سخنرانی در کانون دوستداران فرهنگ ایران در 24 آگوست درباره خشونت های ناموسی: فرضیه های نظری و راه کارهای عملی برگزار شد. در این سخنرانی ضمن توضیح اینکه مفهوم ناموس و شرف در زبان های انگلیسی ،سوئدی، فارسی و ترکی و سیر تکوین آن چیست و چرا خشونت ناموسی را نمی توان با زن کشی مترادف دانست به سه نظریه فرهنگ گرایی، رادیکال فمینیسم و نظریه میان برشی و فمینیسم ضد تبعیض در فهم خشونت های ناموسی پرداختم. همچنین به برخی راه کارهای عملی برای رویارویی با خشونت ناموسی اشاره شده است.
https://kanooneiranian.org/2020/08/25/ویدیوی-سخنرانی-دکتر-مهرداد-درویش-پور-۲/
در گفتگو با هما سرشاردر 29 آگوست از دقیقه 32 تا 55 لینک زیر به چالش های پیش روی می تو در ایران و آزارگری جنسی نظیر عدم حمایت قانون از آنها، حریم خصوصی خواندن حوزه هایی از آزار جنسی در ایران در حالیکه در دیگر کشورها جرم است و...پرداختم و جلوه هایی از قوانین مدافع پنهان یا اشکار برخی از تجاوز جنسی در ایران را برشمردم. در عین حال تاکید کردم جنبش می تو تنها با فاصله گذاشتن بین روایت های افشاگرایانه از آزار و خشونت جنسی از افشاگریه هی بدون سند و با ذکر نام یا افترا زنی و محاکمات مجازی و روانی که خود نقض کرامت افراد و نوعی خشونت روانی است، می تواند به حرکت جدی وموثر در ایران بدل گردد و اینرا یکی از چالش های مهم پیش روی آن خواندم.
در گفتگو با ایران اینترناسیونال در 29 آگوست توضیح داده ام که چرا در حالیکه در کشورهای دمکراتیک پیشرفته رشد دمکراسی با تخفیف مجازات و تغییر هدف آن صورت گرفته است، اما همزمان مجازات خشونت جنسی، خشونت خانگی و خشونت علیه کودکان و زنان به قصد تقویت روند برابری جنسیتی افزایش یافته است. این به معنای پیام ارزشی جامعه به معنای تحمل ناپذیری خشونت از یکسو و از سوی دیگر تقویت حمایت از گروه های آسیب پذیر دربرایر این گونه خشونت ها است
https://www.facebook.com/iranintl/videos/2640821089582101/
در گفتگو با رادیو فردا در 23 آگوست درباره مزاحمت و آزار جنسی زنان در ایران پاسخ های زیر را دادم.
1 افزایش آگاهی جنسیتی به ویژه در میان نسل جوان زنان ایران به رغم ایدئولوژی زن ستیز و قوانین ضد زن در ایران نقش مهمی در شکستن این سکوت و گسترده تر شدن صدای اعتراض زنان قربانی داشته است. علاوه برآن اثرگذاری جنبش جهانی "می تو" هرچند با تاخیر به منطقه نیز سرایت کرده و شجاعت زنان ایرانی و دیگر زنان خاورمیانه را در شکستن این سکوت افزایش داده است. برای نمونه در مصر گسترش اعتراضات زنان علیه آزار جنسی به گونه ای است که نمایندگان پارلمان مصر نیز در پی تصویب قوانینی علیه آزار جنسی برآمده اند. در ایران هرچند حکومت و قوانین زنان قربانی را مورد حمایت قرار نمی دهند اما به هر رو جرات این زنان تحت تاثیر این مسئله افزایش یافته است.
2 در همه جای جهان از جمله در غرب هم خشونت علیه زنان و به ویژه خشونت جنسی تنها حوزه است که قربانی به جای مرتکب احساس شرم و گناه کرده و دل نگران از واکنش افکار عمومی معمولا آنرا پنهان می سازد. با این همه استقلال اقتصادی نسبی زنان، آگاهی گسترده تر در جامعه، حساسیت افکار عمومی، قوانین سخت گیرانه تر در حوزه خشونت جنسی یاری می رساند که زنان در غرب با جرات بیشتری به آزارهای جنسی اعتراض کنند و به ویژه پس از می تو حساسیت جامعه و نهادهای قضایی و قوانین بخت بیشتری برای حمایت از زنان قربانی این خشونت ها فراهم ساخته است. حال آن که در ایران هم افکار عمومی و هم قوانین و حکومت زن ستیز، زنان قربانی را تنها می گذارد. 3 آز آنجا که خشونت جنسی همچون بخشی از هنجار پنهان یا آشکار اقتدارنمایی مردانه به شمار رفته مردانی که مورد خشونت جنسی مردان دیگر قرار می گیرند، به مراتب با دشواری بیشتری حاضرند درباره تجربیات خود از خشونت های جنسی سخن بگویند. تغییر الگوهای مردانگی و تغییر طرز تلقی جامعه و پشیبانی قوانین می تواند یاری رساند با رساتر کردن صدای اعتراض به خشونت های جنسی سکوت در این زمینه شکسته شود. امری که نقش مهمی به پایان بخشیدن یا کاهش خشونت های جنسی دارد. کل این گفتگو را می توانید در لینک زیر گوش فرا دهید.
افزودن دیدگاه جدید