حقوق بشر

امیرحسین بهبودی که اسارت در زندان‌های هر دو رژیم شاهنشاهی و جمهوری اسلامی را تجربه کرده، با اشاره به تداوم تاریخ پیوسته و در‌هم‌تنیده شکنجه و دادخواهی می‌گوید: «دادخواهی ناتمام زندانیان سیاسی دوران شاه به دلیل فرهنگ ضعیف دادخواهی در آن زمان به ثمر ننشسته است و باید برای آن همچنان تلاش کرد.»

با توجه به مسئولیت حقوقی و بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران در قبال این اقدامات فجیع و ضرورت پاسخگویی شفاف، از شما می‌خواهیم از تمام ابزارهای موجود در شرح وظایف و مأموریت‌های خود استفاده کرده تا اطمینان حاصل کنید که این حوادث فوراً و به طور شفاف طبق استانداردهای بین‌المللی بررسی می‌شود و عاملان شناسایی و تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرند. همچنین مطمئن شوید که راهکارهایی برای حمایت خاص از این دسته از دختران دانش آموز ایرانی در نظر گرفته می شود.

ما همبندیان و امضاکنندگان این نامه، فارغ از تفاوت آرا سیاسی و عقیدتی در پافشاری به موازین و اصول حقوق بشر وحدت‌نظر و اصرار داشته و بر این باوریم که آزادی فعالان و کارشناسان محیط زیست ایران؛ سپیده کاشانی، نیلوفر بیانی، هومن جوکار، سام رجبی، مراد طاهباز، امیرحسین خالقی، طاهر قدیریان و همه بی‌گناهان محبوس در زندان‌ها امری ضروری است. هر چند با آزادی‌شان هم، رنج و کابوسی که بر زندگی آن‌ها و خانواده‌ها و جامعه ایران سایه انداخته، جبران نخواهد شد.

ما که به تناسب توان و امکان، برای پیشبرد دادخواهی تلاش کرده‌ایم، باید در این بزنگاه تاریخی با جسارت و صراحت، همزمان با پافشاری بر حقیقت و عدالت، خواهان پایبندی بی چون و چرا به حقوق بشر و کرامت انسان برای همگان باشیم؛ خواهان پایان دادن به شکنجه و اعدام حتا برای آمران و کارگزاران کشتار.

ما امضاکنندگان این نامه درست به همان دلیل که دربرابر رژیم ولایی به دادخواهی برمی‌خیزیم، در برابر نظام سلطنت هم دادخواه بوده و اکنون نیز هستیم. ما در جوانی به مقابله با رژیم شاه برخاستیم، و ورای هر خط مشی مبارزاتی در درجه‌ نخست علیه ستم و نابرابری بوده‌ایم. به زندان افتادیم، شکنجه شدیم و بسیاری از یارانمان را از دست دادیم. رژیم تازه و فضایی که ایجاد کرد اجازه نداد دادخواهی به جریان افتد و فرهنگ‌ساز شود.

زندانی به وسعت وطن ساخته‌اید، همه زندانیان سیاسی و عقیدتی را رها کنید؛ فعالیت سیاسی و اجتماعی، مخالفت با حکومت حاکم، اعتراض، شرکت در تظاهرات، شعار دادن، فعالیت در اینستاگرام و توییتر و داشتن عقیده متفاوت و... جرم نیست.

روز شنبه ۲۲ بهمن هم تعداد دیگری از زندانیان آزاد شدند از جمله‌ی آزادشدگان آرش گنجی، منشی هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران است. آرش گنجی ببا اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی» به ۵ سال، و «تبلیغ علیه نظام» به یک سال، بابت «عضویت و همکاری با گروهک مخالف نظام» به ۵ سال و جمعا به ۱۱ سال زندان محکوم شده بود. مصداق همه‌ی این اتهام‌ها "ترجمه"ی کتابی درباره‌ی تحولات کردستان سوریه (کلید کوچک دروازه‌ای بزرگ) بود.

