کارگری

به عنوان اتحادیه های‌ کارگران حمل و نقل، ما افتخار ایستادن در کنار مردم تحت ستم را داشته ایم. اساسنامه و سیاست های ما بر اساس اصول صلح، عدالت، فرصت های برابر، ضد امپریالیسم، دموکراسی و استقلال بنا شده است. ما مسئولیت اخلاقی داریم که بی عدالتی ها را به طور عینی شناسایی کنیم و با همه طرفین در روند ایجاد یک صلح واقعی و پایدار کار کنیم.

ما همچون اتحادیه‌های کارگری جهان خواهان آتش بس فوری و پایان دادن به جنگ و محاصره غزه هستیم. ما از تمامی کارگران و ‌مردم زحمتکش کشور می‌خواهیم که به نظرات و تبلیغات جنگ طلبانه از هر سوی، به نژاد پرستی، عرب‌ستیزی، یهودی ستیزی، افغان ستیزی و دیگر نظریات و‌ فعالیتهایی که بجای اتحاد و‌ همدلی دنبال دشمنی مردم منطقه با یکدیگر هستند وقعی نگذارند.

جامعه هنری و تمام اقشار جامعه ما برای سوگواری این عزیزان، ابتدا باید مسئولیت جمعی خود را به یاد آورد، بار سنگینی که هر چند عادلانه نیست، اما این روزها بر دوش نحیف جوانان، زحمتکشان، زنان، روشنفکران، هنرمندان، دانشجویان و تمام اقشار دغدغه مند قرار گرفته است. در پیچهای پیشِ رو، صیانت از حیات فکری و مادی اعضای جامعه، و حمایت از تمام زندگیها بی هیچ تبعیض و استثنا، و همبستگی برای احیا و حفظ کرامت انسانی لگدمال شده ی تمام افراد، گروهها، و طبقات تحت ستم، بر عهده خود ما است، و سکوت ما تنها به تشدید این چرخه ی خشونت و مرگ کمک خواهد کرد.

شعبه دوازدهم بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب اهواز علیه هفده کارگر معترض گروه ملی فولاد اهواز بخاطر اعتراضاتشان علیه فساد مدیریت و علیه سطح نازل حقوق ها و عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل، با گستاخی تمام احکام زندان و شلاق صادر کرد. ما دو نهاد کارگری در مراکز نفتی، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت و شورای سازماندهی کارگران غیر رسمی (ارکان ثالث) در نفت مراتب انزجار خود را نسبت به چنین احکامی که اوج بربریت و تحقیر و توهین علیه کارگر است اعلام میداریم.

وقتی شنیدم بار دیگر عده‌ ای از این کارگران به اتهام‌های امنیتی محاکمه شدند، با خود گفتم این بیدادگاهی است برای سرکوب تمام کارگران و‌ حمایت از سرمایه داران و‌ چپاول گران منابع عمومی کشور که از قبل کار، زحمت و استثمار ما و‌ تخریب محیط زیست به ثروتهای نجومی رسیده اند. من هم خود را در کنار کارگران آق‌دره و تمام زحمتکشان مورد ستم و سرکوب می بینم. کلیه اتهامات واهی علیه این کارگران لغو باید گردند. اعتراض، اعتصاب و ‌تشکل از حقوق ابتدایی همه ما کارگران باید باشد.

آموزش بین‌الملل (EI) با انتشار نامه‌ای در خصوص وضعیت معلمان، از اتحادیه‌های آموزشی عضو خود در سراسر جهان خواست که از مقامات جمهوری اسلامی ایران بخواهند که بلافاصله و بدون قید و شرط معلمان زندانی تشکل‌های صنفی، اتحادیه‌های کارگری، را آزاد کنند و به حقوق اتحادیه‌ها احترام بگذارند.

