حقوق بشر

با تمام قلبم با شما هستم. گر چه این سوی دیوارم، اما تپش قلبتان را میشنوم. گرمای تنتان را در این سوز بی رحم حس می کنم. چشمانم به این تپه هاست، اما صدای جریان خون جوانانمان را که از دیروز تا فردا زیر آن جاری است، میشنوم. بیقرارم.

شب تا صبح نمتوانیم بخوابیم از کابوس اعدام، گلرخ با چشم‌های مضطرب به صفحه تلویزیون نگاه می‌کند، زیر‌نویس شبکه خبر امروز خبر قتل چه کسی را منتشر می‌کند، نرگس و دست‌های مضطرب هم بندهایم، مهوش و چشم‌های اشک آلود خواهرانم، محبوبه با گریه کنار سپیده، و بعد بانگ مرگ بر خامنه‌ای از هواخوری زندان سکوت مرگبار این دهشت بی‌کران را می‌شکند.

خانواده‌های دو تن از این زندانیان در گفتگو با هرانا تأیید کردند که امروز ملاقاتی با فرزندان خود در زندان اوین داشته‌اند و به آن‌ها گفته شده که این ملاقات، آخرین ملاقات خواهد بود. این انتقال در حالی صورت می‌گیرد که در روزهای اخیر، یک کارزار بین‌المللی در اعتراض به حکم اعدام و به ویژه برای نجات جان این چهار زندانی به راه افتاده است.

دیوان بین المللی دادگستری لاهه شکایت دولت آفریقای جنوبی از اسرائیل را مشروع دانست واز اسرائیل خواست از اقداماتی که شائبه‌ی نسل‌کشی دارد، اجتناب ورزد و با تمام توان برای توقف نسل‌کشی در غزه تلاش کند. همچنین از هرگونه تحریک برای نسل‌کشی جلوگیری کرده و خاطیان را مجازان نماید. دادگاه هم چنین خواستار آن شد که دولت اسرائیل ورد کمک‌های ضروری برای مردم غزه را تسهیل نمایپد.

۶۱ زن زندانی سیاسی - عقیدتی اوین اعلام کرده‌اند که «در اعتراض به اعدام و برای توقف اعدام ،اعتصاب غذا می کنند.» در بیانیه‌ی گوتاهی که در صفحه اینستاگرام نرگس محمدی منتشر شده، آمده است: «روز سه‌شنبه یک بار دیگر سرزمین ایران شاهد به دار آویخته شدن جوانانش بود. محمد قبادلو در شرایطی به دار آویخته شد که حتی حکم قطعی برای اعدام وجود نداشت.»

حکم اعدام این شش جوان باید لغو شود. آن‌ها زندانی سیاسی‌اند و اصولا نباید دستگیر می‌شدند. زیرا حق اعتراض، حق فعالیت سیاسی و حق آزادی بیان از حقوق اساسی و اولیه‌ی هر انسان است.
کانون نویسندگان ایران خواهان لغو حکم اعدام رضا رسایی، مجاهد کورکور، محسن مظلوم، محمد فرامرزی، پژمان فاتحی، وفا آذربار و دیگر احکام اعدام، و آزادی تمام کسانی است که به سبب فعالیت سیاسی یا ابراز نظر و عقیده‌ی خود زندانی شده‌اند.

ما در «ایمپکت ایران» از جامعه‌ی بین‌الملل می‌خواهیم تا در تقاضای توقف فوری و لغو حکم اعدام شهروندان کُرد، محسن مظلوم، پژمان فاتحی، وفا آذربهار و هژیر فرامزی، به ما بپیوندند. جامعه بین‌الملل باید هم‌اکنون با اقدام فوری، از این اعدام‌ها جلوگیری کند

ما امضاء کنندگان این بیانیه با گرایش های مختلف، موج بازداشت های جدید علیه بهائیان و محرومیت آنها از حقوق اوليه انسانی و مدنی‌شان توسط عوامل جهل و تعصب و توهم حکومت ولایی را محکوم می‌کنیم و از همه فعالان اجتماعی و سیاسی می‌خواهیم صدای خود را علیه این رفتارهای وحشیانه و ضد انسانی بیش از پیش بلند کنند.