طی روزهای اخیر تعدادی از زندانیان از جمله صهبا فرنوش، نوشین جعفری، هاله غلامی، افسانه امامی، حمید ناصری، سعید ناصری، روزبه پیری، مهدی سوفالی، محمد غلام زاده، مینا افشاری، مهشید زاهدپسند، حسین یزدی، مهدی مقدری، ندا محسنی، یوسف مرادی، فرهاد میثمی، رضا کشوری، سارا ثابت راسخ و نبیل موفقی از زندان های اوین، تبریز، تهران بزرگ، ازبرم لاهیجان، دستگرد اصفهان، دولت آباد اصفهان، رجایی شهر کرج، قرچک ورامین و ندامتگاه مرکزی کرج آزاد شدند.

فرهاد عزیز، خواسته‌هایی که به بهای جان خود مطرح کرده‌ای، بخش مهمی از خواسته‌های تمام دلسوزان این سرزمین است. اما رسیدن به این خواسته‌ها نیازمند زمان و صدای پر طنین‌تری از آن است که جسم نحیف شما تاب بیاورد.

عکس‌هائی که از فرهاد میثمی طی روزهای اخیر منتشر شده‌است نشاندهنده وضع بسیار دردناک ایشان بعد از اعتصاب غذاری طولانی است. وزن فرهاد میثمی در اثر اعتصاب غذا به‌شدت کاهش پیدا کرده و جز پوست و استخوانی از او نمانده‌است. در نامه‌ای که از زندان ارسال کرده، از تلخ کردن آبی هم خبر داده است که ۱۰ روز آینده خواهد نوشید تا نشانه‌ای از «روزگار تلخ‌تر از زهری ، باشد جمهوری اسلامی بر مردم ایران تحمیل کرده‌است.

ما تعدادی از زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین تصمیم گرفتیم به بهانه پنجمین سالگرد بازداشت فعالان محیط‌زیست حمایت خود را از آن‌ها اعلام نموده و خواهان پشتیبانی نهادهای بین‌المللی، حقوق‌بشری، افکار عمومی و آزادیخواهان برای آزادی آن‌ها شویم. در همین راستا بر حمایت از «روایت‌گری» جهت ثبت واقعیت‌های تاریخی تاکید می‌کنیم، چرا که آن را تلاشی برای توقف فجایع انسانی می‌دانیم، بنابراین از گام‌های مهم زندانیانی چون سپیده کاشانی و نیلوفر بیانی تا علارغم همه مخاطرات احتمالی به افشای ابعاد جنایت و سرکوب در تاریک‌خانه‌های امنیتی و آگاه شدن افکار عمومی بپردازند، حمایت و قدردانی می‌کنیم.

کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان از کشته شدن ۱۶ معترض بر اثر شکنجه برای اعتراف‌گیری در زمان بازداشت خبر داد. کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان در گزارشی که روز چهارشنبه ۱۴ دی (۴ ژانویه) منتشرکرد گفته است علاوه بر شکنجه‌، برخی از کشته‌شدگان در نتیجه جلوگیری از دریافت درمان موثر بعد از زخمی شدن با گلوله به قتل رسیدند.

این سازمان همچنین هشدار داد که محمدبروغنی، محمد قبادلو، سامان یاسین(صیدی) در محاکمه‌ای ناعادلانه در دادگاه انقلاب رژیم در تهران به اعدام محکوم و اکنون در خطر اعدام قرار دارند.عفو بین‌الملل همچنین هشدار داد که خطر اعدام «محمد مهدی کرمی، حمید قره‌حسنلو، محمد حسینی، حسین محمدی و فردی ناشناس» وجود دارد و در رابطه ۱۶ تن به مشارکت در مرگ یک بسیجی به نام روح‌الله عجمیان متهم شده‌اند و این ۵ تن حکم اعدام گرفته‌اند.

از نگاه من دادخواهی چند بُعد مختلف دارد:
1 بُعد حق طلبی و اعتراضی به این جنایات و ترورها،
2 بُعد یادآوری مستمر این جنایات و بازنگری آنها،
3 بُعد مسئولیت اجتماعی نه به عنوان یک دادخواه، بلکه به عنوان کسی که حقوق شهروندی اش زیر پا گذاشته شده است.