شورای اتحادیه‌های جهانی، نگرانی عمیق خود را از تشدید اقدامات سرکوب‌گرانه، به ویژه در نزدیک شدن به سالگرد قتل ژینا_مهسا_امینی در ۱۶ سپتامبر، علیه معلمان، روزنامه‌نگاران، فعالان اتحادیه‌های کارگری، فعالان دانشجویی و مدافعان حقوق زنان ابراز می‌کند. ما این سرکوب در ایران را محکوم می‌کنیم و فورا خواستار توقف فوری آن هستیم، چرا که توانمندسازی تشکل‌های صنفی برای دفاع و حمایت از حقوق کارگران، سنگ بنای هر جامعه دموکراتیک است.

با گرامیداشت یاد تک تک جانباختگان و با بلند کردن فریاد دادخواهی، شعار "زن، زندگی، آزادی" را هر چه رساتر سر دهیم و با اعلام اعتصاباتمان شروع دوباره ای را رقم بزنیم. ما همچنین ضمن تاکید بر توقف اعدامها و لغو مجازات اعدام، آزادی فوری همه بازداشت‌شدگان انقلاب و زندانیان سیاسی، منشور خواستهای حداقلی بیست تشکل را همچنان منشور اتحاد مردمی در انقلاب "زن، زندگی، آزادی" میدانیم.

اکنون حدود ۱۶ ماه است که او زندانی شده و از مراقبت‌های پزشکی لازم برخوردار نیست؛ طبیعتاً مصرف غذای بی‌کیفیت و نامطلوب زندان به همراه عدم پایبندی بخش درمانی زندان به مسئولیت‌های خاص درمانی، این معلم کنشگر را از حیث شرایط جسمانی در وضعیت حاد و بحرانی قرار داده است به گونه‌ای که تداوم این وضعیت، جان او را شدیدا به مخاطره خواهدانداخت.

سال بە سال تعداد حوادث کار بیشتر می شود و وزیر کار بە جای رفع مشکل، آمار جعل می کند و قوانین حمایتی را از میان برمی دارد و زمینە برای چنین حوادثی ایجاد می نماید.

عضویت جمهوری اسلامی در هیات مدیره سازمان جهانی کار از سوی کارگران ایران قابل قبول نیست و درواقع حکومت باید به خاطر سرکوب کارگران ایران مورد مواخذه بین‌المللی قرار گیرد. ما همچنین انتظار داریم تا از هر طریق ممکن به حکومت ایران فشار بیاورید تا کارگران، معلمان و فعالین اجتماعی و سیاسی زندانی را فوری و بدون قید و شرط آزاد نماید.

در حافظه‌ی جمعی ما ۲۸ مرداد یکی از معدود لحظات تعیین‌کننده‌ای است که تاریخ ما را به دو دوراهی «پیش» و «پس» از خود تقسیم کرده است. نزدیک به سه دهه طول کشید تا جنبش مردمی ما بتواند از خاکسترهای کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ سر برآورد، و پس از آن در دهه‌ی ۱۳۶۰ مجدداً با حذف فیزیکی گسترده مواجه شد که سه دهه‌ی دیگر از ما زمان برد.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، حمایت قاطع خود را از اعتراضات صنفی تمامی بازنشستگان اعم از کشوری و تامین اجتماعی اعلام نموده، از تمامی فرهنگیان شاغل و بازنشسته دعوت می‌نماید که در سه‌شنبه‌های اعتراضی در کنار دیگر همکاران بازنشسته اعتراض خود را به روند موجود اعلام دارند تا ضمن حمایت از همکاران خود، مانع از ادامه این وضعیت آزار دهنده و ظلم آشکار شوند.

«حیدر محسنی» در توسعه‌ی پتروشیمی نقش داشت، آن کارگران دیگری که دست به خودکشی زدند یا بعد از اخراج بیمار و خانه‌نشین شدند و سکته کردند، همه در توسعه‌ی پتروشیمی نقش داشتند، اما نه تنها جیب‌هایشان پُر نشد، بلکه شفاهی یا در یک تماس تلفنی به آن‌ها گفتند «شرمنده دیگر شما را نمی‌خواهیم».

