تحقق اهداف چپ؛ با مشارکت در ائتلاف انتخاباتی سومار و ائتلاف حکومتی !

 سیزدهمین کنگره سراسری "چپ متحد"  اسپانیا در روزهای ۱۸ و ۱۹ مه در ساختمان مرکزی اتحادیه سراسری کارگران اسپانیا در شهر مادرید برگزار شد.  ۶۰۰ نماینده از جانب ۱۰۰۰۰ عضو "چپ متحد" با هدف  مقابله با راست و راست افراطی در همه زمینه های اجتماعی و انتخاباتی، تلاش برای صلح و پایداری محیط زیست، عدالت‌ اجتماعی، بهبود وضعیت مزد بگیران و اقشار کم در آمد جامعه و دفاع از حقوق مردم فلسطین در کنگره گرد آمده بودند. شاید اتفاقی نبود که ارکستر راست افراطی در اروپا و جهان منجمله ملونی نخست وزیر ایتالیا، ‌رئیس‌جمهور فعلی آرژانتین خاویر میلئی و اوربان نخست وزیر مجارستان همزمان در مادرید در یک استادیوم ورزشی جمع شده بودند، تا مشترکا آهنگ مخالفت با چپ و ائتلاف حکومتی چپ در اسپانیا، که همچون خاری در چشمان آنان و همه راستگرایان اروپا هستند، را ساز کنند. بی‌دلیل نبود که نمایندگان "ایزکردا یونیدا" نیز در کنگره خود به دفعات و با صدای بلند، گردهمایی راست افراطی در مادرید را به چالش می‌کشیدند.

چالش های درونی کنگره

این کنگره ۲ روزه در واقع فینال چند ده کنگره مقدماتی در ایالات و مناطق مختلف اسپانیا و حاصل بحث های زیادی در باره چگونگی خطوط فعالیت آینده "چپ متحد"، شرکت یا عدم شرکت در ائتلاف انتخاباتی "سومار" به رهبری یولاندا دیاز و اساسا ادامه مشارکت در ائتلاف حکومتی با حزب سوسیالیست یا بیرون آمدن از ائتلاف و چسبیدن به ارزش‌های چپ و حزبی خود بود. در روز اول کنگره نمایندگان شاهد چالش جدی گرایش های فوق بود. ۵۸۰ پیشنهاد برای گنجاندن درمنشور نهائی ارائه شده بود، که  به همه آنها رسیدگی و بیش از ۳۰۰ پيشنهاد پذیرفته شده‌ بود.

درونمایه چالش ها

از یکطرف استدلال میشد که رفتن در حکومت یعنی دست کشیدن از اهداف چپ و دنباله روی از سوسیالیست ها ( سوسیال دمکرات های اسپانیا) و این خلاف ارزش های حزبی است، و از سوی دیگر بر شرکت در انتخابات بشکل مستقل و نه در لیست "سومار"  تاکید میشد. توضیح اينکه در لیست ائتلاف سومار پانزده تشکل حضور دارد و چپ متحد مهمترين آن است. در نقطه نقطه مقابل این استدلال ها به دست آورد های مثبت اجتماعی، از تعدیل قیمت ها تا بهبود وضع کارگران و مزد بگيران در دوره ائتلاف تاکید می‌شد و علاوه برآن در موافقت با  مشارکت در لیست انتخاباتی سومار بر  بالا رفتن شانس موفقیت و کسب کرسی های پارلمان تاکید میشد. برای فهم پیچیدگی این چالش بد نیست نگاه کوتاهی به تاریخچه، "چپ متحد یا ایزکردا یونیدا"، پودموس، یونیدا پودموس و سومار داشته باشیم. 

چپ متحد چیست؟

در سال ۱۹۸۶ در اسپانیا از ائتلاف حزب کمونیست اسپانیا، چپ جمهوریخواه و تعداد دیگری از جریانات کوچک چپ و همچنین افراد منفرد، تشکل "چپ متحد "  که نه ائتلاف انتخاباتی بودند و نه اتحاد به مفهوم یک حزب جدید، تشکیل شد. همه جریانات متشکل در این مجموعه سازمان‌های خود را حفظ کرده، اما تمام فعالیت‌های سیاسی خود را در این مجموعه متمرکز و به آن منتقل کردند. "چپ متحد" بر پایه پلاتفرم مشترکی از یکسو در ایالات مختلف اسپانیا بویژه در جاهایی که مسائل ملی حادتر است مثل کاتالانی و یا باسک  با احزاب چپ محلی وارد هماهنگی و همکاری های موثری شدند و از سوی دیگر در جنبش های سراسری همچون پودموس و اکنون سومار در قالب لیست ائتلافی در مبارزات انتخاباتی شرکت کردند. علت نیرومندی چپ متحد آن است که تشکیلات سراسری دارد و بقیه ندارند. در چپ متحد هم مهترین تشکل سیاسی حزب کمونیست اسپانیا است. رهبران و نقش آفرینان جدی این جنبش ها همان کادر ها ی برجسته چپ اسپانيا همچون انریکه سانتیاگو رهبر حزب کمونیست اسپانیا ویا یولاندا دیاز از رهبران سندیکایی و چپ هستند. پدیده ای قابل مکث و تامل برای همه چپ های اروپا و جهان. تلاش برای یافتن  راه های نو اثر گذاری بر سیاست، درعین وفاداری و پایداری بر ارزش های چپ.‌‌‌

