اعتراضات پرستاران کە در اثر وعدەهای مسئولین دولتی برای برآوردە کردن مطالبات و انتظارات پرستاران برای مدتی دچار وقفە شدە بود، در چند هفتە اخیر بە دلیل خلف وعدە مسئولین ذیربط بە شکل گستردەتری از سر گرفتە شدە و تقریبا حالت سراسری بخود گرفتە است.
دامنە اعتراضات خیابانی پرستاران از تهران و مشهد، تا سقز و دیواندرە و ارومیە امتداد پیدا کردە است. علاوە بر این گزارشات حاکی از مهاجرات سالانە دو هزار پرستار دارد کە این خود نیز یک حرکت اعتراضی محسوب می شود. در ادامە این اعتراضات بە نوشتە خبرگزاری ایلنا:
"پرستاران پیش بیمارستانی اورژانس ۱۱۵ دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سه‌شنبه ۷ آبان ۱۴۰۲ تجمع کردند"
آنطور کە این خبرگزاری اعلام کردە است علت و سبب تجمع اعتراضی پرستاران مشهدی کە در اعتصابات و اعتراضات قبلی نیز شرکت فعال داشتەاند:."
" ...عدم تعریف بسته خدمتی برای خدمات پرستاران پیش بیمارستانی، عدم اجرای صحیح قانون تعرفه‌گذاری در حوزه پیش بیمارستانی، پرداخت مبالغ بسیار پایین و ناچیز تحت عنوان تعرفه پرستاری، پایین بودن مبلغ اضافه کار و اجباری بودن آن، معترض هستند" بهمین خاطر پرستاران بطور دستە جمعی از شیفت اضافە کاری استعفا دادەاند.
پرستاری یک شغل حساس و در عین حال فرسایندە است. بقدری فشار کاری این شغل از لحاظ مختلف سنگین و فرسایندە است کەتحمل یک شیفت کاری معمولی را هم طاقت فرسا می کند چە برسد بە اینکە پرستار را بخاطرکمبود پرستار و صرفە جویی و سودافزایی مالی بە زور و اجبار وادار بە اضافە کاری طولانی آنهم با حق اضافە کاری ناچیز نمود. این اجبار در واقع کار با اعمال شاقە است کە عوارض و زیانهای آن را پرستاران و بیماران هر دو می پردازند. بی جهت نیست کە رئیس خانە پرستار چندی پیش خبر از مردن بعضی بیماران بە خاطر کمبود پرستار داد.
یعنی جان و سلامت بیمار و پرستار فدای تمناهای سود افزایی دولت و صاحبان بیمارستانها می شود. شغل پرستاری از مشاغلی است کە باید در لیست کارهای سخت و زیان آور قرار گیرد، حقوق پرستاران افزایش دادە شود، اضافە کاری اجباری لغو شود، ساعات کاری پرستاران تقلیل دادە شود، و دولت و صاحبان بیمارستانها کمبود پرستار را با استخدام از میان چند دە هزار پرستار بیکار رفع کنند تا هم باعث اشتغال شود و هم سلامت و رفاە پرستار و بیمار را حفظ کند.
اعتراضات کارگری و سایر مزد و حقوق بگیران بسیار گستردە شدە و همچنان رو بە فزونی دارند. بە جرات می توان گفت هیچ مزد و حقوق بگیری را بە استثنای لایە نازکی از آنان کە در پستهای مدیریتی مهم هستند و چند دە میلیون حقوق می گیرند، نمی توان پیدا کرد کە از حقوق و شرایط کاری خود راضی باشد و معترض وضعیت خود نباشد. بازتاب این نارضایتی گستردە کە هر چە می گذرد بە اعتراض و اعتصاب فرا می روید را بە وضوح در گزارشات و تحلیل هایی کە مستقیم و غیر مستقیم در رسانە ها بازتاب پیدا می کنند بە وضوح می شود در یافت.
گزارشات نشان می دهند کە فقط طبقە کارگر و بازنشستگان کارگری نیستند کە از وضعیت مزد و معیشتی خود ناراضی و معترضند، سایر گروەهای مزد و حقوق بگیر نیز حتی آنانی کە حقوق بیشتری می گیرند در رنج و عذاب بە سر می برند و اگر هنوز بە اعتراضات نپیوستەاند شرایط آنان را نیز بە زودی ناگریز بە اعتراض خواهد کرد.
دستمزد مهمترین و سراسری ترین مطالبە همە مزد و حقوق بگیران و محرک اصلی بیشتر اعتراضات خیابانی و اعتصابات محل کار هستند. با این وصف اما مزد بگیران از تغییر قوانین و شرایط بد شغلی کە روز بە روز هم سختر و بدتر می شود و عدم رعایت قوانین توسط مدیران دولتی و مالکان موسسات خصوصی بە شدت در رنج و عذاب هستند و چون گلایە ها و شکایات شان بە مسئولین رە بجایی نمی برد مجبور بە اعتراض و اعتصاب می شوند.
وضعیت از این لحاظ نیز بە قدری بد و ناهنجار است کە "حسین کمالی"یکی از وزرای اسبق کار هفتە گذشتە در کنگرە فوق العادە تشکل حکومتی خانە کارگر، وضعیت حاکم بر محیط های کار را بە زندان تشبیە کرد و گفت کسانی کە بازنشستە می شوند احساس می کنند از زندان آزاد شدەاند. بعضی ها نیز وضعیت محل های کار را بە پادگان نظامی تشبیە کردەاند. وقوع خودکشی های مکرر در تعدادی از محل های کار نیز این گفتە ها را تائید می کند.
ادامە انواع فشارها بە کارگران و عموم مزد و حقوق بگیران همراە با تغییر قوانین علیە آنان و تبدیل محل های کار بە زندان در شرایطی همچنان ادامە دارد کە اعتراضات کارگری در سراسر کشور علیە رویکردهای ضد کارگری رژیم ادامە دارد و رژیم بە جای رسیدگی بە مطالبات اعتراض کنندگان بر قیمت کالاها می افزاید و دستمزد و حقوق های کارگران و کارکنان شاغل و بازنشستە را برای دومین سال پیاپی کمتر از نیمی از نرخ تورم رسمی می خواهد افزایش دهد. این ها نشان می دهند کە رژیم با وجود گستردگی اعتراضات حاضر نیست مطالبات بە حق زحمتکشان را برآوردە سازد و جلوی فقر روز افزونی را کە با رویکردهای خود بە سە چهارم جمعیت کشور تحمیل کردە بگیرد.
با این اوصاف و زمانی کە اعتراضات صنفی دیگر جوابگو نیست و وضعیت موجود هم برای مردم، غیر قابل تحمل می شود، طبیعی است کە هدف بە زیر کشیدن رژیم جای اهداف صنفی اعتراضات را بگیرند.
افزودن دیدگاه جدید