ژوئن 2019

راستاهای عمومی برنامه حزب چپ ايران (فدائيان خلق) در اختيار شما است. اين سند برای ارائه به نخستين کنگره حزب توسط کميسيون خطوط برنامه تهيه شده است. کميسيون پيش نويس راستاهای عمومی برنامه را تهيه و برای اظهارنظر و ارائه پيشنهاد در اختيار اعضای حزب گذاشت. پيشنهادهای دريافتی در کميسيون مورد بحث و بررسی قرار گرفت. اکنون سند پيشنهادی به کنگره، برای اظهار نظر منتشر می شود.  

فایل صوتی جلسه پرسش و پاسخ تلگرامی، جمعه ۳۱ خرداد ۹۸:

میهمان این هفته: آقای احمد جواهریان، پژوهشگر، شاعر، فیبمساز، فعال و زندانی سیاسی سابق

هر طرحی که بخواهد با نفت به مثابه حلقه مرکزی و گرهی اقتصاد ایران تماس بگیرد، باید در درجه اول براساس وضعیت واقعی اقتصاد ایران، رابطه ای منطقی و قابل توضیح با توسعه پایدار داشته باشد.

 بررسی این فاجعه نیازمند پرداختن و بررسی رویدادهای یک صد سال اخیر از مشروطیت به این طرف است. نمی توان تصادم خونین مجاهدین را با دیگر هم مسلکان مسلمان خود مورد کنکاش قرار داد، بی آنکه سلطه دیر‌‌‌‌پای شریعت‌مداران حوزه های علمیه را بخصوص در این صد سال اخیر از نظر دور داشت.

این نکته را باید در نظر داشت که پرورش فکری گرامشی متأثر از نظریه‌پردازان و مکتب‌های مختلف فکری بود. با آن که قطعاً مارکس بزرگ‌ترین تأثیر را بر جهان‌بینی و روش‌شناسی او داشت، اما ذهن باز و جست‌وجوگر او پهنه‌ی فکری بسیار وسیعی را در حوزه‌های فلسفه، علوم سیاسی، جامعه‌شناسی، و تاریخ دربرمی‌گرفت.

بازنشستگان در کنار اعتراض بە فساد و نهادهای حکومتی بانی و مروج فساد، در تجمع شان از مطالبات و حق و حقوق سایر مزدبگیران و مردم عادی دفاع نمودند و با دعوت همگانی بە اتحاد و پیوستن بە اعتراضات بە منزلە راە رهایی از وضعیت غیر قابل تحمل موجود، بلوغ و نبوغ سیاسی و روحیە و جسارت شان را نشان دادند.

اکنون می توان به موضوع دیگری پرداخت. این موضوع مرتبط با ایدۀ استفاده از تکنولوژی نه تنها برای کاستن از مدت زمان کار، بلکه همچنین برای افزودن به محتوای کیفی آن است. چنان که در ابتدای این نوشته توضیح داده شد، تحقق دیدگاه کارل مارکس دایر بر آینده ای بهتر، مستلزم ساماندهی مجدد کار است به عنوان فعالیتی در گریز از "از خود بیگانگی"، و اجرای این ساماندهی هم به نوبۀ خود تا حدودی وابسته است به استفاده از تکنولوژی.

با اوضاع نامناسب اقتصادی کشور و وجود تحریم های کمرشکن روند اخراج کارگران در ماههای آینده، با شیب تندتری پیش خواهد رفت و بە موازات آن اعتراضات کارکری با شدت و حدت بیشتری ادامه خواهند یافت و حکومت با چالش های جدیدی مواجه خواهد شد.

هرگاه مذاکرات برای تأمین این منافع به نتیجه نرسد، معروف است که اتحادیه ها به بالابردن سطح مبارزه و ستیزهای جدی تر مانند اعتصاب و عدم حضور در محل کار، تظاهرات و اجتماعات خیابانی متوسل می شوند که نه تنها می توانند تولید را متوقف کنند بلکه کل اقتصاد را هم از کار بیاندازند.