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وحومه خواستار پایان دادن به این روند غیر انسانی و آزادی فوری و بی قید شرط رضا شهابی و اعزام به وی بیمارستان در شرایط مناسب و هچنین خواستار آزادی بی قید وشرط دیگر اعضای زندانی خود داود رضوی، حسن سعیدی و سایر فعالین کارگری و معلمی و‌مدنی می باشد.

مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدنی و همۀ زنان و مردانی که به جرم فعالیت در سازمان های حرفه ای و سندیکائی دستگیر، شکنجه و به حبس های طولانی محکوم شده اند و یا در سیاهچال ها به صورت بلاتکلیف به سر می برند، یکی از عرصه های مهم مبارزه است و به همین جهت مبارزه برای آزادی معلمان زندانی از اهمیت ویژه ای برخوردار و شایستۀ پشتیبانی کامل و بی دریغ است.

پس از پایان جمع‌آوری امضاء برای نامه به ریاست قوه قضائیه معلمان بسیاری با تماس یا ارسال پیام درخواست امضاء نامه را داشتند که متاسفانه فرصت آن پایان یافته بود. بنابراین تصمیم گرفته شد برای انجام این مهم کمپین یکصدهزار امضاء راه‌اندازی شود تا با حمایت شما همکاران گرامی این درخواست به گوش همه مسئولان کشور رسانده شود.

«کار با اعمال شاقه»؛ چکیده‌ی حرف‌های علی کارگر معدن، در همین چند کلمه خلاصه می‌شود. کار کردن کیلومترها زیر زمین، در معادن خصوصیِ سرمایه‌داران و وقتی ایمنی نه حرف اول را می‌زند و نه حتی حرف آخر، از اعمال شاقه چیزی کم ندارد

شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران ضمن محکوم نمودن رفتار غیر مسئولانه و حرکت متحجّرانه گروهی که نه درک درستی از فرهنگ دارند و نه هنر را به مثابه فرهنگ می‌بینند، به‌حمایت از دانشجویان دانشگاه هنر اعلام می‌دارد، هر نوع اهرم فشار بر نهادهای دانشگاهی و دانشجویان پیشرو، نتیجه‌ای جز تزلزل در پایه های حاکمیت نخواهد داشت. این را می‌توان به‌وضوح از بیانیه قاطع دانشجویان این دانشگاه دریافت

ما دیگر حاضر به ادامه تحمل این بردگی و بی حقوقی ها نیستیم. ما کارگران نفت هشدار میدهیم که در صورتیکه سرکوب زنان تحت لوای حجاب و تعرض به دانشگاهها ادامه یابد، تا وقتی که به اذیت و آزار زنان بخاطر حجاب پایان داده نشود، تا وقتی که به بازداشتها و سرکوبگری ها پایان داده نشود، و سرکوب مردم پایان نیابد، ساکت نخواهیم ماند و همصدا با همه مردم ما نیز دست به اعتراضات علنی و گسترده خواهیم زد و کار را تعطیل خواهیم کرد

دست بردارید از این بازیها و خیمه شب بازی ها؛ میدانید راه حل چیست؟ اخراج شما نمایندگان قلابی کارگران در هر جا که به اسم کارگر نمایندگی میکنید. کارزار هم فقط اعتصاب هر چه گسترده تر و سراسری تر – در این شرایط نمایندگان واقعی کارگران در میدان مذاکره، دستمزد واقعی را بر اساس استانداردهای جهانی و تورم واقعی و موجود در کشور و آنچه که در سفره ی مردم فرودست دیده میشود تعیین میکنند

در این نامه خیلی محرمانه اعتراف کرده اند که تا تاریخ ۱۲ اردیبهشت بیش از ۱۲ هزار کارگر تنها در منطقه پارس جنوبی وارد اعتصاب شده اند و علیرغم فشار و تعیین ضرب‌الاجل پنج روزه شورای تامین استان بوشهر برای بازگشت کارگران اعتصاب‌کننده به سر کارشان، تا روز هشتم اردیبهشت فقط حدود ۳۰۰ نفر به محل کار بازگشتند