ما دادخواهان خاوران،‌شادمانی عمیق خود را از قطعنامه [شورای حقوق بشر] سازمان ملل و دستور تشکیل یک کمیته حقیقت یاب مستقل اعلام می کنیم و ازتمام افراد و سازمانهای حقوق بشری که با تلاشها، ارائه مدارک، بحث و گفتگو با نمایندگان کشورهای مختلف و ارائه بیانیه در شورای حقوق بشر سازمان ملل به تصویب این قطعنامه کمک کردند، قدردانی می کنیم

شورای حقوق بشر سازمان ملل در روز پنج‌شنبه ۲۴ نوامبر با اکثریت آرا به تشکیل کمیسیون حقیقت‌یاب برای رسیدگی به نقض حقوق بشر در خلال اعتراضات سراسری ایران موافقت کرد.

برگزار کنند گان این یادمان پیشتر با انتشار یک فراخوان از همه احزاب، سازمانها، گروه ها، تشکل های سیاسی، حقوق بشری، مدنی، اتنیکی، زنان، کارگری، فعالان محیط زیست و گروههای فعال در حوزه اقلیتهای جنسی و جنسیتی دعوت کرده بودند که در این مراسم که فرصتی برای با هم بودن به رغم تنوع ، گوناگونی و رنگارنگی جنبش دادخواهی است، شرکت کنند.

از این رو به اطلاع شما ریاست محترم جمهوری می‌رسانیم که تمامی افراد امضا کننده این نامه که بیش از ۶ سال است که بدون تعیین تکلیف در روند بازاسکان در کشور سوم، در ترکیه به سر می‌بریم و تا لحظه‌ی نگارش این نامه، دها مرتبه از طریق نهاد‌ها و سازمان‌های مرتبط با پناهندگان از جمله «کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در امور پناهندگان» پیگیر وضعیت خود بوده‌ایم اما متاسفانه به هیچ نتیجه‌ی ملموس و مطلوبی دست نیافته‌ایم و سال‌هاست که پاسخ مشخصی دریافت نکرده‌ایم.

روز ۱۵ شهریور ۱۴۰۱ جمعیتی از خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام، مقابل دادگستری و دادگاه عمومی و انقلاب کرج تجمع کردند و روزهای بعد نیز تا امروز به تجمعات خود مقابل قوه قضائیه در تهران با خواست اعدام نکنید، ادامه داده و خواهان توقف اعدام زندانیان هستند

ما کشته شدیم ما روحمان در تمامی فضای این سرزمین می چرخد .ماروح تاریخی این سرزمینیم روحی که نمی توان کشت! نمی توان به زنجیر کشید و بەسکوت وادارشان کرد. روحی که همه جا حضور دارد.کافی است بەدقت نگاه کنید. آن که پیشاپیش حرکت می کند را می شناسید "؟ به چهره جوان وشاداب جوانی که پیشاپیش معترضین خیابان در حرکت است خیره می شوم .چه چشمانی سیاه ،مهربان و با هوشی دارد!چشمانی که همه ما

تابستان ۶۷ سندی تاریخی از جنایتی ماندگار با محوریت اعتقاد به بنیاد گرایی اسلامی است که برای کشتار، شکنجه و اعدام انسان های دگر اندیش، هم زمان شش زندانی را با یک میله توسط جرثقیل دار می زدند تا زندانیان در بالای دار بیشتر زجر بکشند و جان بدهند

سی و چهارمین یادمان جانباختگان کشتار تابستان ۶۷

در ‌‌دو بخش برگزار میشود
‏‎بخش اول پنل با موضوع ‎آینده جنبش دادخواهی و موانع پیش روی آن
با حضور مهمانان:
‏‎خانم نیره انصاری: حقوقدان، متخصص حقوق بین الملل
نحوه پیشبرد و راهکاری های عملی دادخواهی در حوزه حقوق بین الملل
‏‎آقای نیکفر : نویسنده
‏‎ دادخواهی و چرایی آن
‏‎آقای فرج‌سرکوهی
‏‎کارکرد و چشم انداز های ممکن اجتماعی، فرهنگی و سیاسی دادخواهی

