متن سخنرانی رفیق رُزا روزبهان در کنفرانس بین المللی رُزا لوگزامبورگ، ۲۲-۲۴ اکتبر ۲۰۲۱
موضوع صحبت امروز من درباره چگونگی هماهنگ شدن با 'جنبش های دیگر' است.
من می خواهم تعریفی از 'جنبش های دیگر' را از سرزمین مادری خودم شروع کنم: ایران.
زنان در ایران در تمامی ابعاد زندگی اجتماعی، شهروند درجه دو محسوب می شوند. طبق قوانین تحمیلی جمهوری اسلامی ایران، زنان از حقوق اولیه انسانی محروم هستند. آنها حق انتخاب پوشش لباس خود را ندارند. آنها باید تمام بدن خود را در مکان های عمومی بپوشانند. علاوه بر این، آنها باید قوانین سخت پوشاندن موهای خود به نام «حجاب» را رعایت کنند. زنان نمی توانند تقاضای طلاق کنند، حتی اگر ثابت شود که شوهرانشان انها را اذیت و آزارمیکنند. زن مطلقه می تواند تا سن ۷ سالگی حضانت فرزندان خود را داشته باشد. حضانت فرزندان بزرگتر به مردان تعلق دارد. قانون اساسی ایران از زنان حق رئیس جمهورشدن ، فرمانداری، عضو کابینه یا سایر مقامات عالی رتبه دولتی را گرفته است. قانون اساسی جمهوری اسلامی در خصوص شرایط ریاست جمهوری می گوید: رئیس جمهور باید مرد باشد. این امر در انتخاب سطوح پایین هیئت حاکمه کشور نیز صادق است. طبق شرع، زنان مجاز به آواز خواندن نیستند. خوانندگان زن یا باید هنرهای خود را به صورت زیرزمینی اجرا کنند یا به کشورهای غربی مهاجرت کنند. قوانین فعلی می گوید که میراث فرزندان دختر نیمی از فرزندان پسر است. زن متاهل در ایران نمی تواند بدون رضایت کتبی همسرش به خارج از کشور سفر کند. زنان مجرد برای خروج از کشور باید رضایت کتبی پدر خود را دریافت کنند. در غیاب پدر، برادر یا عموی او یا یک خویشاوند مرد دیگر باید به او اجازه خروج از کشور را بدهد. حضور زنان در اماکن ورزشی به عنوان تماشاگر ممنوع است. طرفداران زن ورزش های پرطرفدار مانند فوتبال مجبورند بازی ها را از تلویزیون و در داخل خانه خود تماشا کنند. زنان در ایران از تحصیل در برخی رشته‌های دانشگاهی مانند دامپزشکی، دامپروری، زمین‌شناسی، منابع طبیعی و غیره منع می‌شوند. اگر زن و مردی به‌خاطر روابط خارج از ازدواج دستگیر شوند، به اصطلاح «مجازات» مرد حبس کوتاه مدت یا پرداخت مبلغ معینی به عنوان "جریمه" است اما حکم «مجازات» زن «سنگسار» است: مرگ با پرتاب سنگ. من در اینجا توقف می کنم اما متاسفانه این لیست می تواند طولانی تر باشد.
جمهوری اسلامی ایران همواره اعلام کرده است که قوانین فوق برای محافظت از زنان در برابر آسیب مردان وضع شده است. اما واقعیت داستان دیگری را به ما می‌گوید. تجارت سکس در ایران در حال رونق است. در هر شهر ایران می‌توانید لشکری از کارگران جنسی را بعد از غروب در خیابان‌ها ببینید. به گفته مقامات دولتی، هزاران کارگر جنسی فقط در پایتخت، تهران، وجود دارند. علاوه بر این، به گفته همین مقامات، میانگین سنی کارگران جنسی در ایران ۱۴ سال است. سالانه هزاران نوجوان ایرانی برای استثمار جنسی به کشورهای همسایه مانند ترکیه، امارات متحده عربی و عراق توسط قاچاقیان انسان منتقل می شوند، قاچاقچیانی که سر و سری با مقامات دولتی دارند. بدتر از همه، طبق قوانین اسلامی در ایران، مردان می‌توانند آزادانه از ازدواج‌های کوتاه مدت حتی یک ساعته بهره ببرند. به این نوع ازدواجها صیغه می گویند که در اصل ازدواج کوتاه مدتی است که توسط یک روحانی انجام می شود. زنانی که در چنین مبادلاتی شرکت می کنند ازهیچ گونه حقوق زناشویی یا طلاق بهره وری ندارند.