انتظار می‌رود که کانون‌های عضو شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان ایران، به‌رغم شرایط شکننده و کارشکنی‌های حاکمیت با ابتکار عملی شایسته، زمینه‌ی برگزاری مجامع عمومی را فراهم نمایند. تلاش در این مسیر و برنامه‌ریزی حساب‌شده برای تحقق آن با برگزاری انتخاباتی غیر‌گزینشی و ایجاد فرصت برای حضور چهره‌های جدید و انتخاب هیئت مدیره‌های پویاتر از وظایف تاریخی همه تشکل‌های سراسر کشور است

دیروز ۲۱ خرداد ماه دادگاه طاهره نقی‌ئی دبیرکل سازمان معلمان ایران در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران با حضور وکیل مدافع ایشان برگزار شد.
طبق گفته‌ی یکی از اعضای این تشکل: قاضی شعبه ۲۶ دفاعیات لازم را اخذ نمود، اما گفته به احتمال زیاد فعالیت ایشان نشر اکاذیب است و فعالیت تبلیغی علیه نظام نبوده لذا اتهام امنیتی نیست و باید در دادگاه عمومی بررسی شود.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

چه کسی ادعای کارشناسی این قوانین ضدانسانی، ضد اخلاقی و ضد پویایی اجتماعی و اقتصادی را کرده است؟ چه کسی گفته کارگر و مزدبگیر همیشه باید استرس و ترس از فردای خود داشته باشد؟ چه کسی گفته است کارگر و مزدبگیر از اول قرارداد تا آخرین روز قرارداد به فکر تمدید یا عدم تمدید قرارداد باشد و هر شب کابوس ببیند؟ چه کسی پیامدهای مخرب روانشناختی و جامعه شناختی این وضعیت را بر فرد، خانواده، جامعه، و روان و اعصاب کارگران و اطرافیان و حتی پیامدهای آن برای بازدهی و بهره وری آن را بررسی کرده است؟

اما نکته ای که هست فضای اعتراض در مراکز مختلف نفتی همچنان انفجاری است. ما کارگران همچنان به وضعیت معیشتی و کاری خود اعتراض داریم، این را هم پیمانکاران و هم مقامات مسئول خوب میدانند بنابراین باید خود را برای دور بعدی اعتراضاتمان متحد تر و قدرتمند تر آماده کنیم البته این را هم بدانیم هر قدم کوچکی از عقب نشینی پیمانکاران نتیجه فشار اعتصاب ما کارگران است.
در هرحال اکنون بخشهایی از همکاران ما سر کار برگشته اند و بخش های معینی نیز همچنان در اعتصابند

دراجلاس امسال درحالی که بسیاری ازنمایندگان واقعی کارگران ایران ،فعالین سندیکائی در زندان بسر می برند ، قرار است نمایندگان حکومتی و ضد کارگری رژیم ،نقض مقاوله نامه و تعرض به طبقه کارگرایران رالاپوشانی و کتمان کنند.آنها قراراست پایبندی واجرای مقاوله نامه هاو توصیه نامه های سازمان جهانی کار را از سوی رژیم نشان دهند.

طبق روال معمول در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار، امسال هم افرادی تحت عنوان نماینده کارگران ایران در این اجلاس حضور خواهند داشت.
این دروغ آشکاری است که این افراد نمایندگان کارگران هستند، همانطور که شما شرکت کنندگان اطلاع دارید، این افرادنماینده صاحبان سرمایه و حاکمیت ایران هستند و هیچ ربطی به منافع کارگران در ایران ندارند.