کشور شما در این سالها میزبان یکی از بزرگترین نمادهای “عدالت“ برای ایران بود. برگزاری دادگاه حمید نوری به عنوان یکی از جنایتکاران دوران سیاه دهه شصت شمسی، در کشور سوئد، شعله امید را در دلهای عدالت‌خواهان برافروخت که گرچه هنوز سایه سنگین “حکومت دینی استبدادی” بر سر مردم مبارز و مقاوم ایران تداوم دارد و حکومت، خانه ”عدالت“ را ویران کرده و آنرا به تمامی به مسلخ حفظ قدرت نامشروع خود کشانده، اما نماد ”عدالت “در سرزمین و آشیانی دیگر سر برآورده است.

امروز دوازدهم دسامبر ٢٠٢٣ مراسم اهدای جایزە ساخاروف بە ژینا امینی و خیزش ژن، ژیان ئازادی - زن، زندگی، آزادی در صحن پارلمان اروپا در شهر استراسبورگ فرانسه برگزارشد. شمار کثيری از نمایندگان پارلمان اروپا حضور داشتند، میزان شرکت کنندگان عمومی نیز چشمگیر بود. آقای صالح نیک‌بخت، وکیل خانوادۀ امینی همراه با افسون نجفی خواهر حدیث نجفی - یکی از قربانیان سرکوب - و مرسده شاهین‌کار که در جریان اعتراضات از ناحیۀ چشم آسیب دیده، با حضور در مقر پارلمان اروپا در شهر استراسبورگ جایزۀ ساخاروف را دریافت کردند.

کورنلیا ارنست، رئیس نمایندگی پارلمان اروپا در امور ایران درباره اعطای جایزه ساخاروف به ژینا مهسا امینی گفت: این حقیقت که جایزه ساخاروف امسال پس از مرگ به ژینا مهسا امینی اعطا می شود، نشانه مهمی از همدردی و همبستگی است. ما بار دیگر به مردم ایران اعلام می کنیم که در مبارزه برای زندگی آزاد، عزت و عدالت اجتماعی تنها نیستند. قتل ژینا مهسا امینی را نباید فراموش کرد: این قتل نماد یک رژیم وحشی است که می‌کوشد هر جنبش مترقی را با سرکوب خفه کند.

مقاومتِ مداوم و خشونت‌پرهیز بس سترگ است. این همان راه دشواری است که ایرانیان به اتکای آگاهی تاریخی و اراده‌ی جمعی خود تا امروز پیموده‌اند. مردم ایران با استمرار، انسداد و استبداد را ویران خواهند کرد. تردید نکنید، این امر قطعی است. من در کنار جامعه مدنی، زنان و مردان مقاوم و شجاع ایران با امید و اشتیاق دست تمام نیروها، جریانات و افراد با محوریت پای‌بندی به صلح ،‌ میثاق جهانی حقوق بشر و دموکراسی را می‌فشارم.

انسان دارای حقوق است. نفس انسان بودن، هر کسی را دارای حقوقی می‌کند، حقوقی مستقل از تعلق او به فرهنگ و ملتی خاص. این اصول چون پایه‌ای هستند حقوق بشر نامیده می‌شوند، نه حقوق این بشر یا آن بشر، یعنی نه حقوق ایرانی، عرب یا آلمانی، مسلمان، مسیحی یا یهودی، سیاه، سفید، زرد یا سرخ بلکه حقوق بشر در معنایی مطلق. حقوق بشر، انسان را در برابر افرادی که قصد ظلم یا آسیب رساندن به او را دارند، حفاظت می‌کند.