‏‎

با این وجود، زمان به نفع حکومت نیست و هر حرکتی که از سوی جمهوری اسلامی علیه مخالفان انجام می شود، بازخوردی به مراتب بزرگ تر را علیه حکومت در بتن جامعه شکل و سازمان می دهد.
امروز نیز، سپیده رشنو نمادی از جنبش زنان، برای آزادی و تحقق عدالت شده است

زمانی که پیرزن روستائی بهائی با قامتی خمیده از رنج وفشار حاصل از تهاجم نیروهای جمهوری اسلامی در میان خرابه های خانه ویران شده خود فریاد زنان عصا بر زمین می کوبد، از درون وجود آتش گرفته خود ناله میکند و ما را بنام یک هموطن ،همشهری ، هم روستا وهمسایه خود بیاری می طلبد . چگونه می توانیم سکوت کنیم ؟ چگونه می توانیم با تمام نیرو به دفاع ازاین هموطن رنج دیده خود نپردازیم ؟

من که خود رانده شده از خانه، شهر و سرزمین خود هستم درد و اندوه عمیق هر فرد بهائی رانده شده از خانه را حس می کنم. همدرد با پیرزن بهائی دردمند فریاد میکشم وجدان های انسانی را به داوری و دفاع از حق پایمال شده او فرا می خوانم باشد که این نوشته کوتاه همدلی بر انگیزد و پژواک فریاد دردناک تو مادر بزرگ عزیز بهائی باشد.

ما در شبکە صلح و عدالت اجتماعی حملە ترکیە بە منطقە توریستی در استان دهوک در کردستان عراق و هدف قراردادن مردم غیر نظامی را بە شدت محکوم می کنیم.

کانون مدافعان حقوق کارگر در چندین اطلاعیه قبلی خود تا حد امکان خبررسانی کرده است که در سه ماه گذشته علیرضا ثقفی در جدال مرگ و زندگی در زندان کچویی قرار گرفته است. 
وضعیت بحرانی جسمی علیرضا ثقفی به دلیل فشار خون بالا و کمردردهای مزمن بسیار حاد شده است که در دو هفته گذشته بارها  در حین راه رفتن زمین خورده و هفته گذشته بعد از زمین خوردن دندان ثقفی شکسته است. 

گروه راست‌یاد نتایج تحقیق خود را که دربرگیرند‌ه‌ی اسامی بیش از ۳۵۰۰ قربانیِ قتل عام سال ۱۳۶۰ است، در این بانک اطلاعاتی آنلاین گردآوری و منتشر کرده ‌است. این پژوهش همچنین شامل یک فهرست از اسامی و مشخصات افرادی است که در جریان قتل‌عام مخالفان سیاسی در سال ۱۳۶۰ مشارکت داشته‌اند. اغلب این متهمان در حال‌ حاضر دارای مناصب عالی سیاسی و قضایی هستند. بر همین اساس، پژوهش حاضر قتل‌عام مخالفان سیاسی در سال ۱۳۶۰ را یک کلان‌جنایت ارزیابی می‌کند که لازم است موضوع تحقیقات مستقل و متناسب حقوقی قرار گیرد

رای نهایی هرچه باشد در نفس قضیه تغییری نخواهد داد و آن اینکه مسیولین حکومت نکبت‌بار اسلامی، کفتارانی مثل نیری، پورمحمدی، اژه‌ای، فلاحیان و بطور خیلی ویژه رییس جمهور شش کلاسه، رییسی قصاب باید بدانند که این تازه آغاز راه است. دادخواهان خواب را بر چشمان این کفتاران مردارخوار و ادمکش آشفته خواهند کرد. بدانند که به سراغ آنها هم خواهند رفت. هیچ کجای دنیا برای انها امن نخواهد بود