ما از هیات های نمایندگی اتحادیه های شرکت کننده در این اجلاس درخواست داریم که این سرکوبگریها و نقض فزاینده حقوق کارگران و معلمان و به خصوص نقض حق تشکل یابی مستقل و حق برپایی تجمع و اعتراض که پایه ای ترین حقوق مردم در هر جامعه است را محکوم کنند.
ما از هیات های نمایندگی کارگری شرکت کننده در اجلاس همچنین میخواهیم که سرکوب تشکل های مستقل صنفی و کارگری و اعضای آنها توسط دولت ایران را محکوم کنند.
ما از نمایندگان کارگری حاضر در کنفرانس بین‌المللی کار می‌خواهیم که اعتراض خود نسبت به این اقدامات سرکوبگرانه را به هیات‌ نمایندگی دولت ایران اعلام کنند

ما از هیات های نمایندگی اتحادیه های شرکت کننده در این اجلاس درخواست داریم که این سرکوبگریها و نقض فزاینده حقوق کارگران و معلمان و به خصوص نقض حق تشکل یابی مستقل و حق برپایی تجمع و اعتراض که پایه ای ترین حقوق مردم در هر جامعه است را محکوم کنند.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، به نمایندگی از بخش بزرگی از جامعه معلمان کشور، تاکید دارد که معلمان ایران نه تنها به هیچ یک از قدرت‌های جهانی در حل مسایل خود توهم ندارند بلکه رویکرد این قدرت‌ها را بخشی از ماشین سرکوبی تلقی می‌کند که دیکتاتوری‌ها را به سرکوب تمام‌قد نیروهای معترض مستقل سوق می‌دهد، اگر چه تلاش کرده‌اند با بیانیه‌ها و اعلان‌ها ریاکارانه، غیر آن را به مردم نشان بدهند.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ضمن محکوم کردن قاطعانه اعدام صالح میرهاشمی، سعید یعقوبی و مجید کاظمی خواستار متوقف کردن بی چون و چرای هرگونه مجازات اعدام برای کلیه زندانیان سیاسی و عمومی است
طبقه کارگر و سندیکاهها و دیگر تشکلات مستقل کارگری با تمام اشکال اعدام مخالف هستند، و لغو‌ مجازات اعدام از خواسته های تمامی افراد، تشکیلات و گروه­های کارگری بوده و ‌هست و بر همگان است که یکصدا چنین احکام ظالمانه­ ای را محکوم کنند و در برابر آن بایستند

این اعدام ها تهدیدی برای همه ما کارگران و ما مردم در جامعه است که فریاد زن زندگی آزادی سر دادیم و علیه قتل مهسا امینی فقط به جرم حجاب ،اعتراض کردیم و به خیابان آمدیم و اعتراض خود را علیه اینهمه بی حقوقی و فقر و گرانی و بی تامینی فریاد زدیم

باز هم بامداد امروز همچون هزاران صبح خونین دیگر در ۴۴سال گذشته؛خون جوانان شتک زد بر آسمان وطن و کاسبان دین و قدرت، به گمان خود، پیامشان را با قاطع‌ترین شکل ممکن؛ به مردم رساندند: «خفه می‌کنیم!»
غافل از آنکه ما نه تنها با ماشین اعدام حکومت خفه نمی‌شویم، بلکه خروش و طغیانی دیگر را رقم خواهیم زد.
ما را از مرگ و اعدام نترسانید، ما برای پس گرفتن جانها و جوانان‌مان، هیچگاه چنین استوار و پابرجای نبوده‌ایم

پرسش اصلی بحث من این است که در برابر چنین وضعیتی بدیل مطلوب طبقه‌ی کارگر و فرودستان جامعه چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد. آنان باید در پی چه تغییراتی باشند؟
نخستین نکته‌ این است که تمامی بحران‌هایی که امروز با آن مواجه‌ایم ناشی از آن است که زندگی سیاسی ما در تمامی چهار دهه‌ی گذشته و فراتر از آن در بخش بزرگ تاریخ ایران معاصر در نظام‌های سیاسی خودکامه گذشته است. اولویت نخست پایان بخشیدن به چرخه‌ی استبداد و بازسازی استبداد است.