نتایج کنگره، انتخاب دبیر هماهنگ کننده "چپ متحد "

چالش‌های جدی  روز اول کنگره در روز دوم جای خود را به آرامش پس از طوفان داد. نماینده ایالات مختلف هر کدام نکات و اشارات گوناگونی که دغدغه های آنان از نتایج کنگره بود را در سخنان پایانی مطرح و درعین حال بر عزم مشترک "چپ متحد " برای تلاش در راه عدالت و صلح و مبارزه جدی با راست افراطی تاکید کردند. سپس چند شخصیت مؤثر کارگری و چپ همچون اونائی سوردو دبیرکل کمیسیون های کارگری اسپانیا ( بزرگترین سندیکای کارگری اسپانیا) ، انریکه سانتیاگو، والتر بایر رئيس حزب چپ اروپا، با کنگره سخن گفتند. همچنین یولاندا دیاز  و مک‌کارتی رهبر شین فین ایرلند بشکل آنلاین. آنگاه خانم  نفر دوم "چپ متحد" خانم سیرا رگو که هم اکنون وزیر امور جوانان در کابینه ائتلافی است، سخن گفت. سرانجام آنتونیو مائیو دبیر کل جدید چپ متحد، معلم ۵۷ ساله، در سخنان پایانی خود ضمن توجه به دغدغه های همه نمایندگان کنگره بخصوص رقبای خودش، بر تلاش جهت تحقق اهداف کنگره تاکید داشت و اضافه نمود، فردا اگر در کلاس درس به شاگردانم بگویم من هماهنگ کننده بزرگترین تشکل چپ اسپانیا هستم، حتما به من خواهند خندید! وی از همکاران، یاران و رقبا دعوت‌ نمود تا روی سن کنگره حضور یابند تا  با خواندن سرود انترناسیونال نقطه پایان زیبایی بر کنگره بجای گذاشتند.

۴ جریان فکری در کنگره در رقابت بودند. جریان پیروز در کنگره نویدبخش هوا، امید و افق های تازه است. به حضور در خیابان و در همان حال در نهادهای رسمی اعتقاد دارد. جریان رقیب بوروکرات، اروپا محور و غایب در خیابان است. جریان سوم رادیکال با تکیه بر مبانی ایدئولوژیک. جریان آخر نسل مبارزین پر افتخار دوران فرانکو را نمایندگی می‌کند.

حضور احزاب بین‌المللی و کشور ها در کنگره
 

این کنگره با دعوت از نمایندگان کشورهای، کوبا، ونزوئلا، بولیوی، فلسطین و نماینده پولیساریو  به علاوه  احزاب کمونیست، چپ ویا ترقیخواه، از فرانسه، پرتقال، بلژیک، ژاپن، "چپ اروپائی"، گینه، لبنان و حزب چپ ایران، سعی در گرفتن ارتباط نزدیک با چپ جهانی داشت. این دعوت دستمایه نزدیکی این احزاب و ساختن پل ارتباط با یکدیگر و شناخت از یکدیگر شد. در لینک زیر پیام حزب چپ ایران به این کنگره را ملاحظه می‌کنید؛

https://bepish.org/fa/node/10859

برخی جهات قابل مکث این کنگره

کنگره در محل اجتمات ساختمان بزرگ اتحادیه سراسری کارگران اسپانیا برگزار شد. در پودیوم نوشته شده بود، سیزدهمین کنگره‌ سراسری "چپ متحد" و هیچ شعار و یا تزئین دیگری نبود، مگر دو پرچم، یکی متعلق به چپ جمهوریخواه، یکی از احزاب متشکله چپ متحد و دیگری پرچم فلسطین. زنان در این کنگره‌ نقش بسیار برجسته و بالائی داشتند، هم به لحاظ تعداد نمایندگان حاضر در اکثریت بودند و هم در پودیوم اداره کنگره، ۵ زن و یک مرد. تولرانس و تعامل فرهنگی نمایندگان با وجود گوناگونی های جنسیتی اتنیکی قابل توجه بود. متوسط سنی نمایندگان کنگره ۴۰ تا ۵۰ سال بود.

کنگره سیزدهم "چپ متحد " نشان داد که چگونه چپ های اسپانیا با ابتکارات ویژه خود، به شایستگی بر دشواری هایی که همه چپ های جهان با آن دست به گریبان هستند، تا حد زیادی، فائق آمده و به ایفای نقش ملی، جهانی و تاریخی خود پرداخته اند. از یکسو در مناطق ملی وخلقی با اتخاذ سیاست های درست جریانهای افراطی را تضعیف و باعث تقویت مواضع چپ شدند و از سوی دیگر با شرکت در ائتلاف حکومتی با سوسیالیست ها به بهبود وضع کارگران  و مزد بگیران و افزايش امکانات اجتماعی برای اقشار کم در آمد جامعه شدند. این کنگره آموختنی های زیادی برای چپ امروز داشت.