دولت‌ها نسبت به رنج مردمان بی‌تفاوت هستند، و جنگ‌ها بیش از هرچیز باعث انسداد در جنبش‌های مردمی و انقلابی می‌شوند. از این رو، موضع ما علاوه بر محکومیت نسل‌کشی و انسان‌زداییِ اسرائیل از مردم فلسطین، و همزمان محکومیت ماهیت ارتجاعی حماس و ابزارسازی آن از همین مردم و همچنین دولت‌های منطقه‌ای حامی آن و حامیان امپریالیستی منتفع از این جنگ ظالمانه، تلاشی فعالانه است برای پرورش یک بال ضدجنگ در دل جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی». به لحاظ تاریخی نیز تبدیل جنگ های ارتجاعی به نبردی میان تمام مردم ستمدیده و طبقه حاکم در قالب شعار «نان، صلح، آزادی» تجربه‌ی پربار و قابل اتکایی بوده است.

ما فعالان نهاد های چپ و دمکراتیک در جای جای جهان (اروپا- استرالیا- کانادا - آمریکا) ،این جنایت هولناک و قتل عمد و آشکار حکومتی در سلاخی وحیده محمدی فر و داریوش مهرجویی را به شدت محکوم می کنیم. ما خود را درغم بیکران خانواده بزرگ و پر افتخار هنر و سینمای ایران شریک می دانیم وپیگیر همصدایی با اعتراضات مردمان ایران خواهیم بود!

خطر واقعی را نه در پناه دادن به انسان‌های بی‌پناه، که در نزول ارزش‌های انسانی و عدالت و برابری، نادیده‌انگاری حقوق انسانی و شهروندیِ ضعیف‌ترین قشرهای جامعه و کرخت شدن وجدان عمومی در برابر رنج میلیون‌ها انسانِ قربانیِ ظلم‌هایِ تاریخی‌ می‌دانیم. اجازه ندهیم عده‌ای با سوءاستفاده از معضلات کنونی کشور، تخم نفرت، خشونت، تبعیض و مهاجرهراسی بکارند و ما را به ورطه نژادپرستی و نفرت‌پراکنی بکشانند، که حاصلی جز افزایش سطح تنش و خشونت در جامعه نخواهد داشت.

کمیته نوبل نروژ تصمیم گرفت جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۳ را به نرگس محمدی به دلیل مبارزه با سرکوب زنان در ایران و مبارزه برای ارتقای حقوق بشر و آزادی برای همه اهدا کند. مبارزه شجاعانه او با هزینه‌های شخصی بسیار زیادی همراه بوده است. رژیم در مجموع ۱۳ بار او را دستگير و پنج بار مجرم شناخته و مجموعاً به ۳۱ سال زندان و ۱۵۴ ضربه شلاق محكوم كرده است. من صحبت در حالی می‌کنم که خانم محمدی همچنان در زندان است.

خبرها حاکی از آن است که ۱۲ زندانی سیاسی تبعید شده به زندان قزل‌حصار با نام‌های سعید ماسوری (با سابقه‌ی ۲۳ سال حبس، بدون مرخصی) ، جعفر ابراهیمی، لقمان امین‌پور، افشین بایمانی، زرتشت احمدی راغب، رضا سلمان‌زاده، احمدرضا حائری، سپهر امام‌جمعه، حمزه سواری، مسعودرضا ابراهیمی‌نژاد، سامان سیدی (یاسین) و محمد شافعی در شرایطی اسفناک و مهلک به سر می‌برند.

امسال سالگرد فاجعه ملی با سالگرد جاودانه شدن ژینا همزمان شد، از اینرو مانند سالهای گذشته از فاجعه ملی چندان یاد نشد. اما ما وظیفه مندیم در هر شرایطی فاجعه ملی را به فراموشی نسپاریم

لقمان امین‌ پور، سعید ماسوری، افشین بایمانی، سپهر امام‌ جمعه، زرتشت احمدی راغب، محمد شافعی، سامان صیدی (یاسین)، حمزه سواری، کامیار فکور، احمدرضا حائری، رضا سلمان زاده، جعفر ابراهیمی و مسعود رضا ابراهیمی نژاد، زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار کرج کماکان در اعتصاب بسر میبرند. این زندانیان سیاسی از روز یکشنبه در اعتراض به انتقالشان از زندان اوین به این زندان و شرایط نامناسب در زندان مذکور دست به اعتصاب زده اند

استاندار استان البرز با وقاحت علت تعطیلی زندان را ایجاد مزاحمت خانواده های ملاقات کننده برای ساکنان اطراف زندان بیان کرده است، در حالی که علت تعطیلی زندان گوهردشت شهرت بدنامی آن، به عنوان زندان شکنجه و اعدام، در افکار عمومی و انجمنهای طرفدار حقوق بشر پس از محاکمه حمید نوری است که باعث شد بخشی از جنایات در این زندان آشکار شود.

