مردم تنگدست، گرسنه و به تنگ آمده از سياست ها و کارکردهای جمهوری اسلامی در دو روز گذشته در تعدادی از شهرهای کشور به خيابان ها آمدند و عليه گرانی، فقر، دزدی و فساد، سرکوب، سياست توسعه طلبانه رژيم در منطقه و ناتوانی حکومت در اداره کشور و عليه روحانيت و ولی فقيه شعار دادند و خواستار تامين آزادی و رهائی زندانيان سياسی شدند. تظاهرات در شهرهای مشهد، نیشابور، کاشمر، شاهرود، کرمانشاه، همدان، تبريز، اهواز، ساری، خرم آباد، سبزوار، رشت، قم، قوچان، قزوين و .......انجام گرفته است. هم زمان با این تظاهرات، در چند شهر دیگر ایران از جمله زنجان و عسلویه نیز گردهمائی صنفی برگزار شده که برخی از آنها با شعارهائی علیه حاکمیت همراه بوده است.
اين بار اعتراضات برخلاف سال ۱۳۸۸ که در تهران آغاز و کانونی گرديده بود، از مشهد شروع و در تعدادی از شهرهای کشور ادامه يافته است. در سال ۸۸ چند ماه طول کشيد تا شعار عليه ديکتاتوری طرح و فراگير شود. ولی اين بار گرچه در آغاز شعارها به مسئله گرانی برمی گشت و عليه حسن روحانی بود، ولی در تداوم خود روی حکومت، ولی فقيه و روحانيت متمرکز شد.
تظاهرات گسترده مردم به جناح های حکومتی و به سلطنت طلبان برنمی گردد. تمرکز شعارها روی حسن روحانی در مشهد در آغاز تظاهرات به اين برداشت دامن زد که گويا جناحی از حکومت سازمان گر تظاهرات در شهرهای مختلف کشور است. هرچند ابتدا در مشهد و برخی شهرهای خراسان جناح مخالف روحانی در دعوت به تظاهرات نقش داشتند، ولی تداوم و تسری اعتراضات به شهرهای ديگر، زير ضرب بردن راس حکومت و روحانيت و طرح شعار عليه ولی فقيه و فرياد شعار "يا مرگ، يا آزادی"، نشان داد که اعتراضات، برخاسته از ميان گروه های محروم و تهی دست جامعه است که جانشان از فقر و تنگدستی و از ديکتاتوری به ستوه آمده و عليه حکومت شوريده اند.
اعتراضات مردم هشداری به جمهوری اسلامی و اعلام مخالفت با سياست های ويرانگر آن، دزدی و فساد، فقر، بيکاری، شکاف طبقاتی، غارتگری باندهای حکومتی، اختناق حاکم برکشور و سياست های توسعه طلبانه در منطقه و حضور نظامی در سوريه است. جمهوری اسلامی ناتوان از اداره کشور و حل بحران های انباشته و در هم تنيده ای است که کشور ما را فرا گرفته است. اين اعتراضات نشانگر گسترش نارضايتی نسبت به حکومت در بين مردم است. مردم خواهان تغييرند.
از سوی دیگر اعتراضات مردم هشداری است به جریان های سیاسی چپ و دموکرات مخالف جمهوری اسلامی. این تظاهرات نشان داد که جامعه در نتیجه بی کفايتی حکومت، فساد و دزدی، غارتگری باندهای حکومتی و دیکتاتوری، آماده انفجار است. در بالا و در میان حکومتیان نیز، جناح های رژیم گریبان یکدیگر را گرفته و به جان هم افتاده اند. اگر جریان های چپ و دموکرات نتوانند متحد شوند و در سمت دادن به شعارها و مبارزات مردم نفش ایفا کنند، نيروهای غيردموکرات می توانند به کمک قدرت های جهانی و منطقه، مبارزه مردم را به کج راه بکشانند.
مردم مطالبات زيادی دارند که در شعارهای آنا ن بازتاب می يابد. نخستين گام در پاسخ گوئی به مطالبات مردم، آزادی زندانيان سياسی، تامين آزادی ها، ريشه کنی فساد و دزدی، کوتاه کردن دست باندهای حکومتی از غارتگری ثروت های کشور، اتخاذ تدابير و سياست های ضرور برای غلبه برفقر، بيکاری و تامين عدالت اجتماعی و پايان دادن به سياست توسعه طلبانه در منطقه و بيرون آمدن از سوريه است.
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
هیئت مسئولین کنشگران چپ
هيئت هماهنگی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران ـ طرفداران وحدت چپ
۹ ديماه ۱۳۹۶ (۳۰ دسامبر ۲۰۱۷)
افزودن دیدگاه جدید