یداله بلدی

در شهر هامبورگ که امسال تعداد رأی دهندگان یکدهم ۴ سال قبل بود، هنگام ورود و خروج به ساختمان کنسولگری، همان اندک رأی دهندگان با رکیک ترین ناسزاها و لمپنی ترین فحاشی‌ها روبرو می‌شدند و توصیه ها و تذکرات برگزار کنندگان در رعایت اصول اخلاق و عفت‌کلام و ترغیب آنان به دادن شعارهای سیاسی، هیچگونه نتیجه ای نداشت، و اگر هم از پلیس خواهان اخراج آنها می‌شدیم، نه تنها در افکار عمومی بازتاب خوشایندی نداشت، بلکه کنسولگری هم از این برخورد سوء استفاده می‌کرد و تمام نیروهای مخالف را متهم به ایجاد درگیری درونی میکرد.

ازجمله وعده هائی که این هفت شیاد در دو مناظره اخیر اعلام کردند: رسیدگی به وضعیت کولبران و سوختبران بود. درحالیکه سال‌هاست پرونده کولبران در مجلس همچنان راکد مانده است وهیچکدام از این ریاکاران اقدامی درجهت تصویب وحتی مطرح کردن آن انجام نداده اند. بیشتر کاندیداها دراین مناظرات در وهله اول به شرایط و رنج کولبران و سوختبران اعتراف می‌کنند، سپس نوید برنامه ریزی برای بهبود شرایط آنان‌ را مطرح می‌کنند.

در میان قهرمانان و ورزشکارانی که بیانیه حمایت از "رئیسی" را امضا کرده اند، چند چهره شاخص به چشم می خورد؛ از جمله این چهره‌ها یکی از مربیان سرشناس فوتبال و اهل خوزستان است؛ این مربی محبوب به خوبی می‌داند که جوانان ماهشهری درآبان سال ۹٨ قتل عام شدند؛ اگر این قتل عام را محکوم نمی‌کنید، حداقل از قاتلان حمایت نکنید؛ از همه دردناکتر، دختران قهرمانی هستند که بیانیه را امضا کرده اند

بیش از یک ملیون از هموطنان ما از راه کولبری و سوخت بری امرار معاش می کنند. اینها حرفه های شاق و مرگ زای فاجعه باری اند نشانگر بی مسئولینی حاکمیت غارتگر نسبت به زندگی چنین شمار بزرگی از انسانها. حاکمیتی که قرار بود بر دست کارگران بوسه بزند، بر قلب زحمتکشان گلوله می زند.

دز طی ۲۳سال گذشته مراسم یادمان فاجعه ملی سال ۶۷ را همواره برگزا رکرده ایم، که شامل سخنرانی اعضای خانواده جانباختگان و نمایش فیلم و شعر خوانی و موسیقی بوده و هرسال عکس و مشخضات بیش از ۴۰۰۰ جانباخته را به نمایش می‌گذاشتیم. در دوسال اخیر که امکان برگزاری یادمان در سالن فراهم نبود در هوای آزاد این مراسم برگزار گردید.

پس از تولد جنبش فدائی که سر آغاز آن سیاهکل بود، نه تنها روشنفکران و نویسندگان و دانشجویان بلکه ورزشکارانی که دارای گرایشات آزادی‌خواهی و عدالت‌خواهی بودند نسبت به این جنبش که سکوت و اختناق جامعه را شکسته بود سمپاتی نشان دادند. جنبش فدایی از آغاز با ورزش و به‌ویژه ورزش کوهنوردی عجین بوده و کوهنوردی بخشی آز آموزش‌های ضروری بود و حتی خیلی از اعضای سازمان چریک‌ها در حین کوهنوردی با یکدیگر آشنا شده بودند. زنده‌یاد بیژن جزنی و یاران هسته‌ی اولیه جنبش فدایی، همگی از کوهنوردان باتجربه بوده‌اند. به‌ویژه زنده‌یادان جلیل انفرادی و اسکندر صادقی‌نژاد.

اما پس از گذشت ۴۲ سال، نه تنها این امکانات برآورده نشده‌اند، بلکه مردم ، به‌ویژه اقشار آسیب، پذیر روز به روز در ورطه فقر و فلاکت بیشتری فرومی‌روند، و بخش زیادی ازمردم از داشتن حداقل امکانات اولیه نیز محروم هستند. باتوجه به فقر روز افزون و افزایش آسیب دیدگان جامعه، عده ای از مردم نیکو کار و انساندوست که در برابر فقر و محرومیت مردم احساس مسئولیت می‌کنند، با وجود تمام مشکلات، کارشکنی‌ها و کمبود امکانات، به یاری هموطنان می‌شتابند، تا شاید درحد توان خود مرحمی بر زخمهای عمیق تهیدستان و نیازمندان باشند