هشتم ژوئیە بە مناسبت یادبودی از جنایات ١٨ تیرماە١٣٧٨ در حملە مزدوران رژیم اسلامی بە خوابگاە دانشجویان و همچنین در استمرار زن، زندگی، آزادیم دوبارە گردهم می آییم.
هماهنگی جمهوری خواهان لائیک در اروپا
شبکە زن، زندگی، آزادی، "بلژیک"
انجمن حقوق بشری امید- بلژیک

انجمن صنفی معلمان فارس ضمن محکومیت رای های صادره برای این معلمان آزاداندیش و عدالت خواه، امید آن دارد که دادگاه تجدید نظر با شکستن احکام صادره و تبرئه این فعالان دلسوز و فرهیخته در مسیر اجرای عدالت گام بردارد

اکسیون : هانوفر/ آلمان شنبه ۲۴ یونی ۲۰۲۳ ساعت ۱۲:۳۰ Goseriedeplat

شما ایرانیان مهاجر وتبعیدی را فرامیخوانیم که برای لغو فوری وهمیشگی حکم اعدام که جنایت و قتل عمد سازمانیافته دولتی است و برای همبستگی با خانواده های این عزیزان همراه و همبسته ، نگذاریم آنهارااعدام کنند، نگذاریم طناب های دار ، خانواده های بیشمار دیگری را عزادار کند. با هم ،آزادی بی قید و شرط و فوری همه ی زندانیان سیاسی ر افریاد کنیم

کمیتە همبستگی با مبارزات مردم ایران در شهر فرانکفورت از مخالفان اعدام دعوت نمودە در روز ٢٤ژوئن در ساعت ١٧ مشترکا و در همراهی با مردم برای متوقف کردن اعدام و محکومیت اعدامها تظاهرات بر پا کنند.

ما در تماس های پیشین خود با وزارت امور خارجه سوئد هشدار داده بودیم که تعداد قابل توجهی از دستگیرشدگان در خیزش اخیر در ایران با خطر اعدام روبرو هستند. وضعیت امروز اما نگران کننده تر از هر زمان دیگری شده است. هم از این رو ما از سوئد همچون نماینده اتحادیه اروپا می خواهیم که سوئد در همکاری با دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا قویا اعدام ها را محکوم کرده و فشار خود بر جمهوری اسلامی ایران را به قصد متوقف کردن اعدام ها و آزادی زندانیان سیاسی افزایش دهند.

ما امضا کنندگان این بیانیه خواهان الغای مجازات اعدام، لغو فوری همۀ احکام اعدام صادر شده در مورد تمام محکومان و آزادی فوری و بدون قید و شرط همۀ زندانیان سیاسی-عقیدتی هستیم. علیه اعدام متحد شویم

دستگاه آدمکشی جمهوری اسلامی هر روز قربانیان جدیدی پیدا می‌کند. این بار طناب دار حکومت آدمکشان متهمان پرونده «خانه‌‌ی اصفهان»، مجید کاظمی، صالح میرهاشمی و سعید یعقوبی را نشانه گرفته‌است. سه معترضی که زیر شکنجه بازجویان رژیم مجبور به اعترافات دروغ علیه خود شده‌اند و همین دروغ‌ها هم به عنوان مستندات جرم عرضه شده و در بیدادگاه‌های رژیم به آن‌ها استناد شده‌ است. در واقع حکم اعدام این سه تن قبل از محاکمه توسط پرونده‌سازان صادر شده‌است. پرونده‌ی این سه تن به شکلی تنظیم شده‌است که قتل آن‌ها را در پی داشته‌باشد.