با وجود بسیاری از قوانین ضد زن تعجب آور نیست که جنبش های فمینیستی زیادی در ایران وجود دارد. در واقع مبارزه زنان برای دستیابی به حقوق اولیه خود تنها جنبشی در ایران است که یک روز پس از انقلاب ضد سلطنتی ۱۳۵۷ آغاز شد و تا امروز قوی و با ریشه دواندن در تک تک خانواده های ایرانی ادامه یافته است.
حزب چپ ایران (فدائیان خلق) از جنبشها و مبارزه زنان ایرانی حمایت میکند. زمانی که ما فرصت حضور در ایران را داشتیم، ساختارهای موازی برای جنبش های فمینیستی ایجاد کردیم. ما فعالانه در اعتراضات زنان شرکت کردیم. ما اقدام به جمع آوری کمک مالی برای زنان نیازمند میکردیم. ما کلاس‌های زیرزمینی ایجاد کردیم تا زنان خواندن و نوشتن را بیاموزند. ما کارگاه هایی را برای آموزش مهارت ها به زنان ترتیب دادیم تا آنها بتوانند کسب و کار خود را راه اندازی کنند. ما به روستاها رفتیم تا اصول رعایت بهداشت، رابطه جنسی بدون خطر، ماهیت رفتارهای زن آزاری از طرف مردان و غیره را به زنان آموزش دهیم.
"حزب چپ ایران (فدائیان خلق) همیشه از هرگونه اعتراض فمینیستی در ایران حمایت کرده است. ما هواداران خود را به مشارکت فعال در چنین فعالیت‌هایی تشویق کرده‌ایم. ما سعی کرده‌ایم صدای خاموش شدگان باشیم. حزب ما تشکیلاتی با تمرکز بر مبارزات فمنیستی زنان ایرانی ایجاد کرده است. ما در هر تظاهرات فمینیستی خارج از ایران حضوری فعال داشته‌ایم. در سطح بین‌المللی، ما حامی بی چون و چرای جنبش‌های فمینیستی جهانی مانند دستمزد برابر برای انجام کار مشابه، مبارزه زنان تگزاس برای حق سقط جنین، مبارزه زنان عربستان برای گرفتن گواهینامه رانندگی، جنبش جهانی Me-Too و به ویژه زنان شجاع افغانستان که در خیابان های کابل، هرات، مزارشریف و هر شهر دیگری در این گوشه از جهان علیه طالبان تظاهرات می کنند هستیم. ".
در درون صفوف حزبمان، ما چندین راهکار را برای توانمندسازی نقش زنان آزمایش کرده‌ایم. زنان ازسهمیه ۳۰ درصدی در ترکیب کمیته مرکزی حزب برخوردارند. گروه کار زنان حزب ما به طور اخص بر مسائل مربوط به زنان در داخل و خارج از حزب تمرکز دارد. هرگونه آزار کلامی، فیزیکی، روانی علیه زنان به طور کامل بررسی می شود.
همه آنچه که گفته شد سوالی در پی دارد: آیا حزب ما در مورد مسائل مربوط به زنان بدون نقص است؟ البته که نه. همیشه جای پیشرفت وجود دارد. به عنوان زنی با سابقه بیش از چهار دهه مبارزه برای حقوق زنان، مشتاقانه منتظر نشست کنگره حزب خود در ۱۲ تا ۱۴ نوامبر هستم تا مسائلی با ماهیت فمینیستی را عرضه کنم.
با تشکر،
رزا روزبهان
عضو شورای مرکزی و از مسئولان گروه کار امور بین الملل حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
----------------------
Oct 24, 2021
Hello everyone!
The topic of my presentation is: How women can align with other movements.
I would like to start with the definition of other movements in my motherland: Iran.