ما دادخواهان خاوران،‌ شادمانی عمیق خود را از نتیجه‌ رأی عادلانه دادگاه حمید نوری در استکهلم ابراز می‌داریم و از تمام دست اندرکاران این دادگاه؛ از دادستان‌ها و هیات قضات و تمامی خانواده‌های دادخواه و فعالان سیاسی، اجتماعی و حقوق بشری که در این راه ما را همراهی کردند تا به نتیجه‌ی مطلوب برسیم، قدردانی می کنیم. امید که این محاکمه‌ی تاریخی و حکم عادلانه‌ی حمید نوری، درس عبرتی برای جنایت‌کاران و دیکتاتورهای حاکم بر ایران و سراسر جهان شود و بدانند که هیچ جنایتی بدون مجازات نخواهد ماند. امید با اتحاد و همبستگی با همدیگر، روزی بتوانیم تمامی زندانیان سیاسی در ایران را آزاد کنیم،

رژﯾﻣﯽ ﮐه ﭘﺎﯾه های ﻣردﻣﯽ داﺷﺗه ﺑﺎﺷد و ﻧﮕران اداﻣه ﺣﯾﺎت ﺧود ﻧﺑﺎﺷد ﺑه داغ و درﻓش، اﻋدام و ﺷﮑﻧﺟه ﻧﯾﺎزی ﻧدارد. رژیم جمهوری اسلامی قدر قدرت نیست که اگر بود احتیاجی به دستگیری خانواده های دادخواه نداشت. این سرکوبها برای ایجاد فضای رعب و وحشت است. باید در مقابل این رژیم قرون وسطایی بایستیم، از خانواده های دادخواه حمایت کنیم واجازه ندهیم جان های بیگناه دیگری قربانی ادامه حیات این رژیم اهریمنی بشود.

بعد سی واندی سال بنا به اعتراف "نیری" حاکم مرگ از طرف خمینی "اگر قاطعیت امام نبود شاید ما اصلاً این امنیت را نداشتیم" جمهوری اسلامی برای بقای خود باید این کشتار را انجام میداد! تا راه "امام"را هموار سازد! تا او جام خون از کاسه سرجوانان گیرد!رگهای خشگیده خود را سیراب سازد. مردی که هیچ احساسی نه برای وطن داشت و نه برای اولاد وطن.
کشتار هزاران زندانی پایان می یابد؛ لحظات اندوه فرا می رسند؛ ساک‌های لباس، مادران و پدران مضطرب بر در زندانها. لیست‌های اعدام‌شدگان. شرمتان باد اگر شرمی دارید.

ما دادخواهان خاوران امیدواریم که در رای گیری مجدد در صحن عمومی، نمایندگان پارلمان بلژیک رای خود را تقییرداده و اجازه ندهند چنین قانونی که جان انسانها را به خطر می اندازد تصویب شود. ما هر گونه مماشات دولت های اروپایی با جمهوری اسلامی که بر اساس منافع سوداگرانه آنان صورت می‌گیرد را محکوم میکنیم و از تمامی نهادهای بین المللی و حقوق بشری، حقوقدا‌نان، روزنامه نگاران، فرهنگیان، تشکل‌های زنان، سندیکاهای کارگری جهان و مردم ازادی خواه کشورهای اروپایی و بویژه کشور بلژیک میخواهیم که نسبت به ...

جنبش معلمان که در زمینه ی خواسته های صنفی-آموزشی خود بر اصول مبارزه ای کلاسیک یعنی سازماندهی، تفکر اجتماعی و داشتن لیدرهایی در لایه های گوناگون آن گام نهاده و در این مسیر خواهان بازگشت حاکمیت به پایبندی به قوانین ناقص و علیل نیم بند خود هست، آنقدر توانسته است گفتمان قدرت تولید کند که دستان آهنین سرکوب قدرت حاکم را به سوی پیکره و بدنه اش روانه سازد. یکی از اعضای این بدنه که در تولید این گفتمان نقش داشته، جعفر ابراهیمی است.

برای بسیاری از این پناهجویان ۲۴ جون روز پایان انتظار بود و باید باستقبال سرنوشت میرفتند. فردای روز ۲۴ جون شاهدان و روزنامه ها خبر از فاجعه انسانی بزرگی میدادند. سی و هفت کشته و بیش از ۲۰۰ نفر مجروح نتیجه تلاش پناهجویان برای گذر از مرز در منطقه نادور مرز میان آفریقا و اروپا.
حمید حسینی- محمود علیزادە