نمونه کامبوج
بیمه تأمین اجتماعی که در قانون تأمین اجتماعی مصوب 2002 منظور شده است، قرار بود از سال 2015 اجرایی شود، اما یک سخنگوی سازمان بین المللی کار ILO در ژانویه 2015 اعلام کرد که مزایای این قانون هنوز مدون و تعیین نشده است. هیچ برنامه ایجاد اشتغال تحت حمایت دولتی در کشور پا نگرفته و یا برنامه حمایت از بیکاری نیز در کامبوج به اجرا گذاشته نشده است، اما در اندازه های کوچک برنامه های اعانه غذایی برای کار در روستاها وجود دارد. به طور خلاصه گزارش هنگ سور حاکی از ان است که به طور متوسط 135$ مبلغی است که کارگران از بیمه بیکاری دریافت می کنند، در مقام مقایسه با حداقل دستمزد که 128$ است.
در عین حالی که توافقات مهمی صورت گرفته است، این دستاوردها در پاسخگویی به نگرانی در باره فقر پایه – به جز حداقل دستمزد در صنایع پارچه بافی، کفش و پوشاک در منطقه پنوم پنه – هدف بزرگتر یعنی توسعه آن به کارگران در سایر مناطق از جمله باوت را از اجرای قانون مستثنی ساخته است. به طور خلاصه قوانین مورد بحث تأثیرات محدود کننده از نظر گسترش درخواستهای سیاسی به مناطق شهری را دارد که می توانست به جنبش اجتماعی وسیعی منتهی گردد.
تصویر1زنان کارگر در منطقه آزاد پنوم پن-کامبوج
ضروریات هژمونیک گزینشی هستند
چرا که آنها فقط کارگران بخشهای رسمی شهری را شامل می شوند. یکی دیگر از نواقص این سیستم تأمینی این است که بازار کار را از منظر جغرافیایی و تحرک کارگران در نظر نمی گیرد. یک رهبر اتحادیه کارگری تعداد سالهای کار کارگران مشغول در صنایع تولید پوشاک را به طور متوسط پنج تا هفت سال برآورد می کند. بنابراین طرح فوق اشتغال کامل برای این بخش را با افق انتظار یک کارگر در کامبوج تبیین ساخته و محاسبه می کند. با احتساب شرایط کاری یک بخش ویژه در پنوم پنه دولت توانسته است انتقاد از خود در مورد حمایت از کل کارگران را خنثی سازد، اما نمی تواند پاسخگوی وضعیتی باشد که ساختار فقر حول شرکت در بازار کار را به وجود آورده است. در عوض سعی دارد با عرضه سطح دستمزدهای نازل و کنترل مکانیزمهای بیمه اجتماعی راه حل را به گردن بازتولید اجتماعی از طریق اقتصاد محدود زراعی در روستاها بیاندازد.
نمونه های تایلند و مناطق مرزی میانمار(برمه)
برای بیش از دو دهه، مای سوت نمونه معروف مهاجرین کار و محل استقرار پناهندگان، و دریچه ای بسوی قوانین مهاجرت برای کار در تایلند بوده است. پناهندگان از برمه در کنار مرز تایلند زندگی می کنند و در حال حاضر بیش از دویست هزار نفر را شامل می شوند. علاوه بر این هزاران نفر از ساکنین برمه نیز برای کار به داخل تایلند وارد شده اند که تعدادشان از ده ها هزار نفر در دهه 1990 به نزدیک به سه میلیون نفر در حال حاضر افزایش یافته است. تغییر از پناهندگی به مهاجرت کارگری بیشتر از یک تحول خطی در تعداد است، و در مرکز تلاش برای دانستن جایگاه مهاجرین در سیاستهای انسانی است، روندی که در آن امنیت اجتماعی بیشتر از پیش نقش دارد.
افزودن دیدگاه جدید