Women in Iran are considered secondhand citizens in all aspects of social life. Under the imposed laws by the Islamic Republic of Iran, women are deprived of basic human rights. They don’t have the right to choose what to wear. They must cover their entire body in public places. In addition, they must observe the strict rules of covering their hair, naming ‘hijab’. Women can not request divorce, even if their husbands are approved abusers. A divorcee woman can have custody of her children up to age 7. Older children’s custody belongs to men. There is no way a woman be elected as president, governor, cabinet member or any other high ranking government officials. The first phrase of the Islamic Republic’s constitution for presidency states: The president must be a Man. This statement resonates itself in selecting lower levels of the governing body of the country. Under the sharia lows, women are not allowed to sing. Female singers either must perform their arts underground or migrate to western countries. The current laws states that, female children’s heritage is half of male children. A married woman in Iran can not travel abroad without the written consent of her husband. Single women must obtain the written consent of their father to leave the country. In the absence of father, her brother or uncle or a male figure in the immediate family structure must give permission to her to leave the country. Women are not allowed to attend sport facilities as spectators. Female fans of popular sports such as football have to watch the games on TV and within the borders of their homes. Women in Iran are barred to study certain University subjects such as Veterinary Science, Animal husbandry, Geology, Natural resources, etc. If a man and a woman are arrested for engaging in extramarital affairs, the so called ‘punishment’ for the man is relatively short-term imprisonment or paying certain amount of money but for the woman the verdict is ‘Sangsar’: Death by stone throwing. I stop here but unfortunately; this list can go on and on and on.
The Islamic Republic of Iran has always proclaimed that the above-mentioned rules are in place to protect women from harm, from the evils of the society, lurking in the shadows, but reality tells us a different story. Sex trading business in Iran is booming. In every city of Iran, you could see an army of sex workers on the streets after sunset. According to the government officials, there are thousands of sex workers just in the capital city Tehran. Furthermore, according to the same officials, the average age of sex workers in Iran is 14. Every year, thousands of Iranian teens are traded for sex exploitation to the neighboring countries such as Turkey, United Arab Emirates, and Iraq by bandits related in one way or another to the government officials. Worst of all, under the Islamic laws in Iran, men could freely enjoy the so-called short-term marriages as short as one hour, officially. Such engagements are called: Sigha which is basically a short-term marriage officiated by a clergy man. Women involved in such engagements have no marital rights whatsoever.
With so many anti-women laws, it’s not surprising that there are lots of feminist movements in Iran. In fact, the women struggle for achieving their basic rights is the only movement in Iran which started a day after the anti-monarchy revolution of 1979 and it has continued to today, strong and with roots in every single household in Iran.
The Left Party of Iran (People's Fadaian) recognizes the women movement and struggle. When we had the opportunity to be in Iran, we created parallel structures for feminist movements. We participated actively in women protests. We organized fundraising events for women in need. We established underground classes to teach women to learn reading and writing. We organized workshops to teach skills to women, so they could start their own business. We went to the farm country to teach women the basics of hygiene's, safe sex, the nature of male abuse behaviors, etc.
In exile, we have always supported any feminist protest in Iran. We have encouraged our sympathizers to actively be involved in such activities. We have tried to be the voice of speechless. The party has created an office with focus on feminist movements in Iran. In every single feminist protest outside of Iran, we have had strong involvement. On the international level, we have always supported global feminist movements such as equal payment for doing the same job, Texas women struggle for abortion rights, Women rights for obtaining driver license in Saudi Arabia, global Me-Too movement, and especially the support for brave women of Afghanistan protesting against Taliban on the streets of Kabul, Herat, Mezare-Sharif, and every other town in that part of the world.
Within the ranks of our party, we have tried several initiatives to empowering women’s roles. 30% quota of the central committee of our party must be women. The women’s office of our party exclusively focuses on women related issues, inside and outside of the party. Any verbal, physical, emotional abuse against women is fully investigated.
All that said, is our party perfect when it comes to women related issues? Of course not. There is always room for improvement. As a woman with more than four decades of struggle for women rights, I look forward to our party’s congress meeting on November 12-14 to raise issues with feministic nature.
Thank you,
Roza Roozbehan
Member of the Central Council and,
Co - Chair of International Committee of the Left Party of Iran (People’s Fadaian)
افزودن دیدگاه جدید