهنم می‌کشاند، اما این همان تصویر تو نیست در روزهای منتهی به ۲۱ مرداد سال ۶۲. چهل و دو سال گذشته است و حالا همان مزاری که داشته‌ای -که هیچ‌گاه نمی‌شد سنگی بر آن گذاشت یا حتا نهال کوچکی بالای آن کاشت تا به سال‌های نبودن‌ات درختی شود و ریشه بگستراند- را هم نمی‌شود دید. چهل و دو سال عمر کاملی است که تو را از من، از همه‌ی ما گرفته‌اند.