فرخنده اعظمی روایت می‌کند وقتی که بازداشت شد دو مامور ساواک به شدت او را مورد ضرب و شتم قرار دادند. در آن حالی یکی از آنها سعی می‌کرد جلوی دهانش را بگیرد تا صدای فریادهای او هنگام شلاق زدن بیرون نرود. او می‌گوید درد شلاق به کف پا چنان زیاد بود که دچار تشنج شد، به همین خاطر او را از تخت باز کردند، کمی به او آب دادند و دوباره به تخت بستند و شروع به شلاق زدن کردند.

من در دادگاه فرمایشی، به ریاست کسی که حکم اعدام انقلابیون را امضا کرده نمی‌روم و هیچ مشروعیتی نه برای دادگاه‌های فرمایشی و نمایشی‌شان و نه برای حکم صادره قائل نیستم و به صراحت اعلام می‌کنم، تا حکومت اعدام اسلامی بر سر کار است، و مادام که «کاشفان فروتن چشمه» و معترضین به استبداد، گروگان حکومت اسلامی و دادگاه‌های فرمایشی و ناعادلانه هستند، در هیچ دادگاهی شرکت نخواهم کرد… به امید سرنگونی ضحاک زمانه».

آقای ثابتی، شما اخیرا در تظاهرات بر علیه رژیمی شرکت داشتید که این هیولای برآمده از قرون و اعصار پیامد و دستاورد استبداد نطام شماست. زندان‌های قصر، قزل حصار، اوین، گوهر دشت، کمیته مشترک و صدها زندان دیگر و حتی دستگاه شکنجه آپولو را شما برای جانشینان سرکوبگر‌تر از خود به‌میراث گذاشتید. ارتشبد فردوست همکار شما بود که در سازماندهی دستگاه‌های اطلاعاتی رژیم نقش اصلی را داشت و تمام تجربیات خود را در سرکوب مردم در اختیار سربازان گمنام امام زمان نهاد، تا سلطه ملایان عوامفریب و خونریز را برجامعه تحمیل کنند.

امیرحسین بهبودی که اسارت در زندان‌های هر دو رژیم شاهنشاهی و جمهوری اسلامی را تجربه کرده، با اشاره به تداوم تاریخ پیوسته و در‌هم‌تنیده شکنجه و دادخواهی می‌گوید: «دادخواهی ناتمام زندانیان سیاسی دوران شاه به دلیل فرهنگ ضعیف دادخواهی در آن زمان به ثمر ننشسته است و باید برای آن همچنان تلاش کرد.»

با توجه به مسئولیت حقوقی و بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران در قبال این اقدامات فجیع و ضرورت پاسخگویی شفاف، از شما می‌خواهیم از تمام ابزارهای موجود در شرح وظایف و مأموریت‌های خود استفاده کرده تا اطمینان حاصل کنید که این حوادث فوراً و به طور شفاف طبق استانداردهای بین‌المللی بررسی می‌شود و عاملان شناسایی و تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرند. همچنین مطمئن شوید که راهکارهایی برای حمایت خاص از این دسته از دختران دانش آموز ایرانی در نظر گرفته می شود.

ما همبندیان و امضاکنندگان این نامه، فارغ از تفاوت آرا سیاسی و عقیدتی در پافشاری به موازین و اصول حقوق بشر وحدت‌نظر و اصرار داشته و بر این باوریم که آزادی فعالان و کارشناسان محیط زیست ایران؛ سپیده کاشانی، نیلوفر بیانی، هومن جوکار، سام رجبی، مراد طاهباز، امیرحسین خالقی، طاهر قدیریان و همه بی‌گناهان محبوس در زندان‌ها امری ضروری است. هر چند با آزادی‌شان هم، رنج و کابوسی که بر زندگی آن‌ها و خانواده‌ها و جامعه ایران سایه انداخته، جبران نخواهد شد.

ما که به تناسب توان و امکان، برای پیشبرد دادخواهی تلاش کرده‌ایم، باید در این بزنگاه تاریخی با جسارت و صراحت، همزمان با پافشاری بر حقیقت و عدالت، خواهان پایبندی بی چون و چرا به حقوق بشر و کرامت انسان برای همگان باشیم؛ خواهان پایان دادن به شکنجه و اعدام حتا برای آمران و کارگزاران کشتار.