جامعە در حرکت بسوی خلق جنبش انقلابی

در این هفتە در چهل و ششمین سال پیروزی نیروهای ضد انقلاب بر انقلاب ٥٧ درست در روزهایی کە رژیم چهل و ششمین سال پیروزی خود را داشت جشن می گرفت، اعتراضات اجتماعی نیز دوبارە سر برآورد و جشن پیروزی آنها را بە کام شان زهر کرد. خود آنها از شدت مخالفت مردم با رژیم شان اطلاع داشتند، اما تصور نمی کردند پس از آن همە کشتار و چشم کورکردن و ترورهای آشکار و پنهان و بە زندان انداختن دەها هزارنفر از مبارزان جنبش زن، زندگی، آزادی، شاهد اعتراضاتی مانند آنچە در دهدشت رخ داد باشند و یک هفتە را در خوف سرایت اعتراض خیابانی شجاعانە مردم محروم دهدشت بسر ببرند. 
اعتراض سە روزە دهدشت سرکوب شد، اما بە رغم سرکوب کابوس وقوع برآمد جنبش انقلابی دیگری از جنسی بە مراتب رادیکالتر از جنبش های پیشین، در جامعەای کە نارضایتی، نفرت و اعتراض از رژیم سراسر آن را فرا گرفتە است و هر آن جرقەای می تواند بە انفجاری بزرگ منجر شود رژیم را رها نخواهد کرد. 
دامنە نارضایتی از رژیم و تمایل بە سرنگون کردن آن هر روز کە می گذرد وسیعتر می شود و بخش های از حامیان پیشین و مردد رژیم را بە صف مخالفان می راند. حالا از کارگر شاغل و بازنشستە و کشاورز و حاشیە نشین گرفتە تا کسبە کوچک و متوسط و حتی بخشی  از لایە های بالایی از صاحبان صنعت، بە این نتیجە رسیدەاند کە باید این رژیم فاسد و ناکارآمد و ماجرا جو را کە سد راە توسعە کشور شدە و حتی از تامین برق و گاز مورد نیاز مردم و صنعت درماندە است  و بهانە بدست جنگ طلبان برای حملە بە ایران می دهد از میان بردارند. 
بە غیر از کارگران، معلمان، بازنشستگان کە سالهاست  هاست در حال اعتراض و مبارزە هستند، بخشهای وسیعی از کسبە نیز بارها با اعتصاب و بستن محل های کسب خود بە رغم وجود جو امنیتی نارضایتی خود از رژیم ناکار آمد و فاسد را بە عیان نشان دادەاند. 
قطع پیاپی برق، افزایش ساعت بە ساعت قیمت ارزهای خارجی و کالاها و سقوط قدرت خرید مردم باعث رکود کار و کسب آنها شدە است. صنعتگران و صاحبان کارگاە و کارخانە های کوچک و همە ی آنهایی کە کسب و کارشان در اثر قطع برق و گاز کساد و بعضا در معرض ورشکستگی قرار گرفتەاند، دارند بە صفوف مخالفان رژیم ملحق می شوند و هر روز کە می گذرد صدای اعتراض شان بلندتر می شود.
اگر تا مدتی پیش عدەای از مردم هنوز تصور می کردند با برکشیدن پزشکیان توسط خامنەای و اصلاح طلبان محافظە کار ممکن است گرەای از کارشان گشودە شود، اینک مایوس و نا امید شدەاند و دریافتەاند کە در نظام فقاهتی با آمدن و رفتن روسای جمهور بدون اذن ولی فقیە تغییری میسر نیست و بەحالشان فرق نمی کند کە رئیسی رئیس جمهور باشد یا پزشکیان یا جلیلی.
یک تحول در میان عموم لایحە های اجتماعی مختلف رخ دادە است و آن این است کە با وجود این رژیم روز بە روز وضع شان بدتر و غیر قابل تحملتر می شود و توهمات در مورد تغییر از طریق اصلاحات کلا بە یاس تبدیل شدە است. 
رژیم بعد از تجربە رسوای پزشکیان کە حتی بە اندازە احمدی نژاد و روحانی جرائت مخالفت با هیج یک از فرمانهای خامنەای را ندارد، آس دیگری در آستین برای رو کردن ندارد.